Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Targowisko, mechanika, studnie, magazyny i tym podobne, ale to Cię już pewnie nie kręci, co?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Jakbyś zgadł. Nie siedzę w takich rzeczach, a targowisko już widziałem, więc obejdę się z dalszą częścią…eee…miejscoznawstwa. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

John wzruszył ramionami.
‐ Jak tam chcesz. Masz do mnie jeszcze jakiś interes czy mogę skończyć Cię niańczyć, nowy?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Nie, wszystko. Możesz iść, co muszę wiedzieć to już wiem. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak też zrobił, gwiżdżąc pod nosem i wsadzając dłonie do kieszeni dżinsowych spodni, aby potem udać się w sobie tylko znanym kierunku i celu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Za to Dice udał się z powrotem w kierunku baru. Miał już pomysł na wykorzystanie czasu, który pozostał do wieczora. Wreszcie będzie miał szansę na poćwiczenie gry na trąbce bez ryzyka, że hałas przyciągnie wielbicieli umieszczania pocisków w głowie nieuważnych muzyków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bar wciąż był pusty, smutny i nudny, nawet barman gdzieś zniknął, więc masz chyba cały budynek dla siebie, aby zacząć ćwiczyć katowanie uszu swoją muzyką.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dlatego też zaczął ćwiczyć grę, by może któregoś dnia przerodzić “katowanie uszu” w coś bardziej zdatnego do słuchania. Przyłożył ustnik nieco zmaltretowanej trąbki do wargi i próbował osiągnąć przyjemny dźwięk, który w dalszej perspektywie można by użyć do stworzenia całego utworu. Ćwiczył do czasu, aż nie usłyszał, że w budynku zaczyna przybywać ludzi albo ktoś mu nie przeszkodził.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mijały godziny, dopiero pod wieczór Hugh wrócił za ladę.
‐ Zaczynamy za jakieś pół godziny. Lepiej do tego czasu się przygotuj, zjedz coś, napij czy cokolwiek, bo nie będziesz miał za dużo przerw do rana.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— …Jasne. — Odpowiedział, nieco zbity z tropu, bo wyrwany z zamyślenia. Od razu nalał sobie nieco wody, by zwilżyć gardło przed długą nocą gry. Ostatnie czego potrzeba muzykowi to zagłuszanie gry przypadkowym kaszlem i rzężeniem. Spytał także Hugha: — A kiedy pojawią się pozostali? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pewnie za chwilę. Ta woda na pewno Ci wystarczy?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Właściwie to daj mi jeszcze jakieś mięso, jak masz. Długa noc, trzeba coś mieć w żołądku. — Odpowiedział po chwili namysłu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteś wybredny czy przełkniesz cokolwiek?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— W tych czasach wybredni ludzie wąchają kwiatki od dołu. Zjem wszystko. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i po kilkunastu minutach wrócił z jakimś smażonym ptakiem, choć możesz co najwyżej udawać, że to kurczak, najpewniej to jakiś kruk czy sęp, których pełno w okolicy. Ale lepiej, żeby nie było to żadne z tych zwierząt, które żywią się martwymi Zombie, a później chorują i po spożyciu infekują też ludzi…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tutaj Dice musiał zdać się na słowa Johna o tym, że to ma być miejsce z poziomem. Poza tym, smażone to chyba powinno zabić wszystkie drobnoustroje.
A poza tym, jakby człowiek w życiu nie ryzykował, to by nigdzie sobie nie poradził.
Czarnoskóry wgryzł się w smażone mięso.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To, czy zafundujesz sobie śmierć w męczarniach albo bolesną sraczkę nie jest jeszcze do końca pewne, ale faktem jest, że mięso było dość smaczne, dobrze wysmażone i przyprawione, więc uporałeś się z nim dość szybko, w końcu rzadko kiedy masz okazję żywić się czymś takim, zwłaszcza w swojej długiej wędrówce.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Prawda. Zwykle jego największymi rarytasami były przygodnie znalezione korzonki, więc ten posiłek był dla niego prawdziwym smakołykiem. Zjadł i gdy już pozbył się, tudzież oddał talerz, udał się na miejsce dla grajków. Przed przybyciem gości wypadałoby nastroić starą, dobrą gitarę

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gitara gotowa, tym czasem pierwsi goście zaczęli wchodzić do baru. Typowi ludzie pustkowia, wędrowcy, najemnicy, poszukiwacze skarbów, dla których codziennością było przeszukiwanie wraków, ruin i tym podobnych. Pewnie w tym tłumie byli też zwykli handlarze, pracownicy Gniazda Tułacza i bandyci, handlarze niewolników i inne szumowiny, w końcu szef tego miejsca nie chciał mieć wrogów, a jego liberalne poglądy co do klientów znacząco temu sprzyjały.

[Radiotelegrafista]

Pewnie i tak, ale co można na to poradzić? Taka dzisiaj rzeczywistość, że każdy chwyta się wszelkich zawodów. Niepokój Dice’a za to zaczęła powodować nieobecność innych grajków i śpiewaków. Zawsze przychodzili tak późno? Dla spokoju własnego sumienia Dice zaczął już nieśmiało pobrzdękiwać na gitarze, chcąc zapewnić jakakolwiem muzykę do czasu przybycia pozostałych.