Dekapolis

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wulfgar? Yup.//
Po chwili kolejne dwa Yeti zginęły od celnie rzuconych toporów, które zagłębiły się w ich czaszkach, pozostałe uciekały. Dwa nie uciekły zbyt daleko, gdyż jednego nafaszerowali strzałami skryci łucznicy, a kolejny padł od rzutu młotem. Jedynie trzeci zdołał wywinąć się śmierci, a był to ten postrzelony przez Ciebie, którego możesz spróbować dobić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, warto się do niego zbliżyć z młotem. Leżał, czy jeszcze szedł?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Biegł, a wręcz zapi**dzielał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A niech to na krótkie nogi krasnoluda. Jednak kusza i strzał w plecy, co oczywiście zrobił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bełt wbił się między łopatki Yeti, ale stwór nadal uparcie kontynuował swój marsz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czas na kolejny bełt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tym razem dostał w okolice płuca, więc zwalnia, ale idzie dalej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ponownie, drugie płuco.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Teraz już padł.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A jak nie zdechnął, to zdechnie w ciągu godziny. Rozejrzał się za wybawcami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tundrę powoli opuszczali odziani jedynie w proste spodnie Nordowie, z klatkami piersiowymi wystawionymi na mróz, jednocześnie ukazując swoje blizny, sztamy oraz barwy wojenne w formie geometrycznych wzorów, pasów i tatuaży. Uzbrojeni byli różnie, trzech miało łuki, kolejna trójka dysponowała sporym zapasem włóczni, czterech innych zaś posiadało dwa jednoręczne topory lub jeden dwuręczny. Część z nich stała w miejscu, inny wyciągali oręż z ciał bestii, a pozostali wzięli noże i rozpoczęli skórowanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zbliżył się do nich.
‐Czołem Nordowie! Należą się wam słowa podzięki za zjawienie się w odpowiednim momencie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Witaj, Krasnoludzie. ‐ odrzekł jeden, czyszcząc swój topór z resztek krwi i mózgu Yeti. ‐ Nie nam powinieneś dziękować, ale naszemu wodzowi, bowiem to on zechciał Cię uratować.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jeżeli można wiedzieć, który to?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wielki Wulfgar z Doliny Lodowego Wichru.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Spojrzał na niego jeszcze raz dając do zrozumienia, że nie wie, który z nich to Wulfgar.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chyba załapał, bowiem wskazał dłonią na kogoś za Tobą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Udał się do niego i zaczął od tytułu.
‐Wulfgar? Wielki Wulfgar z Doliny Lodowego Wichru?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wystarczy Wulfgar, Krasnoludzie. ‐ odrzekł tamten.
Tak, rzeczywiście, to musiał być on. Bo o ile blizny na gołej klacie nie były niczym nadzwyczajnym (tak jak paradowanie w takiej zimnicy na gołą klatę) to magicznego młota zagłady pomylić nie mogłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐A więc Wulfgardzie, należą ci się słowa podziękowania i wdzięczności z mojej strony.