Miasto Ur
-
-
Kuba1001 Max:
‐ Jeden powinien zostać na czatach, drugi wchodzi głównym wyjściem, a trzeci zaczai się przy kolejnym. ‐ wyjaśnił Lichwiarz, ciekaw jaką to sobie fuchę obierzesz.
Vader:
‐ Robota skontynuowana już, Ty się w liczeniu jebłeś i tyle, ja nawet topora już podnieść nie mogę, a co dopiero się napidalać z dwoma pieolonymi skrytobójcami, już ich wystarczająco utłukłem.
Wiewiur:
Zobaczyłeś go siedzącego przy jednym ze stolików, gdy spokojnie popijał jakiś trunek, najpewniej lokalne piwo. -
-
-
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
‐ Ochrona. Nie, nie mnie, mój przyjaciel, którego dom zamieszkujemy, poprosił mnie o nią dla pewnej osoby, na którą tu czekam, jakiś pomniejszy gang rzezimieszków czatuje na jej życie.
Max:
‐ Sprawdź, a gdy znajdziesz, daj nam znać, że jesteś gotowy.
Taczka:
Również się zaśmiał, najwidoczniej to pytanie rozbawiło go bardziej, niż Ciebie.
‐ Nie, to akurat tak nie działa.
Vader:
‐ Yyy… To chyba byli jacyś zawodowcy, nie? ‐ powiedział niepewnie Ork, nie będąc pewnym, o czym dokładnie mówisz.
Zohan:
Lief dołączył do Ciebie po chwili, oczywiście też się zaciągnął.
‐ Dowiedziałem się, że wyruszamy dopiero wieczorem, czyli za kilka godzin. -
-
-
-
-
Kuba1001
Max:
Szczęśliwie, było jedno obok kuźni.
Wiewiur:
Czekaliście doby kwadrans, dopóki Twój mistrz nie trącił Cię łokciem i wskazał na wchodzącą do karczmy osobę z obliczem skrytym za głębokim kapturem ciężkiego płaszcza, który całkowicie okalał jej sylwetkę.
Vader:
‐ Będzie z tych… No… Osiem miesięcy? Jakoś tak. ‐ odparł Ork, pomagając sobie w liczeniu palcami.
Taczka:
‐ To, że mam prawo do pięciu żon nie oznacza wcale, że muszę z niego skorzystać. ‐ powiedział i uśmiechnął się, a później pocałował. -
-
-
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
Skinął krótko głową, dając Ci swoje przyzwolenie.
Max:
A i owszem, miał. Tymczasem reszta powoli ruszyła do akcji, a więc wypadałoby mieć teraz oczy i uszy szeroko otwarte, a przynajmniej bardziej, niż wcześniej.
Vader:
‐ Yhy. ‐ skomentował krótko, nie będąc pewnym, co powinien odpowiedzieć, a najwidoczniej uznał, że milczenie to też zła opcja.
Zohan:
‐ Tak, kilka razy, głównie na pograniczu… Czemu pytasz?
Taczka:
‐ I niech się to nie zmienia. -
