Kanada

[Kubeł1001]

WanderingSoul

‐ Puszka, wszystko dobrze z tobą? ‐ Pomiziała go po główce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Soul:
‐ Świetnie. ‐ odparł szczur, choć najpewniej tylko w Twojej głowie. Ale i tak to coś.
Abby:
W takich chwilach było na tyle przyjemnie, że można byłoby zapomnieć o trwającej wokół apokalipsie. Szkoda tylko, że taki brak uwagi z reguły kończy się śmiercią.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Dla niej apokalipsa nic nie zmieniała. I tak życie było ciężkie, umiejętność liczenia powyżej stu zbędna, a socjalizacja mało prawdopodobna. Nie traciła czujności.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dzięki temu w porę zorientowałaś się, że coś kotłuje się w zaroślach po Twojej prawej.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Podniosła się i podeszła w tamtą stronę z siekierą w ręku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłaś pod krzaki, a z nich po chwili wyleciał mały lisek. Rico popatrzył na Ciebie jakby prosił o zgodę, żeby rzucić się za nim w pościg.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Dała mu pozwolenie gestem tylko sobie i psu zrozumiałym, po czym wróciła do wartownikowania.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

To czemu nie odpowiadasz? Martwię się. ‐ Zapytała się szczura.

// Przepraszam, że tak rzadko odpisuję//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Soul:
‐ Przecież wiesz, że to tylko urojenia…
Abby:
Wartownikowałaś, pies wrócił po dobrym kwadransie, znacznie bardziej brudny, zmęczony i szczęśliwy niż wcześniej. Ty zaś zauważyłaś rozbłyskujące w lesie światło, coś jakby inne ogniska, pochodnie lub coś w ten deseń.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Cóż, obserwowała, czy się czasem nie zbliżają. Oczywiście z siekierą w ręku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Problem był taki, że właśnie się zbliżały.

[Kubeł1001]

WanderingSoul

Spoliczkowała się, choć nie za mocno.
‐ Oszalałam. ‐

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Pewnie widziały ognisko, nie? I tak je przygasiła. Następnie pobiegła do swego towarzysza.
‐ Pobudka, Świętoszku. Mamy towarzystwo!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Soul:
‐ Oj tak, oszalałaś. ‐ potwierdził szczur i zaczął czyścić sobie futerko.
Abby:
‐ Co? ‐ spytał, jeszcze zaspany, aby później dość szybko przestawić się w tryb gotowości i dodać: ‐ Co tym razem?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie wiem, coś za dużo świateł nas otacza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Świateł? ‐ spytał zdziwiony i być może wytknąłby Ci, że za mało spałaś lub byłaś chora, ale obyło się bez tego typu uwag, bo sam je zobaczył. ‐ Ach, świateł… Świetnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Nie spała za mało, tylko za dużo, więc to jego wina. Hm, ciekawe co teraz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To żadne Zombie, raczej nie Mutanty, a prawie na pewno ludzie… Problem jest tylko taki, że ze wszystkich w tym zestawieniu najgorsi są własnie ludzie…

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Masz racje, ludzie są najgorsi. Co teraz?

[Kubeł1001]

tadeusz999

Vladislav, szwagier i reszta oddziału Bandytów maszerowali w iście panoramicznych krajobrazach Gór Skalistych nieopodal szczytu Mount Robson. Vladislav stał zawsze w gotowości, słysząc od swojego krewnego wiele dość strasznych informacji o plemionach Dziczy krążących po Kanady, zwłaszcza że te obszary Kordylierów wydają się niezbyt gęsto zaludnione. Szedł, głęboko ściskając w swej dłoni drewniany posążek.