Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To? ‐ powtórzył głupkowato, wskazując na ten sam przedmiot, co Ty. ‐ A bo ja wiem? Na kogo ja Ci niby wyglądam, hę?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Na wspaniałego handlarza, który w rozsądnej cenie sprzeda stary generator muzykowi. ‐ Odpowiedział, łechtając ego handlarza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aaa… No ta, to może być i tak. Co mi dasz za to ustrojstwo

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Hmm… ‐ Muzyk zastanowił się na moment, po czym wyjął swój stary generator i trzy, jedyne posiadane przez niego, naboje do rewolwera: ‐No, i co ty na to? Dogadamy się? ‐ Zapytał, drapiąc się po karku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, za mało. ‐ odparł od razu handlarz, najwyraźniej mając zamiar wydusić z Ciebie tyle, ile się tylko da, w tych negocjacjach. ‐ Masz coś innego?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Bracie, zaraz i życie mi wydrzesz… ‐ Westchnął. Niestety, musiał się poddać, nie był dobrym w tr handlarskie klocki. Wyciągnął swój rewolwer, Colta Navy, i położył go przed handlarzem, po czym spojrzał na niego pytająco.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Aby sprawny? Albo nabity chociaż? ‐ zapytał, oglądając rewolwer, choć widzisz po nim, że najpewniej weźmie go nawet gdyby był zepsuty, zawsze może go gdzieś naprawić lub kazać to komuś zrobić.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Sprawny, a nabić go można tym, co przed chwilą Ci na ladę wyłożyłem. ‐ Skinął głową na trzy, leżące przed handlarzem naboje do rewolweru. Zdawał sobie sprawę z tego, iż sprzedaje swój najcenniejszy środek obrony, ale musiał zdecydować między życiem, a muzyką, a w końcu co to za życie bez muzyki?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i schował broń wraz z amunicją do kieszeni, wyciągając do Ciebie pobrudzone smarem dłonie.
‐ No to targ dobity. ‐ podsumował, wskazując na sprzęt wzmacniający.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Dzięki, brachu! ‐ Uradowany, odebrał generator, oglądając go z każdej strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Może trochę zakurzony, bo nieużywany, ale to dobry znak ‐ na pewno posłuży Ci dłuuugi czas, w końcu ciężko, aby szybko się zużył, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Prawda, prawda! Zaraz koło straganu przycupnął na ziemi i zaczął zapalczywie kręcić akumulatorem, by wygenerować prąd dla przetwornika gitary elektrycznej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zajęło to chwilę czasu oraz nieco energii, ale w sumie to właściwie nic, skoro masz szanse wreszcie zagrać tak, jak trzeba, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Oj tak, bracie! Podekscytowany pierwszą grą od dłuższego czasu, od razu podpiął generator do przetwornika, a przetwornik do gitary. Nie zwracając uwagi na nic, ani nikogo, oparł palce o struny i pozwolił muzyce się prowadzić. Zaczął grać, rozpoczynając lekko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ty nie zwracałeś uwagi na innych, za to większość bywalców Gniazda Tułacza znacząco zainteresowała się Twoim występem, choć na razie starali się tego po sobie nie okazywać.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie interesowała go widownia i oklaski, a czysta, surowa muzyka. Zaczął przechodzić do coraz intensywniejszych kawałków, raz po raz muskając struny. Wdał się w muzykę, w jej dźwięk i dryg.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Grałeś, czując przy okazji, że wkraczasz w zupełnie nowy wymiar sztuki, ale tylko do chwili ‐ ktoś klepnął Cię w ramię i cały czar prysł.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Podskoczył w miejscu, a po jego kręgosłupie przelała się fala dreszczy, gdy dotknięcie zupełnie go zaskoczyło. Odwrócił się w kierunku, z którego nadeszło klepnięcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mężczyzna splunął na ziemię i skomentował krótko:
‐ Całkiem nieźle.
Po chwili wahania wyciągnął do Ciebie dłoń ze słowami:
‐ John, szef ochrony Gniazda Tułacza.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// Zdjęcie nie działa. //
Dice też na moment zawahał się, nim podał dłoń mężczyźnie dłoń. Obrzucił go analizującym wzrokiem do góry do dołu, a następnie przewiesił gitarę przez plecy i wyciągnął do niego prawicę, potrząsając jego:
‐ D‐King, ziomek z gitarą. ‐ Odpowiedział szefowi w podobnym stylu co ten się przedstawił.