Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Pobiegła więc w stronę drzwi, cały czas próbując nie zwracać na siebie uwagi.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Spróbował teraz wywołać ogień i zobaczyć jaki będzie. Dalej wymagana jest wizyta u lekarza?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

*Jeśli myślą, że ja będę im pomagać w sprzataniu, to grubo się mylisz. *

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
Dopiero, gdy byłaś w progu, Gobliny to zauważyły i podjęły próbę pogoni.
Max:
Ogień fajny, taki jak zawsze. I wizyta u medyka jest niezbędna, ta prowizorka mogła skutecznie złagodzić ból, ale to w kompetencjach medyka było wyeliminowanie jego źródła.
Abby:
O ile nie wiedziałaś, co stało się z Bolgiem, to Gereth wrócił za Tobą do środka, siadając na jakimś wolnym krześle.
‐ Dethan, debil jeden, znów mnie wpakował w gówno po zęby trzonowe. ‐ mruknął.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Lepiej będzie jak pójdzie tylko po porady. Skierował się więc do medyka. Znowu.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Milczała, bo co niby mogła powiedzieć? Bronić Dethana nie chciała, a obrażać pół trupa nie wypada. Niech sobie ten siedzi i zrzędzi, co w tym złego. Może mu przejdzie i w końcu sobie pójdzie.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Zaczęła biec w jakimkolwiek kierunku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
Tym razem pozwolił Ci wejść, co oznaczało, że nie miał tam innego pacjenta.
Taczka:
I tak właśnie pobiegłaś, szczęśliwie szybko zlewając się z tłumem i uciekając przed goblińskim pościgiem.
Abby:
‐ Jak rozumiem to wymyślenie planu, który nas z tego wyciągnie, leży na moich barkach, tak?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐Witam. Może mi Pan powiedzieć jak się leczy oparzenia?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

No i szła dalej, może gdzieś kiedyś dojdzie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Byłbyś pierwszym mężczyzną zdolnym do zaufania kobiecie. ‐ Uśmiechnęła się pod nosem. ‐ Co swoją drogą nie jest za dobrym pomysłem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ Jak Ci powiem, to stracę fuchę. ‐ odparł, wycierając uprzednio myte w miednicy dłonie. ‐ Siadaj. ‐ dodał, wskazując na łóżko.
Taczka:
Może i tak, jednakże zanim znalazła coś, znalazła kogoś, a mianowicie swego nordyjskiego znajomego, który kręcił się dość blisko. Najwidoczniej jemu też się udało.
Abby:
‐ Nie ufam nikomu. Nawet sobie.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

//Teraz chcę się upewnić. Czy tam w pokoju, to zdjął tylko górę i było widać ogon, tak?//

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nic ci na to nie poradzę, że nie wyglądasz na godego zaufania. Szczególnie, że nie potrafię zaufać.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Proszę pana! ‐ Krzyknęła do Norda i podbiegła do niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
//Już pójdę Ci na rękę, że nic mu nie widać, ani nic mu nie wystaje.//
Taczka:
Odwrócił się do Ciebie i czekał, nic nie robiąc, najwidoczniej zbyt zdziwiony tym, że komuś innemu też się udało.
Abby:
‐ A niby czemu nie jestem godny zaufania? Dethan mi ufa, a to chyba coś?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Położył się tam.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jakoś… jakoś czasem nie ufam nawet jemu. Widzisz, co się dzieje. Jest zupełnie jak dziecko. Dobra, pieprzyć. Jak masz plan?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Jak pan uciekł? ‐ Zapytała się dysząc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ Więc…? ‐ spytał, mając na myśli zapewne Twoje obrażenia.
Abby:
‐ Jeszcze nie mam, potrzebuję czasu.
Taczka:
‐ Wyrąbałem sobie drogę. ‐ odrzekł, poklepując wiszący na plecach topór, z którego wciąż skapywała goblińska posoka. ‐ A Ty?