Zamek Hrabiego Geralta

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Przynajmniej giną, robiąc to, co kochają. Też chciałbym tak umrzeć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Powiedziałabym, że twoje życzenie jest dla mnie rozkazem, ale nie wypada atakować kogoś, kogo się przyjęło do ogniska. Także wszystko pozostaje jedynie w słowach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Choć spędzenie takiej uroczej nocy z równie pięknymi kobietami przy ognisku to dość miłe doświadczenie, to są rzeczy, które cenię bardziej i za które mógłbym umrzeć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Przykładowo dodatnia delta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spojrzał na Ciebie jakbyś właśnie przemówiła w języku Pradawnych, ale po chwili uznał, że nie warto odpowiadać i jedynie wzruszył ramionami.
‐ Nie jesteście zbytnio towarzyskie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Niektórym może się udzielać zmęczenie po dobrze wykonanej pracy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Macie na myśli to, podobno, nawiedzone zamczysko? ‐ zapytał, wskazując na ruiny zamku hrabiego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie takie nawiedzione, jak ludzie gadają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To znaczy? ‐ zapytał, ponownie okazując autentyczną ciekawość podczas rozmowy z Wami.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jeżeli byłby nawiedzony, to mieszkańców nie dałoby się zabić. Na szczęście te małe, zielone stworzenia są głupie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i nie drążył tematu. Po kilkunastu minutach milczenia wstał i przeciągnął się, zabierając swojego konia.
‐ Choć mi Wasze towarzystwo było bardzo na rękę, to widzę, że Was moje zbytnio nie raduje, więc wrócę na trakt. Mimo wszystko dziękuję za odpoczynek, ogrzanie się przy ogniu i rozmowę. ‐ powiedział, a po chwili wsiadł na siodło i udał się dalej drogą, aby wykonać zadanie, które mu powierzono.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, rozmowa dobra rzecz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niby tak, ale skoro macie ją już z głowy, to może pora na odpoczynek, aby rano być w pełni sił, żeby odebrać zapłatę?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Otóż to, powiadomiła przyjaciółkę, że weźmie pierwszą wartę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ta z zadowoleniem poszła spać, Ty zaś przez pierwszych kilka godzin nie doświadczyłaś nic szczególnego. Dopiero potem dostrzegłaś kilka postaci poruszających się jak cienie w szarówce poranka, które szybko i zwinnie kierowały się do ruin zamku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No, to już coś. Spróbowała obudzić towarzyszy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się. Lulin i Elf nie byli tym zbyt pocieszeni, najpewniej chętnie spaliby jeszcze kilka godzin, więc liczyli pewnie też na porządne wyjaśnienia, które motywowałyby Twoją decyzję.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Elf narzekać nie miał prawa, bo wcześniej stracił cholerniutki przytomność i pozostawił im całe zadanie do wykonania. Nie dając mu jednak wyjaśnień co do przebiegu misji powiedziała, co zauważyła.
‐Kilka cieni, poruszających się zbyt podejrzanie i zbyt zgrabnie jak na wieśniaków, kierowali się do ruin zamku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Uważacie, że powinniśmy to sprawdzić? ‐ zapytał Elf, chyba dość sceptycznie nastawiony.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wcześniej zatrzymał się przy nas pewien podróżnik. Podejrzany typ, starał się wypytać nas o jak najwięcej informacji. I żartował o Nekromantach, jeżeli ciebie to interesuje.