Przełęcz Martwego Orka

[Kubeł1001]

Lunaaax

//Przynajmniej nie musiałeś mnie opierdzielać za brak odpisu. :v //
‐ Drizzt! ‐ podbiegła do rannego towarzysza‐ Nic Ci poważego nie jest?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Bywało gorzej. Raz straciłem rękę. ‐ mruknął. ‐ Opowiem kiedy indziej. Teraz lepiej chodźmy. Niedługo zjawi się więcej Orków.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Skoro powiadasz… ‐ chwilę się zastanowiła ‐ Pomóc Ci wyciągnąć ten nóż?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Przeorał mu plecy, ale się nie wbił.//

[Kubeł1001]

Lunaaax

//Aha.
‐ Jak każesz. Przez chwilę myślałam, że to oni wygrają. To chyba wielki łud szczęścia, skoro zdołałeś większość pokonać… ‐ starała się delikatnie uśmiechnąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie ma czegoś takiego jak szczęście. ‐ burknął. ‐ Życie zawdzięczamy umiejętnościom, a także latom treningu i walk. I odrobienie intuicji. ‐ Drow dźwignął się na nogi. Zachwiał się, ale konsekwentnie ruszył w kierunku bliżej Ci nieznanym.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Ruszyła za nim, więcej już nic nie mówiąc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drizzt prowadził Cię wgłąb górskich ścieżek i w końcu mogłaś zauważyć duży fort.
Zrobiony na planie kwadratu, z wieżami w każdym z rogów, które pewnie były pełne kuszników tak jak mury. Wejścia strzegła fosa, ale nie z wodą tylko z zaostrzonymi palami, a także wielka brama.
‐ Fort Kvatch. ‐ rzekł Mroczny Elf i ruszył w stronę fortyfikacji.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Kiwnęła głową na znak zrozumienia i dalej szła obok niego.
‐ Raczej nie wystrzela do nas z kusz, prawda?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Do mnie nie. ‐ zaprzeczył. ‐ Do Ciebie by mogli, ale jesteś ze mną.
W tej chwili brama otworzyła się i runął most zwodzony, po którym szła trójka Krasnoludów.
Stanęli w pewnej odległości od fortu zagradzając Wam drogę. W końcu ten w środku rzekł:
‐ Drizzt, Bezgłośna Klinga.
‐ Buenor, Stalowa Głowa. ‐ odrzekł Drow.
Stali tak chwilę po czym obaj ryknęli śmiechem i uścisnęli sobie serdecznie dłonie.
‐ Co Cię tu sprowadza, stara łazęgo? ‐ zapytał Krasnal.
‐ To co zwykle. ‐ odparł krótko Drow.
‐ Pomoc w walkach z Orkami w zamian za złoto, piwo, jedzenie, piwo, kobiety i piwo? ‐ domyślił się naczelnik fortu.
‐ Pomoc i kilka opowieści. A w zamian tylko schronienie i jedzenie.
‐ I piwo. ‐ dorzucił Stalowa Głowa.
Oboje znów się zaśmiali i dopiero wtedy Krasnolud wskazał na Ciebie.
‐ A to kto? ‐ zapytał.
Drow milczał, pozwalając Tobie zabrać głos.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Jestem Vee ‐ zaczęła nieśmiało‐. Drizzt mnie uratował od życia w niewoli i zgodził się, bym podróżował razem z nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krasnal uśmiechnął się, a Drow zbył to lekkim kuksańcem w jego ramię.
‐ Chodźmy do środka. Nie będziemy o suchym pysku gadać. ‐ rzekł w końcu brodacz i wraz ze swą obstawą wrócił do fortu.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Obejrzała się na Drizzta. Jeśli poszedł z krasnoludami, ona ruszyła wraz z nimi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znaleźliście się w forcie.
Typowy krasnoludzki fort: Potężne mury pełne kuszników, skrzynie z bronią w pobliżu koszar, plac do ćwiczeń, piwnice z zapasami i alkoholami, a także kwatera dowódcy, stołówki i karczmy.
Krasnoludy odeszły i pozostawiły Was w centrum warowni.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ To… Co robimy? ‐ zapytała się towarzysza.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami idąc do najbliższej karczmy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lunaaax:
W końcu zauważyłaś jak Drizzt wrócił, mianowicie wszedł przez główną bramę.
Rafael:
Karczma, do której wszedłeś była nieco niska. No i pełna Krasnoludów, które przerwały bójki i picie, oderwały się od picia i gry w karty, by popatrzeć na kogoś kto nie wyglądał jak Krasnolud, a wszedł do fortu Krasnoludów i karczmy pełnej Krasnoludów.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Natychmiast podbiegła do niego.
‐ I jak tam? Sama pozwiedzałam trochę ten fort ‐ uśmiechnęła się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami i milczał. Jak to Drow.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Rafael nieomal nie przyrżnął głową w niski strop. Na szczęście w porę uniknął bolesnego uderzenia, muskając tylko swoją czupryną o sufit. Po chwili rozejrzał się po karczmie i wcale nie zdziwił się faktem, że wszystkie krasnoludy przerwały aktualne czynności i uważnie mu się przyglądały. Po prostu był jedynym obcym w pomieszczeniu i zapewne mimowolnie przyciągał uwagę.
Ostrożnie, tak by niepotrzebnie nie wdawać się w bójkę, chciał wyminąć gości i bezpiecznie dotrzeć do baru.