Dzikie Pogranicze
-
Tak ogólnikowo określa się tereny na pograniczu Verden i Nirgaldu, choć wielu mówi wprost, że one odgradzają od siebie oba te kraje, choć wszystko i tak zależy pd punktu widzenia, jak zawsze…
Większość tych terenów jest żyźniejsza, niż w Nirgaldzie, ale nie tak jak w Verden, przez co w krajobrazie Pogranicza dominują głównie trawiaste sawanny. Liczne pustynie znajdują się na granicy z tym pierwszym kontynentem, a lasy i rzeki w pobliżu tego drugiego. Poza tym w centrum tego miejsca usytuowane jest niewielkie i dość niskie pasmo górskie. Znaleźć tu również można kilka oaz i wodopojów, już nie tak na wagę złota, jak na Morzu Wydm, ale mimo wszystko.
Wszystkie państwa obu kontynentów, jakie mają dostęp do Dzikiego Pogranicza starają się wprowadzać tu swoje wpływy, ale rzadko kiedy im się to udaje, zwykle ograniczają się do obsadzenia swoimi osadnikami i żołnierzami danych oaz lub wybudowania kilku wież czy posterunków. Dlaczego ktoś w ogóle interesuje się tym miejscem? Cóż, przebiegają tędy wszystkie ważne lądowe szlaki handlowe między Verden i Nirgaldem oraz poszczególnymi krajami obu kontynentów. Stąd też częstym widokiem są tu kupieckie karawany z obu stron granicy, jadące sprzedać swoje towary z zyskiem lub wracające z takiej wyprawy.
Jak już zostało powiedziane, władza jakiegokolwiek kraju jest tu niewielka, stąd jest to również raj dla bandytów i im podobnych rzezimieszków, zwykle czatujących na karawany kupców, choć nie są oni tu jedynym zagrożeniem, w lokalnych górach gnieżdżą się też plemiona Orków oraz żyją Ogry i Trolle. Zwykle wszyscy są ze sobą skonfliktowani, ale i tak stanowią zagrożenie dla mniejszych grup podróżnych, zwłaszcza tych bez stosownej eskorty. Poza nimi czasem można natknąć się tu na Mutagenistów, Nekromantów, Demonologów i im podobnych, którzy chcą zgłębiać mroczną Magię samemu, bez kogoś potężniejszego nad sobą, co ma z reguły miejsce w Mrocznym Królestwie.
Mimo licznych szlaków handlowych, miast jest tu ledwie kilkanaście. Nie uznają one nad sobą żadnej władzy, wszystkie są niezależne, co prowadzi do licznych sporów, utarczek, a czasem nawet wojen pomiędzy tymi miastami‐państwami. Właśnie w nich mieszają się wpływy i wzorce zarówno nirgaldzkie, jak i verdeńskie.
Jest to istny raj dla łowców, przybywają tu wszyscy, chcący sprawdzić swoje możliwości, z większości kontynentów, polując na lwy, tygrysy, krokodyle, słonie, antylopy, nosorożce, wilki i wiele innych, bowiem sawanny Dzikiego Pogranicza charakteryzują się wprost olbrzymią różnorodnością form żywych, zwłaszcza fauny. -
Kuba1001 Zohan:
Wraz z resztą kupieckiej karawany, po podróży uciążliwej i monotonnej, ale nieopływającej w takie przygody jak ataki bandytów czy pustynnych monstrów, opuściliście wreszcie Morze Wydm, kierując się na sawanny, jakie Twój kompan określił mianem Dzikiego Pogranicza. Czyżby już kiedyś tu był? -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Kuba1001 ‐ Dalej mnie to nie kręci. ‐ mruknął mężczyzna, a w tym czasie karawana zaczęła się powoli zatrzymywać, najpewniej w celu rozbicia obozowiska na noc, bo i purpurowa kula słoneczna na niebie wisiała coraz niżej na horyzoncie, a noc nigdy nie jest przyjemną porą na obozowanie, zwłaszcza tutaj…
-
-
Kuba1001 ‐ Są różne gusta, ja nie przepadam za takimi widokami. ‐ wyjaśnił Lief tonem takim, że chyba rzeczywiście będzie Ci ciężko namówić go na kolejną pogawędkę w takiej tematyce. Tymczasem rozbijanie obozu szło pełną parą, zajmowali się tym pracownicy kupca, którzy przygotowywali ogniska, posiłek, prowizoryczne ogrodzenia, ustawiali wozy w obronny czworokąt i tak dalej, zakontraktowanym najemnikom, czyli Wam, pozostawiając jedynie walkę, o ile do takowej w końcu dojdzie, choć tutaj raczej nie masz co liczyć na brak wrażeń.
-
-
Kuba1001 W porównaniu do tej, jakiej uświadczyłeś podczas podróży Morzem Wydm to jest więcej niż urokliwa, w końcu to zapowiedź soczyście zielonego Verden, jednakże Dzikiemu Pograniczu trochę do niego brakuje, to wciąż tereny półpustynne i rozległe sawanny, daleko na horyzoncie, gdzie zaczyna się już właściwie osobny kontynent, dostrzegłeś zieloną kreskę lasów przetykaną gdzieniegdzie niebieskimi wstęgami rzek.
Wokół jest obecnie cicho i spokojnie, poza Wami brak tu chyba żywej duszy, nie licząc kilku krążących po niebie ptaków. -
-
-
Rafael_Rexwent// Sunfire_, nie można GMować samego siebie. To oznacza, że piszesz co twoja postać chce zrobić, jednakże werdykt czy to zrobi należy do prowadzącego czyli Kuby. Nie możesz wpływać na żaden czynnik środowiskowy oprócz swojej postaci (Dlatego nawet jeśli rozkazałeś Nekromancie się zbliżyć, to i tak nie możesz napisać, że tak się stało bowiem Nekromantą steruje Kuba).
To ma działać na zasadzie:
Twój odpis (zamierzenia) ‐ > odpis GMa (opis skutków twoich zamierzeń/wprowadzanie nowych elementów/etc.) ‐ > Twój odpis (zapoznanie się z postem GMa i na jego podstawie wykoncypowanie nowych zamierzeń) ‐ > odpis GMa
I zapętlamy.
Notka Moderatora ‐ zbędne posty zostaną usunięte. // -
-
-
-
-
-
Kuba1001 //Podziękował za wsparcie.//
Dzik swoje ważył, a Ty nie byłeś aż tak silny, aby bez zmęczenia zaciągnąć do swojej chaty, więc chyba najwyższa pora, aby oskórować i wypatroszyć truchło, wybierając najlepsze kawałki mięsa i skórę, nim pojawią się znęcone zapachem krwi drapieżniki. Lepiej zostawić im resztki i samemu odejść, niż stracić zdobycz, a nawet życie w jej obronie, prawda? -
-
Kuba1001 Zohan666 pisze:Złapał za bukłak z winem i pociągnął z niego długi łyk, a potem podał go Leifowi.
Podziękował skinieniem głowy i również napił się nieco. Właściwie to tak mijał Wam czas, na piciu, jedzeniu i odpoczynku. Dopiero później zrobiło się ciekawiej, kiedy zbierano kilka grupek, mających za zadanie dokonać zwiadu w okolicy i ewentualnie zdobyć jakieś świeże mięsko, większość nużyło już żucie suszonego mięsa i gryzienie sucharów.
-
-
-
-
Kuba1001 I tak też Ty, Leif i dwóch innych ludzkich najemników wyposażonych w standardowe miecze, tarcze i włócznie ruszyło w jedną ze stron, podobnie jak inne grupki zwiadowców. Mimo że wszędzie słyszeliście różne zwierzęta, to żadnego nie zobaczyliście, chyba że kątem oka. Podczas swojej podróży odkryliście małe jeziorko, najpewniej lokalny wodopój, acz cała zwierzyna uciekła z niego najpewniej na długo przed Waszym przybyciem.
-
-
-
-
Kuba1001 Pokiwał głową i stał jeszcze chwilę bez słowa, najpewniej kończąc nad czymś myśleć. Dopiero po chwili podszedł do pozostałych, którym najwidoczniej coś wytłumaczył, bo po zakończeniu narady od razu skryli się w okolicznych zaroślach aby zastawić pułapkę. W końcu odchody świadczą o tym, że to wodopój uczęszczany, więc wystarczy tylko cierpliwie poczekać, a zwierzyna sama przyjdzie.
-
-
Kuba1001 W końcu do wodopoju zbliżyło się stado dziwnych zwierząt, przypominały nieco jelenie, ale miały inny kolor sierści oraz długie i proste rogi zamiast rozłożystego poroża. Tak czy siak, pewnie były jadalne, skoro myśliwi wypuścili w ich kierunku strzały, bełty i oszczepy, powalając sześć sztuk za jednym razem.
-
-
Kuba1001 Trafiłeś dwukrotnie, ale przynajmniej zwierzę padło martwe. Gdy wszystkie osobniki oddaliły się, myśliwi zajęli się ich patroszeniem, wybieraniem co lepszych kawałków mięsa i wystawieniem wart, ponieważ woń świeżej krwi może zwabić tu niejednego padlinożercę czy nawet znęconego łatwym łupem drapieżnika. Dobrze by było, żebyście zdążyli się ulotnić, nim takowi przyjdą, i nie wejść w skład ich jadłospisu.
-
-
-
-
-
-
Kuba1001 Nic nie usłyszałeś, ale i tak prowadzący grupę łowca kazał się Wam zatrzymać, najwidoczniej czegoś nasłuchując, choć Ty nie słyszałeś nic niepokojącego. Gdy wydawało się, że ruszycie dalej bez problemu, z wysokiej trawy wyleciała spora włócznia o kamiennym grocie, który w całości wbił się w pierś jednego z najemników, który stał obok Ciebie.
‐ Po pohybel sku*wesynom! ‐ usłyszałeś, a po chwili z otaczającej Was wysokiej trawy wyłonił się tuzin dzikich Orków, wszyscy odziani w proste ubrania z wygarbowanych, lub też nie, skór, uzbrojeni w długie włócznie, podobne do tych, którą rzucił wcześniej jeden z nich, dwuręczne miecze o krzemiennych klingach, a także młoty z kamiennymi głowicami i maczugi nabijane krzemieniem, kawałkami żelaza, kośćmi, zębami i pazurami. Gdy jeden z zielonoskórych powtórzył swój okrzyk, wszyscy Orkowie rzucili się na Was z dzikim rykiem. -
-
Kuba1001 Nie było czasu, żeby naciągnąć strzałę na cięciwę, wycelować, posłać ją celnie w Orka, wyciągnąć kolejną i powtórzyć procedurę kilka razy, toteż mogłeś się ciszyć, że strzeliłeś celnie chociaż raz. Nawet gdyby ten Ork miał pancerz, to i tak padłby martwy, strzała przechodząca na wylot przez gardło to raczej kiepska sprawa. Poza tym jednym, od strzał i bełtów padło jeszcze dwóch. Kolejni bez przeszkód zwarli się z pozostałymi najemnikami, tracąc trzech kolejnych kompanów w zamian za czterech Twoich. Również ku Tobie ruszył jeden z Orków, dziko wymachując swoją dwuręczną maczugą, którą najpewniej połamie Ci kończynę lub pogruchocze czaszkę jednym ciosem, o ile trafi.
-
