Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ta, chociaż cholera wie dlaczego. Powinni przecież nam pomóc, zabrać nas stąd, czy coś, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Prawda. To nie myśmy im zawinili, że nas tu wyrzuciło. Jakby nas tu nie chcieli, to ja się stąd bardzo chętno wyniosę, ale niech mi na to pozwolą! ‐ Wyrzucił dłońmi w geście irytacji, po czym zaczął głośno myśleć: ‐ Trzeba będzie stąd odpłynąć pod osłoną nocy…‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Może i odpłynąć, ale czym, skoro “Kurtyzanę” diabli wzięli, hę?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Zrobimy nową łódź. ‐ Odpowiedział, nie przerywając rozmyślań: ‐ Słyszałem kiedyś, że łatwo można zrobić taką z wypalonego pnia drzewa… My możemy połączyć dwa takie. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A jak nam zatopią tę łupinkę?! ‐ żachnął się przerażony Drogomir, niemalże dławiąc się mięsem, mając na myśli zapewne korsarzy patrolujących okoliczne wody. ‐ Jeden bełt z balisty i po nas! A zresztą, po co mieliby do nas strzelać, jak mogą nas zabić z łuków albo zwyczajnie staranować i zatopić?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Mówię Ci, wypłyniemy nocą. Sam powiedziałeś, to będzie łupinka. Jak myślisz, czy ta banda zauważy malutką łódeczkę w środku nocy? ‐ Zapytał raczej retorycznie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tym sposobem zamknąłeś mu usta, bo najwidoczniej nie miał żadnego argumentu, którym mógłby skontrować Twój plan.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Tyle, że dalej trzeba zbudować tą łódeczkę tak, żeby nie zauważyli ani dymu, ani walenia drzew… Musielibyśmy wypalać bale w osłoniętym skwerku, pod mrokiem nocy… Pal licho tych rzezimieszków i tych, co ich tu wysłali! ‐ Zaklnął wcale nie szeptem na korsarzy, którzy wcześniej próbowali go ustrzelić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ciszej! ‐ wydarł się szeptem, co brzmiało dość komicznie, najpewniej wciąż mając świeżo w pamięci niedawne spotkanie z dziwnym monstrum. ‐ Lepiej nie kusić losu… No, gdybyśmy spróbowali to tak zrobić, to zbudowanie łódki i zebranie zapasów zabrałoby nam ile? Z tydzień? Dziesięć dni?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Pięć dni. Mówię Ci, że za pięć dni stąd odpłyniemy. ‐ Odpowiedział pewnie. Morzywał nie chciał spędzać na wyspie więcej czasu, niż to konieczne. Musiał wracać do domu, rodzina na niego czekała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Drogomir westchnął, chyba nie do końca w to wierząc, ale nie miał ochoty się z Tobą wykłócać. Niemniej, po jakimś czasie, skończyliście posiłek, więc możecie ruszać do pracy, pokrzepieni po solidnej porcji mięsa.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— No dobra. — Przeciągnął się Morzywał: — Musimy zacząć od znalezienia sobie czegoś do ścięcia tych drzew. choćby jakiś ostrzejszy kamień na kształt ostrza…— Nie tracąc zbędnie czasu, zaczął rozglądać się w okolicy w poszukiwaniu takiej właśnie skały.

//Kuba, jak myślisz ‐ Czy wielofunkcyjne narzędzie górnicze, jakim jest miecz, nadałoby się także do ścinania drzew? Taka luźna myśl. //

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Skoro można nim skutecznie wykopywać minerały ze skał, to i z drzewem sobie zapewne poradzi.//
Nigdzie nie widziałeś takowego, niestety. Pozostaje Ci najwidoczniej tylko użycie innych kamieni na kolejnym tak, aby uzyskać pożądany kształt i ostrość, co powinno dać zadowalający efekt, ale zajmie wiele sił i czasu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie zawsze dostajemy to, czego chcemy. Poszukał więc dwóch kamieni odpowiedniej wielkości, takich, które nadawałyby się na ostrze toporka i zaczął “szlifować” jeden o drugi, by uzyskać właściwy kształt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po półtorej godziny pracy i męczenia się, licznych wiązankach, po których nawet Drogomir gwizdał z podziwem, zdołałeś wykonać ostrze do swojej prowizorycznej broni czy też narzędzia.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Świetnie! Trochę trudu się opłaciło. Teraz będzie potrzebował jeszcze dwóch rzeczy: Liany i solidnego, grubego patyka. Dzięki nim będzie mógł zrobić już pełnoprawną siekierę. Rozejrzał się za tymi rzeczami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Łącznie pół godziny zajęło Ci znalezienie odpowiednich surowców i sklecenie ich w coś, co dość dobrze udawało pełnoprawną siekierę.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐‐ No i popatrz… Trochę pracy i siekiera cacy. ‐‐ Powiedział sam do siebie, chwytając narzędzie.
‐‐ Widzisz? ‐‐ Zwrócił się do Drogomira: ‐‐ Skleć sobie taką samą i będziemy gotowi w kilka godzin. ‐‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To ja się za to zabiorę, a Ty bierz się za robotę, żeby czasu nie marnować. ‐ odparł i ruszył na poszukiwanie odpowiednich lian, kamieni i tym podobnych przyjemności.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Taest… Morzywał przystąpił do poszukiwań drzewa idealnego. Nie mogło ono posiadać zbytnio szerokiego i ciężkiego pnia, by można było jej bezproblemowo zatoczyć na miejsce, ale także musiało być na tyle duże, by stanowiło jedną z dwóch podstaw dla pokładu łódki, mieściło w sobie jakieś zapasy, a także miała na tyle dobrą wyporność, by w połączeniu z drugim pniem móc spokojnie unieść dwóch mężczyzn, kładkę, trochę zapasów i maszt.