Soviet Dust ☭

- Ta, na pewno będzie dobrze, bo niedługo kolejni ludzie mogą zginąć. - pomyślał cynicznie i dalej obserwował sytuację.

Na pewno nie odpuści tego zlecenia, ale dzisiaj nic nie może już zrobić. Pozostało mu jechać w stronę Doków.

Wszedł do gospody.

//Z tłumacza to czy umiesz trochę po norwesku?//

Stał tak w Twoim objęciu przez jeszcze parę sekund i się wyśliznął, a dziewczyna oparła się o drzwi i głęboko oddychała.
– Myślicie, że innym też się to przytrafiło? Ona jakby martwa była, ale nie do końca. Czułam jakbym mi ktoś położył kostki lodu na dłoni, gdy dotknęłam jej… – powiedziała dosyć spokojnie.
– Bo chyba była. Żywy człowiek nie jest zimny jak lód i nie zniósłby ot tak postrzelenia w zęby, i złamanego łokcia.

Chłopaka uratowałeś, ale już musiał sam sobie poradzić z wyczołganiem się spod truchła. Przy skręcaniu karku truposzowi, który siłował się z kobieciną, zerwałeś mu kawał skóry z jego zimnej twarzy, co prawie doprowadziło Cię do zrzygania się. Całe szczęście w ostatniej chwili powstrzymałeś puszczenie pawia na kobietę.

Jeźdźcy obserwowali każdy wasz ruch i dalej mierzyli ze swoich pistoletów i karabinów.
– No to teraz wasze gnaty na ziemię i na kolana. – powiedziała spokojnie i wyszła z rzędu. Teraz już wiesz, kto przemawia. Raczej. – I bez gwałtownych ruchów, bo wiadomo jak to się skończy, prawda?

No cóż, pora więc zaryzykować. Wsiadł do samochodu, odpalił silnik i wyjechał z garażu.