Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Omeg12

Miał do czynienia z niedźwiedziem, więc nie bał się zbytnio. Niemniej uważał, aby nie zużyć całej dawki, gdy wstrzykiwał ją zwierzęciu do żyły.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Specyfik zadziałał niemalże natychmiastowo i niedźwiedź jest już nieprzytomny. Tylko na jak długo?
‐ Wyrywa się sku*wiel! ‐ usłyszałeś po chwili.
‐ Trzymaj go!
‐ Je**ij go w łeb, szybko!
‐ Ale ma być żywy!
Następnie zauważyłeś jak Orkowie wleką Raptora, mieli na pancerzach sporo rys od jego kłów i pazurów, a sam gad posiadał na głowie okazały guz.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Następnym razem gdy będę rozmawiał z panem zamku poproszę go, aby zafundował wam jakieś chemikalia. ‐ westchnął Raelag ‐ W razie gdyby któreś z tych się obudziło, chcę, żeby chociaż jeden z was został przy drzwiach, tak na wszelki wypadek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zostawię nawet trzech chłopaków, w tych lochach i tak nie ma co robić, przeważnie tylko chlejemy, karmimy te ścierwa i gramy w karty. ‐ powiedział i odszedł zabierając ze sobą większość bandy, z Tobą została wspomniana trójka.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Doceniam. Skoro nie macie co robić, to może pomożecie mi zatachać tą parkę na stoły operacyjne?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Taest, szefo. ‐ powiedział jeden i wykonał niedbały salut, podobnie jak reszta, i wspólnymi siłami zanieśli ich tam, gdzie chciałeś.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Dobrze, teraz zacznę swoje sztuczki. Możecie popatrzeć jak chcecie, zagrać w kości czy co tam chcecie, po prostu bądźcie gotowi w razie czego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zawsze chciałem zobaczyć jak to wszystko wygląda. ‐ powiedział jeden z Orków, a pozostali poparli go. Po chwili całość oparła się o ściany, by podziwiać Cię przy pracy, rzecz jasna gotowi od razu rzucić się na pomoc, gdyby eksperyment nagle się obudził lub uzna, że jednak nie chce z Tobą współpracować.
//Kurde, mam taki fajny wątek dla Ciebie, ale nie wiem czy go wprowadzać, bo nie wiem też, jak będzie z Twoją aktywnością.//

[Kubeł1001]

Omeg12

//Rob jak chcesz. Mogę postarać się częściej sprawdzać wiadomości

Tym razem zamierzał się na coś bardziej interesującego niż transplantacja serca. Chwycił skalpel, po czym zaczął rozcinać jaszczurowi głowę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//No to spróbuję.//
Szło to dość opornie, z racji nader mocnych kości i łusek.

[Kubeł1001]

Omeg12

Nie mniej kontynuował, jakkolwiek powoli by to nie szło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czasu miałeś sporo, więc powoli udało Ci się rozciąć mu głowę.

[Kubeł1001]

Omeg12

Następna część wymagała od niego zwiększonej precyzji. Przygotował sobie słoik wypełniony cieczą konserwacyjną, po czym sięgnął skalpelem wgłąb czaszki, aby wyciąć mózg jaszczura powyżej pnia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I udało się, podobnie jak schowanie go do słoja. Tylko co dalej?

[Kubeł1001]

Omeg12

Powtórzył operację, tym razem na niedźwiedziu

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tu z wyciągnięciem mózgu poszło znacznie łatwiej.

[Kubeł1001]

Omeg12

Wyjął ze słoika mózg raptora po czym umieścił go w czaszce niedźwiedzia i wymamrotał parę inkantacji ułatwiających spawanie tkanek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dzięki Magii poszło sprawniej i szybciej, teraz tylko to zszyć i czekać na efekty.

[Kubeł1001]

Omeg12

Tak też zrobił, uprzednio wkładając drugi mózg do słoika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Cóż, potrzeba czasu na wybudzenie. Gdy zacząłeś zaprzątać sobie głowę sposobami, w jaki mógłbyś ten czas spędzić, ujrzałeś jakiegoś Goblina, który bez lęku wszedł do pracowni i od razu oznajmił:
‐ Mój pan Cię wzywa.