Dallas
-
Wylazł z samochodu z obrzynem w dłoni, ale drzwi zostawił otwarte, bo nawet jedna sekunda może zadecydować o jego życiu. Podszedł do skrzyń i spróbował je policzyć, ale również rozejrzał się po okolicy, czy nie widać czegoś podejrzanego.
-
Póki co nic, ale jeśli w pobliżu byli jacyś bandyci, to na pewno się zlecą, to była tylko kwestia czasu. Zombie czy Mutantów to raczej nie interesowało, nie pojawią się, dopóki nie zwietrzą krwi i śmierci, chyba że coś będzie wybitnie głodne i tylko zapach ludzi im wystarczy. Skrzyń było trzydzieści, a wszystkie spore. Domyślałeś się, że zapasy jedzenia, wody, leków, ubrań, a może też broni i amunicji wystarczyłyby waszej dwójce na dobrych kilka lat lub po sprzedaniu dałyby dożywotnie wakacje w jakimś w miarę bezpiecznym, z grubsza oczyszczonym z Zombie i szumowin, mieście.
-
Gdyby był samemu z Jaxem albo z zaufanymi ludźmi, miał dużo bardziej pojemny samochód albo ciężarówkę, to może by to przejął i wywiózł to gdzieś. Teraz jest pilnowany i szkoda mu nadstawiać karku za kilka skrzyń, bo tyle mógłby teraz podjebać, i jeszcze nie mieć możliwości powrotu na ranczo.
— Długo będziemy tu stać i się upewniać, że nie ma żadnego gówna w okolicy? — zapytał “opiekuna”. -
Wzruszył ramionami.
- Zależy, czy bandziory mają radio i potrafią nastawić je na częstotliwość Z-Com. Jeśli tak, to dziś cały dzień siedzieli i gapili się w niebo aż im gały wyszły, byleby tylko zauważyć samoloty i miejsce zrzutu. Jeśli tak, to zlecą się szybko. Jeśli nie, to trochę czasu im zajmie, ale nie ma co liczyć, że będziemy mieli dzisiaj wolne. A skoro nikt nie odstrzelił nam łbów już teraz, to znaczy, że jest czysto. Młody w samochodzie nadaje teraz do rancha, niedługo przyślą po nas więcej obstawy i samochodów do zebrania łupów. Trzeba zabrać jak najszybciej jak najwięcej towarów albo i wszystko, chociaż rzadko się to udaje. -
— Bierzemy wszystko po kolei czy skrzynie są jakoś oznaczone i bierzemy te najważniejsze?
-
- Oznakowane piktogramami tak, żeby nawet debil się połapał. Ale słyszałem, że kiedyś oznaczyli kilka skrzyń jako żywność, woda i leki, zrzucili na terenach zajętych przez bandytów, a później wszystko elegancko pierdolnęło, bo naprawdę napakowali do środka materiałów wybuchowych. Nam to raczej nie grozi.
-
— Czyli ja i Jax się połapiemy.
I na tym zakończył wszelkie dopytywanie się o akcje, o skrzynie i tym podobne. Teraz czeka, aż ciężarówka przyjedzie, zabierze te skrzynie i w końcu będzie mógł wrócić. Niby większość czasu przebywał poza bezpiecznym płotem rancza, gdy świat poszedł się pierdolić, ale powoli zaczął się przyzwyczajać do tego, że nie musi chodzić cały czas z pistoletem w ręce i nasłuchiwać. -
Czekaliście jakiś czas i w końcu pojawił się pojazd, a mięśniak skierował was do załadunku, choć nim na pace zawitała choć jedna skrzynia, usłyszeliście z oddali kilka strzałów.
- Walą z zachodu. - skomentował kark, drapiąc się po brodzie. - Kiepsko, wpadli na Meksykańca, zrobi im z dupy sita. -
— Trzeba im współczuć czy nie? — zapytał i zabrał się za załadunek skrzyń.
-
- To bandyci, oni nie współczują nikomu, więc im też się nie współczuje. A ci z tych pustkowi i Pustyni Śmierci to już w ogóle najgorsze kanalie.
-
— A chuj im w dupę. Może nie tak dosłownie, ale wiadomo.
-
- Co kto lubi. - odparł i wrócił do pracy. Załadowaliście już ponad trzydzieści skrzyń, gdy nagle wasz szef sięgnął do broni przy pasku.
- Słyszycie? Łapcie za spluwy, raz! - polecił, choć nie byłeś pewien, co ten dokładnie usłyszał. -
On tam nic nie słyszy, ale jak szef drze japę, żeby wyciągnąć broń, to nic innego mu nie pozostaje. Wyciągnął obrzyna i skrył się za jakąś osłoną, jeżeli inni tak zrobili. Stanie na widoku jak debil nie jest najmądrzejszym pomysłem.
-
Mieliście osłony pod dostatkiem, skrzynie były ciężkie i wytrzymałe, więc skutecznie mogą posłużyć w tym celu, a jeśli kule nie dostaną się do środka jakiejś wypełnionej czymś wybuchowym, to nie powinno skończyć się to źle. Nagle, zza pobliskiego wzgórza, wybiegły jakieś sylwetki. Byli to bandyci, ale takich jak oni jeszcze nie widziałeś, opaleni, półnadzy, odziani w stroje będące mieszanką różnych ubrań, wygarbowanych skór, ozdobione rogami i czaszkami ludzi i zwierząt. Uzbrojeni byli w łuki, kusze, toporki, oszczepy i maczugi, na oko był ich tuzin, z czego trzech ustawiło się na wzniesieniu i wypuściło pierwsze, niecelne, strzały, dwaj kolejni, z oszczepami, pognali do przodu, abyście znaleźli się w ich zasięgu, a reszta gnała na pałę przed siebie, aby móc zrobić użytek ze swojej broni białej.
-
Z obrzyna na pewno nie trafi z takiej odległości, więc poczekał, aż te golasy się zbliżą i oddał strzał po strzale, a następnie wyjął puste łuski i włożył nowe.
-
Dwaj pozostali dość sprawnie zabili oszczepników, kuszników i łuczników z pomocą strzelby, jaką miał kaban, i czegoś, co miejscowi zwali karabinem na gryzonie, prostą konstrukcją, używaną głównie do odstrzeliwania mniej lub bardziej zmutowanych, niezbyt niebezpiecznych, ale uciążliwych szkodników, jak przerośnięte przez mutację grzechotniki, kojoty, jaszczurki i szczury. Ale była to broń pewniejsza niż inna samoróbka, pistolet maszynowy, przed którym ostrzegł cię wtedy kwatermistrz. Jeśli chodzi o ciebie, to albo z atakującymi było coś nie tak, albo dostałeś broń, która miała niezłego kopa, bo pierwszemu przestrzeliłeś brzuch niemalże na wylot, tak, że musiał łapać wypływające wnętrzności, gdy upadł, a drugiemu dosłownie ujebałeś uzbrojoną w maczugę rękę. Jednak nim ponownie nabiłeś broń, pierwszy z bandziorów zdołał wskoczyć na skrzynie robiące wam za osłonę. Strzał ze strzelby posłał go kilka metrów dalej, rzecz jasna martwego, ale nim kark zdążył trafić kolejnego, ten już się na niego rzucił. Jax też miał problemy, bandyta usiłował dziabnąć go toporkiem, on trzymał go na dystans wymachiwaniem karabinem trzymanym za lufę. Do ciebie z kolei przypadł następny bandzior, usiłując jedną dłonią wyszarpać ci obrzyna z dłoni, a drugą, dzierżącą maczugę, wznosił już do ciosu, którym może rozłupać ci czaszkę. Kątem oka dostrzegłeś jeszcze jednego dzikusa, z dwoma toporkami, który również szedł w waszym kierunku.
-
Szybko wolną dłonią dobrał rewolweru i strzelił dzikusowi w głowę, jeżeli w ogóle mógł tak wycelować rewolwerem, aby pozbawić życia człowieka. Jeżeli to mu się nie udało, kopnął dzikiego w kroczę i wtedy go zastrzelił. Potem zajął tym, który usiłuje zabić jego kumpla, a następnie tego z dwoma toporami.
-
Konieczny był kopniak, dopiero dzięki temu mogłeś go zastrzelić, tak jak pozostałych. Nie będziesz musiał się też tłumaczyć przed karkiem, bo ten zdołał samemu sobie poradzić, ukręcając swojemu przeciwnikowi łeb.
- Pakujcie skrzynie, szybko, zanim przylezie ich więcej! - zakomenderował tylko krótko i sam zaczął wrzucać zaopatrzenie na pakę. -
Otarł czoło dłonią i zaczął jak najszybciej ładować skrzynie na pakę.
-
- Do środka! - krzyknął kaban, gdy została ostatnia skrzynia, większa i cięższa niż pozostałe, którą na dobrą sprawę musielibyście wziąć we trzech lub chociaż jeden z was powinien mu pomóc. Ale on wydał wam rozkaz, nie bez powodu, bo nadeszli kolejni bandyci, podobnie ubrani i wyposażeni, choć teraz słyszałeś świszczące wokół ciężarówki strzały z broni palnej, a nie tylko pociski z łuków i kusz. - Raz! - warknął i chwycił skrzynie. Widziałeś jak na szyi i gardle uwidoczniły się chyba wszystkie jego żyły, ale dźwignął skrzynię i zdołał wrzucić ją do środka, samemu również się tam pakując.
- Jedź, kurwa, gazu! - krzyknął jeszcze do kierowcy.
