Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Kuba1001

Obie grupy zwarły się w walce z bliska, a w tym tłumie mieczy, tarczy i ciał nic specjalnego nie mogłaś dostrzec.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Szczerze? Jakoś nie przeszkadzało to Desi. Niech tamci się biją, ona sobie popatrzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciekawie zaczęło się robić, gdy kilku wojowników obu stron padło rażonych piorunem, który nadleciał zza wzgórza naprzeciw Ciebie, czyli zza pleców walczących.
‐ Na pohybel skuwesynom! ‐ usłyszałaś po chwili, a z owego wzgórza zaczęły zbiegać Gobliny i Orkowie, zarówno pieszo jak i wierzchem: Gobliny na wilkach, zaś Orkowie na Wargach lub Wielkich Wkuwach.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Psia nać, było śmiesznie, ale chyba najwyższy czas stąd spieprzać. Spjrzała po służbie, może już ktoś się zbiera do ucieczki?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dwóch właściwie już uciekało, pozostali byli rozdarci między chęcią ratowania życia a wiernością wobec swego pana. Za to Heśnik, Antoniusz, syn tego pierwszego i wojownicy obu szlachciców zapomnieli o dawnych animozjach, aby stanąć do walki ramię w ramię, przeciwko atakującym bandytom.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Kurde felek…Z jednej strony nic tu po niej, ale z drugiej, pozbawiła by się hon…A zresztą pal licho! Nie spieszno jej do grobu, najwyżej ukryje się gdzieś w pobliżu, a później poudaje, że nie uciekła. Gdzie jest koń?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tam, gdzie go zostawiłaś, czyli tuż obok. A podjęcie tych rozważań uratowało Ci życie, gdyż para uciekinierów została zauważona przez zgraję skrytych gdzieś goblińskich łuczników, którzy zasypali ich gradem niezbyt mocnych, ale za to licznych strzał, zabijając lub dotkliwie raniąc obu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Badziong, czyli uciec, też nie ucieknie. Tutaj można się gdzieś ukryć?

[Kubeł1001]

Kuba1001

W okolicy było sporo lasów, jeden miałaś właściwie po sąsiedzku, choć możliwe że to najpewniej w nich kryją się pozostali członkowie łupieżczej bandy zielonoskórych.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tego też obawiała się Desi. Co się dzieje na polu bitwy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ludzie stawiają zielonym dzielny odpór, na widok muru tarcz wojów, dodatkowo najeżonego włóczniami, Gobliny stchórzyły, a Orkowie się o niego rozbili… Jednakże nie, nikt nie stchórzył: Konusy szykują się do ataku od tyłu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie wiele myśląc, a bojąc się, że po drodze Gobliny zauważą i ją, zawołała głośno, jak ostatni idiota, składając dłonie w trąbke:
‐ Tyły! ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

W bitewnym tumulcie ciężko było usłyszeć cokolwiek: Odgłosy wydawane przez Wku*wy, Wargi i wilki, krzyki walczących, rannych i umierających, szczęk oręża, zbroi i tarcz… To wszystko sprawiło, że mimo najlepszych chęci nikt nie usłyszał Twojego wołania, a po chwili plecy kilku wojów przeszyły strzały, zaś krótko później na resztę spadła banda wilczych jeźdźców.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Cholera, cholera, cholera co robić?! Mieszając strach z potrzebą interwencji, spoglądała dookoła w desperackim poszukiwaniu pomocy. Mimowolnie wysunęła też nieco klingi z pochwy.

Co ze służbą? Uciekli? Zostali? Walczą?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po tym, jak łucznicy zielonych zabili i zranili tych, którzy zbytnio wyrywali się do przodu, nikt nie uciekł, a bram broni i wyszkolenia w jej obsłudze także nie przemawiał za tym, aby opuścić Waszą, póki co, bezpieczną kryjówkę…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

“Ale…No ale coś trzeba zrobić(!), przecież prędzej czy później znajdą nas, tutaj…” Pomyślała, ale przecież sama nie wylezie stąd, nie na pewną śmierć. Jednak, chwila, chwila moment, przecież nie musi być tutaj jedyną uzbrojoną, ma przecież jeszcze jedną sztukę oręża oprócz swej szpady! Wyciągnęła mizerykordię i podeszła do najbliższego , wręczając mu ostrze.
‐ Trzymaj. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chwycił broń trzęsącymi się jak w febrze, a w rzeczywistości ze strachu, dłońmi i czekał na jakiekolwiek polecenia i rozkazy, bo wręczenie mu sztyletu wcale nie sprawiło, że stał się nagle odważnym rycerzem, który uderzy na Orków… A jeśli mowa o Orkach, to oni wraz z Goblinami coraz bardziej napierali na okrążonych wojaków, więc kwestią chwili jest ich przegrana.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Eee…‐ Densi samej trudno było poskładać słowa, taka sytuacja trafiała jej się pierwszy raz w życiu, nie wiedziała co ma robić, nikt inny też za nią nie wiedział.

Wzięła parę głębokich wdechów, by się uspokoić po czym drżącą dłonią wyciągnęła szpadę z pochwy i wymierzyła w kierunku pola bitwy.
‐ Eee…Idziemy walczyć! Um…Będziemy walczyć…‐ Wypowiedziała do sługi, samej sobie nie wierząc w swoje słowa i bardziej zapytując siebie. W końcu, wbrew jej rozsądkowi, ku potwierdzeniu jej słów, zaczęła powoli wychodzić z kryjówki, stawiając kroki w kierunku walczących.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Co zaskakujące, Twoja odwaga natchnęła i jego, który również opuścił kryjówkę… Szło sprawnie, dopóki dwóch kręcących się po polu bitwy goblińskich jeźdźców na wilkach Was nie zauważyło. Od razu wydali jakieś dziwne odgłosy wojenne i ruszyli w Waszą stronę.