‐ To idź. Jak zdechniesz, nie będziesz mi już dupy zawracać. ‐ odparł i wskazał Ci na drzwi. ‐ Wypi***alaj mi z oczu i nie wracaj bez nawet jednego łba tego stwora.
‐Widok zamrożonego na kość miasta chyba nie będzie miły dla oka? Pewnie razem z mrozem zadomowią się tu białe wilki ki niedźwiedzie.
Powiedział z podejrzanym uśmieszkiem po czym wyszedł i poszedł po wilka.
Ze łzą w oku dopił zawartość swojej manierki po czym dolał do niej zawartość owej flaszki żeby napić się jej w podróży. A gdy to wszystko zrobił zdjął cały pancerz jaki miał na sobie i zabierając tylko włócznię położył się.
Strudzonemu i lekko podpitemu Krasnalowi było zadziwiająco łatwo usnąć. Zasnąłeś.
W nocy obudził Cię jakiś szelest. Niby Księcia Krasnoludów nie powinno przerażać zbyt wiele rzeczy, a tym bardziej coś tak błahego, lecz tym razem poczułeś dziwny lęk.
