Soviet Dust

Tym razem wytoczono wielką tarczę, przy której stała smukła elfka w barwnej sukni. Na scenę wyszedł Dagger i się ukłonił. Następnie wyciągnął nóż i zamachnął się nim.

— Nawet nie wiedziałam, że mężczyźni tak potrafią. Całkiem ci pasuje.
Zabrała rękę i wróciła wzrokiem na scenę.

— Roscoe pamiętał, że mam dobry wzrok. A ty się zarumieniłeś jak dorodna brzoskwinka. — Przesunęła palcami po jego policzku.

— No dobrze.
Kobieta wstała i ruszyła do drzwi.
— Akurat jest ładna pogoda na spacer.

- Angelika Windfield - odpowiedziała nieco odruchowo. - O, bardzo chętnie skorzystam z propozycji! - odparła nieco już radośniej i wstała z krzesła - pokazałabyś mi jeszcze miasto? - dodała po chwili. Chętnie by sobie zwiedziła to miejsce, jednak obawiała się, że bez przewodniczki mogłaby się zgubić, zabłądzić albo natrafić na jakąś nieprzyjemną rzecz…

— Są dwa hotele w miasteczku. Ale jeśli nie czujesz się pewnie, to mam pokój gościnny. Tak w ogóle jestem Hannah.

— Ale nie martw się tak. — Poklepała go po ramieniu. — Roscoe ma trochę na łeb, ale nie narzuca tak całkiem. Podsuwa tylko okazje, żeby się lepiej poznać.

A, czyli trochę tak jak miała w tamtym świecie…
- Wiesz gdzie mogłabym znaleźć jakieś miejsce do spania? Wychodzi jednak na to, że pobędę tu dłużej niż myślałam…

Wszedł do środka i od razu uderzył go świeży zapach trawy i kwiatów. Słyszał szum sztucznego strumyka i chrupot żwiru pod jego butami.

— To chyba taka umowność. Pewnie by nie działało, gdyby Kraina była większa. Możesz wszystko dostać, o ile nie jesteś złą osobą i nie masz złych zamiarów.