Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Kuba1001

On poszedł za Tobą i przyklęknął przy nim, ściągając z prawej dłoni rękawicę, aby później położyć ją na szyi Dethana.
‐ Źle. ‐ mruknął i podniósł rękę, aby położyć ją na jego czole. Następnie zaczął coś mamrotać, zaś sama dłoń pokryła się zieloną aurą.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Oparła się plecami o ścianę i rzuciła na to wszystko obojętne spojrzenie. Miała tyle pytań, ale dobrze wiedziała, że ma siedzieć cicho. Albo go zabiją albo uratują. Skrócą męki w ten czy tamten sposób. Stłumiła w sobie kilka strachów, ale ten, że będą chcieli za to wszystko fortunę, pozostał z uporem. Milczała, obawiając się najgorszego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cholerne Mroczne Elfy i ich cholerna trucizna. ‐ powiedział, odejmując od niego dłoń i na powrót nakładając na nią rękawiczkę. ‐ Mamy trzy dni, cztery góra.
Po tej niezbyt optymistycznej deklaracji mężczyzna wstał i wyciągnął rękę w Twoim kierunku.
‐ Gereth, ale moi współpracownicy mówią na mnie Dłoń.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Sylvia. ‐ odparła niewyraźnie i lekko uścisnęła jego dłoń.
Współpracownicy… czyli może być ewentualnie trudniej. Ewentualnie. Imiona nic nie znaczą, rownie dobrze mogą być zmyślone, a on może mnie opętać przez to durne uściśnięcie dłoni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic jednak takiego się nie stało, a po dokonaniu tego formalnego gestu, zabrał dłoń.
‐ Jak szybko możesz być gotowa do drogi?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Zależy jakiej. ‐ odparła zdawkowo.
*Co to to nie, niewolnicą nie będę, na kurtyzanę się nie nadaję, niech spieprzają. Ja ratować ziemniaka nie umiem, a co dopiero mojego dupka, z którym sobie nie radzę! *

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Potrzeba nam ziół, jeśli ma wyjść z tego cało. Problem jest taki, że albo idziemy na Martwe Bagna, albo kupujemy po mocno zawyżonej stawce tutaj.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Nie byłam tam, nie wiem jak to daleko. ‐ odparowała, możliwe, że skłamała.
Jak będzie po wszystkim to cię Dethan za kudły wytarmoszę, że z żywego cię trupa zrobię, a z trupa żywego. Po ziółka mam się tarabanić na bagna, jeszcze czego!

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Około tygodnia drogi w jedną stronę. ‐ odrzekł Dłoń. ‐ Ewentualnie musimy zrzucić się na zioła tutaj.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Raczej nie mamy tyle pieniędzy. ‐ skwitowała krótko.
Przez my rozumiała siebie samą, wciąż utrzymywała, że będzie musiała słono za wszystko płacić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nawet nie wiesz ile kosztują te zioła. Od siebie mogę dać te trzysta pięćdziesiąt, Ty dołożyłabyś resztę.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A ile by wynosiła reszta? I kiedy miałabym ci oddać? ‐ zapytała już nieco mniej opanowana. Właściwie właśnie beształa się w myślach, że za dużo gada.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Sto pięćdziesiąt. I nie musisz oddawać, robię to dla niego. ‐ powiedział, wskazując na Dethana. ‐ Kiedyś postawi mi Kosę Śmierci i będziemy kwita. O ile przeżyje.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Może tyle mam, muszę sprawdzić. ‐ Kolejne kłamstwo, chyba odruchowe.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak widać, nie zależy Ci na jego życiu. ‐ odparł i prychnął. ‐ Szkoda, wyrażał się o Tobie dość pochlebnie.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poszła po pieniądze.
‐ Jeśli mam do kogoś słabość, nie mówię o tym osobie, której nie znam. Szczególnie, gdy sama zmyśla. ‐ westchnęła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zapewne się uśmiechnął, acz reakcja została skutecznie zamaskowana. Zamilkł, Ty zaś znalazłaś pieniądze.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Co niby mógł dobrego powiedzieć o głupiej żebraczce, takiej jak każda inna w tym mieście? ‐ powiedziała to nieco ciszej, raczej retorycznie. Wróciła do niego z pieniędzmi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Załapał aluzję i nie odpowiedział, on zaś wziął pieniądze.
‐ Jak rozumiem to mi nie ufasz i zechcesz, abym kupił te zioła na Twoich oczach, tak?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jak przestaniesz wymyślać argumenty na poczekaniu, to się dogadamy. Idź, kupuj, ja z Dethanem zostanę.