Dodge City
-
James bez słowa wyłożył podaną sumę na blat. Dzisiaj miał wyjątkową ochotę na coś mocniejszego, w końcu było co świętować. Nie codziennie wychodzi się żywym z takiej jatki.
-
Jeśli chodzi o picie, to przyjdzie Ci się urżnąć w samotności, bo najemnik jedynie wychylił swoją kolejkę i opuścił lokal, nie chciał chyba przebywać tu dłużej, niż to konieczne.
-
Tia. Ciekawe co on miał do roboty, taki sławetny łowca nagród? Na pewno więcej niż James, który z tej całej przygody wyszedł niemalże z stratą. Zamówił jeszcze jedną kolejkę.
-
Tia. Ciekawe co on miał do roboty, taki sławetny łowca nagród? Na pewno więcej niż James, który z tej całej przygody wyszedł niemalże z stratą. Zamówił jeszcze jedną kolejkę.
-
Barman nie pytał, barman rozumiał i napełnił Twoją szklankę. No i chciał zarobić, w końcu za jednego takiego drinka żądał aż dwóch srebrników.
-
Upił prędko swój kieliszek i odstawił go. Tym razem zamówił coś tańszego, byle by mógł się zapić, ale nie za zaporową cenę.
-
Najzwyklejsze w świecie piwo brzmiało jak plan, zwłaszcza że za pełny kufel musiałeś zapłacić tylko pięć miedziaków.
-
A więc piwo było planem i to dobrym planem. Porzucił drogie drinki i teraz zamówił piwo.
-
Nie tak dobre, ale tańsze i bardziej swojskie… Całą wypłatę masz zamiar przepierdolić na uchlanie się w saloonie? Dość dobry plan.
-
Tak, James miał zamiar całą swoją wypłatę przepierdolić na uchlanie się w… Moment.
James miał zamiar całą swoją wypłatę przepierdolić na uchlanie się w saloonie. Nie taki był plan. Dopił ostatnie piwo z tych, które zamówił i chwiejnie wyszedł z baru, kierując się do mieszkania jakie wynajmował w Dodge. -
Dotarłeś tam, choć nie bez przeszkód, alkohol zrobił swoje. W środku było pusto, a nie licząc cienkiej warstwy kurzu na kilku meblach, jakie posiadałeś, nic się tutaj nie zmieniło od Twojej ostatniej wizyty.
-
Zaległ na łóżku i wtulił głowę w materac. Nie miał zamiaru podnosić się z leżyska przez następne kilka godzin.
-
I tak też się stało. Gdy się obudziłeś, na zewnątrz była już ciemna noc.
-
Nawet jego własny sen lubi płatać mu figle, budząc go w środku nocy. Wybornie. Gdy podnosił się z łóżka, poczuł jak jego żołądek upomina się o porcję pożywienia, bo faktycznie Szuler nie jadł wiele od czasu powrotu z Kanionu. Westchnął i sprawdził czy miał choć trochę drewna, którym mógłby napalić w piecyku.
-
Było drewno, był również węgiel, a także woda i różne rodzaje jedzenia, którymi mógłbyś zaspokoić swój głód, jak wołowina, wieprzowina, drób, ser, chleb i wiele warzyw.
-
Podrapał się po głowie. Skąd w jego mieszkaniu mogły się wziąć zdatne warzywa? Nie przypominał sobie by w ostatnim czasie je kupował. Chyba, że był jednym z tych, którzy po pijaku nie zajmowali się czymś tak popularnym jak tańczenie nago przed pałacem Hoodoo albo bicie najbliższych, tylko dla odmiany odwiedzali warzywniak.
-
To, czy warzywa nadawały się do spożycia było tu kwestią dyskusyjną, one po prostu były, a nie narratorowi oceniać, czy można je zjeść bez ryzyka.
-
Cóż… Napalił w palenisku i postawił garnuszek z wodą na piecu. Czekając na zagotowanie się wody, wziął w dłoń kilka pasków suszonego mięsa i zaczął je pogryzać.
-
Ni to smaczne, ni to pożywne, ale do podróżnego jedzenia zdołałeś się już przyzwyczaić. Zdążyłeś zjeść dwa takie, gdy woda była gotowa.
-
Odszukał herbatę i przygotował sobie kubek gorącego naparu. Siedząc tak i popijając napój, myślał. Niekoniecznie o rzeczach, które sprawiały mu przyjemność. Chcąc zabić trapiące myśli, wyjął talię i zaczął ćwiczyć jeden z karcianych trików - polegał na tasowaniu w ten sposób, by rozdanie formalnie wyglądało w porządku, ale w rzeczywistości dało rozdającemu najlepsze z kart.
