Los Angeles

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Udało Ci się uwolnić z wątpliwie czułych łapsk Zombie. Zauważyłeś, że z głowy sterczy mu strzała, która zapewne przebiła się przez czaszkę i trafiła prosto w mózg, zabijając go. Pytanie tylko, kto ocalił Ci życie, wypuszczając tę strzałę?
Reich:
Kilka prób i po chwili drzwi wpadły do środka, a Tom prawie z nimi, głównie przez rozpęd i impet, jaki włożył w ostatnie uderzenie. W środku było ciemno, ale żaden zapach czy dźwięk nie zdradzał, żeby czaiło się tam coś głodnego, zgniłego, bądź oba naraz.

[Kubeł1001]

Zohan666

Spróbował zlokalizować skąd została wystrzelona strzała.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Idźcie do Jeremiego. On ma latarkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Z ulicy, a więc po prostu kierunku, do którego zmierzałeś podczas swej wędrówki.
Reich:
Tom pokiwał głową i wrócił ze źródłem światła, omiatając nim pomieszczenie. Widać, że było niewielkie, co najwyżej trzy na trzy metry i wysokie na dwa z hakiem, a zastawione różnymi metalowymi regałami, na których nic nie było, a przynajmniej tutaj, bo w dalszej części pomieszczenia dostrzegłeś kilka noży, bagnetów i maczet, dwa granaty, sporo magazynków i pojedynczych naboi, rewolwer, trzy pistolety, dwa obrzyny i karabin szturmowy.

[Kubeł1001]

Zohan666

Zabrał wszystkie swoje duperele łącznie ze strzałą i zaczął iść w tym samym kierunku co wcześniej.

[Kubeł1001]

Reichtangle

W podskokach znalazł się przy znalezisku i zaczął po kolei oglądać, każdą z rzeczy/
‐Haha, to się nam udało! Gdzie tych czterech tragarzy? Niech traktują to jako priorytetowy łup. Przy okazji, co już znaleźliście?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Morze ruin w dalszym ciągu, ale brak żywej duszy, jak i Zombie.
Reich:
‐ W tym mieszkaniu czy tak ogółem? ‐ zapytał Tom chwilę po zwołaniu tamtych roboli.

[Kubeł1001]

Zohan666

Nadal szedł.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Ogólnie.
Podszedł do szabrowników.
‐ Nie chcę zwracać się do was “ej ty”. Powinienem był spytać o to wcześniej. A więc, jak się nazywacie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Reich:
Cała czwórka, po chwili zdziwienia i ociągania, przedstawiła się:
‐ Matt.
‐ David.
‐ John.
‐ Bruce.
Zohan:
Idziesz.
//Jeśli będziesz robić tylko i wyłącznie tę czynność, to w następnym poście masz Twardego albo inne monstrum wielkiego kalibru jak w banku.//

[Kubeł1001]

Zohan666

//god damn//
Istnieje jakaś możliwość, aby wejść na dach lub na coś wysokiego, żeby zobaczyć okolicę?

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Co udało wam się już znaleźć? I ile jeszcze jesteście w stanie spakować, jeśli doliczymy wszystko to w tym mieszkaniu?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Możesz spróbować dość ryzykownej wspin… A nie, jednak nie: Jeden z domów ma w pobliżu drabinę, którą wystarczy tylko podnieść, oprzeć o odpowiednie miejsce i wdrapać się na górę.
Reich:
Najpierw rozejrzeli się po wszystkich pokojach, żeby mieć jakikolwiek wzgląd na to wszystko.
‐ Raczej niewiele, ewentualnie kilka małych bibelotów. ‐ powiedział David, po czym kontynuował: ‐ Jak an razie nic ciekawego, trochę narzędzi, zapałek, zapalniczek, papieru toaletowego, medykamentów i sporo różnego jedzenia.

[Kubeł1001]

Zohan666

Ustawił drabinę w odpowiednim miejscu i w najbardziej bezpiecznym, a następnie wszedł na dach i zaczął obserwować okolice.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Dobrze, żarcie jest najważniejsze. Bierzcie wszystko z tego mieszkania, a my sprawdzimy drugie piętro.
Charles, Gary, Tom za mną. ‐ Wyszedł z pomieszczenie i zaczął wspinać się po schodach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
W dalszym ciągu ruiny, gdzieniegdzie sporo Zombie… Co go właściwie interesowało, za czym wypatrywał oczy?
Reich:
Pospiesznie wykonali rozkaz, ale już po chwili zdali sobie sprawę, że szukanie tu czegokolwiek nie ma sensu, bowiem cała klatka schodowa wyglądała jak po pożarze, a więc mieszkania na pewno nie są w lepszym stanie, co zresztą potwierdzili członkowie ekipy po szczątkowych oględzinach.

[Kubeł1001]

Zohan666

Wypatrywał człowieka, który ocalił mu życie. Również spróbował wyznaczyć sobie bezpieczną drogę.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐Nic tu nie ma. Ruszamy na trzecie piętro, nie chcę stracić tu całego dnia. ‐ Zaczął wchodzić po schodach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zohan:
Poza Zombie nie widziałeś nikogo, a więc Twój wybawca musiał stąd dawno odejść lub skutecznie się skryć. Bezpieczną drogę? Ale dokąd?
Reich:
Tutaj szabrowaliście aż do późnego popołudnia, jeśli nie wieczora, zdobywając przede wszystkim więcej żywności i wody oraz pierdół w rodzaju narzędzi, sztućców, zastawy i tym podobnych.

[Kubeł1001]

Reichtangle

‐W porządku, przerwa. ‐ Usiadał i wyciągnął butelkę wody i upił łyk. Następnie wyciągnął paczkę krakersów, wziął dwa i podał paczkę reszcie.