Wielkie Równiny

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dobrze więc. Włożyła rewolwery do kabur i poszła do knura, nie zważając na Liwiusza i Rose. Jak chce pomagać tej dz****, to niech to robi, ale niech przynajmniej nie każe jej czekać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wiewiur:
Wszystko było w zasięgu ręki, bo w końcu nie rąk. Wątpliwe, żeby ktoś miał u Was jakiś ukryty dar do medycyny, jeśli już, to być może Liwiusz, ale lepiej teraz nie zawracać mu głowy, a jak najszybciej pakować się na konika i wracać do gospodarstwa, tak jak on to robi.
Radio:
Knur, jak to knur, miał w zasadzie gdzieś, co działo się wokół, był zajęty wydzieraniem mięsa i sukna munduru z ciała jednego z zabitych żołnierzy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

To co się zmieściło, zapakowała do sakw, po czym zamknęła je szybko. To, co nie znalazło swego miejsca w sakwach, wzięła w swoje dłonie. Nie odwracając wzroku na Rose i Liwiusza, tylko spięła zwierzę, by to ruszyło do przodu. Głupia, blond dz***… Powinna zginąć od tej strzały!* Jannet przejechała dłonią po twarzy, po części by otrzeć pot, po części z własnej złości i irytacji: Dwanaście dobrych kul na tą sukę… Kuwa, dwanaście zmarnowanych kul, które mogłam wpakować w jej je**ny, blond łeb! * Jannet karciła się podczas jazdy. Była wściekła na siebie, na Rose, na Liwiusza. Na cały świat.

[Kubeł1001]

wiewiur500kuba

W takim razie wzięła swojego Smithson’a 1590 i schowała go do kabury. Następnie poszła po W&L Long Shota i przypięła go do boku konia, po czym spróbowała wsiąść na wierzchowca, uważając przy tym na swoją rękę. Krwawiła w ogóle jakoś, czy nie? W końcu przed jazdą mogłaby to jeszcze spróbować zatamować to ewentualne krwawienie… No nic, musi sobie jakoś poradzić. Jedyne co Rose zadziwia w tej sytuacji to to, że pomogła jej Jannet. Czyżby żywiła do Rose jakąś jeszcze sympatię? Czy może nie chciała dostać od Liwiusza ochrzanu, że nic nie robi? Czy może dostałą taki rozkaz? Blondynka będzie chyba miała o czym myśleć przez najbliższy czas…

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zmiana tematu. Zaczynajcie i pamiętajcie pogonić tam Maksa do odpisów.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Podążając za śladami porwanej przyjaciółki, a raczej jej porywaczów, Jannet wjechała na Wielkie Równiny. Dalej nie odrywała oka od dwóch punktów: śladów na ziemi i horyzontu przed nią.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Problem był tylko taki, że im dalej w równiny, tym mniej śladów, przez co jeszcze pół kilometra drogi miałaś trop, a później zostałaś dosłownie w szczerym polu, bez dalszych wskazówek, gdzie powinnaś się udać.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nosz cholera jasna! Czy niektóre rzeczy nie mogą być najzwyklej w świecie proste?! Dobra, trzeba pomyśleć spokojnie. Jeżeli porywacze gdzieś szli, to na pewno nie na łysą przestrzeń, bo takiej mileli pełno. Musieli kierować się do jakiegoś charakterystycznego miejsca… I takiego też wypatrywała Jannet, patrząc przez ten idiotyczny, ale pomocny, monokl. Skierowała się w kierunku w którym prowadziły ostatnie ślady, jakie widziała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jadąc dalej przed siebie możesz gnać tylko na środek Wielkich Równin, co da Ci niewiele, bo nawet jeśli porywacze tam umknęli, to już pewnie nie masz co liczyć na ich ponowne wytropienie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie ma, ku*wa, takiej opcji. Jannet nie miała najmniejszego zamiaru się poddać. Uratowała Patricię raz, uratuje i drugi. Dalej jechała przed siebie, rozglądając się za czymkolwiek, co pomogłoby jej znaleźć białowłosą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic, dopiero po jakimś czasie dostrzegłaś spore, złożone z kilkunastu namiotów, otoczone prowizorycznym ostrokołem i ziemnym wałem, obozowisko, a w nim ludzi, najpewniej myśliwych, poszukiwaczy złota czy innych awanturników, bo nie wyglądali na przedstawicieli jakiejś konkretnej frakcji.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ci ludzie mogli widzieć Patricię i jej porywaczy, ale mogli też kojarzyć Jannet z niezbyt dobrej sławy… Warto zaryzykować i założyć, że tak nie jest. Skierowała się do obozu, chcąc zaczerpnąć stamtąd informacji.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zauważyłaś przynajmniej ośmiu ludzi, mężczyzn w sile wieku, jedzących posiłek z kotła nad ogniskiem, rozmawiających, grających w kości lub czyszczących broń, ale gdy Cię zobaczyli, od razu wycelowali w Ciebie swoją broń, ponieważ jedną z czołowych zasad tych okolic było to, aby nie ufać obcym. A po niej plasowała się maksyma, aby najpierw strzelać, a potem pytać.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Spięła nogami zwierzę, by to się zatrzymało. Przewróciła okiem i uniosła powoli dłonie nad siebie, sygnalizując, że nie ma wrogich zamiarów. Jeżeli Ci ludzie będą jedynie stratą czasu…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy podjechałaś bliżej, kilku zaczęło mówić coś do siebie szeptem i nagle ryknęli śmiechem. Dopiero po chwili inny mężczyzna uciszył ich, mierząc każdego wzrokiem.
‐ A Ty kto i czego chcesz? ‐ zapytał, będąc zapewne przywódcą grupy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tak, Jannet dobrze sobie przypomniała czemu tak bardzo nie lubiła opuszczać terenu gospodarstwa dla innych powodów niż jakiś napad. Przewróciła okiem i odpowiedziała, ignorując pierwszą część pytania:
— Szukam pewnej dziewczyny, powinna rzucać się w oczy. Długie, białe włosy, niebieska suknia. Cały czas gada i porwało ją dwóch. Ubairgów. Widzieliście ją? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś mało rozmowna jesteś… Może i wiemy, może i nie. Zależy kto pyta. ‐ odparł tamten z chytrym uśmieszkiem. ‐ Nie chcielibyśmy, żebyś wpakowała nas w jakieś bagno.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ Nie mam w tym żadnego interesu. Po prostu chcę ją znaleźć. ‐‐ Odpowiedziała już mniej pewnym głosem, z pojawiającym się, błagalczym tonem. Bała się o życie i zdrowie Patrici.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mężczyzna skrzyknął resztę swoich ludzi na naradę. Wszyscy toczyli dość zażartą dyskusję w ścisłym kręgu, szeptem, czasem popatrując na Ciebie. Ostatecznie zaczęli zbierać obóz, a przywódca grupy podszedł do Ciebie, chowając broń do kabury.
‐ Mów mi Clark. Tak, wiedzieliśmy ich i pomożemy Ci odbić tę dziewuchę, ale nie za darmo.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Jaka jest wasza cena? — Zapytała, podnosząc wzrok na Clarka. Lepiej, żeby nie żądali pieniędzy, a jakiejś przysługi, czy czegoś w tym rodzaju. Jannet nie należy do najbardziej majętnych osób, jakie można spotkać na Wielkich Równinach.