Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaczekał na stosowny moment, po czym podszedł do przywódców.
‐ Przepraszam, omawiacie coś istotnego? Gdyż niektóre rzeczy chyba powinienem wiedzieć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
Dowódca Twej straży pokiwał głową i wskazał na drugiego Orka:
‐ To Gord, dowódca zamkowych jeźdźców Wargów. Przybył tu żeby zapewnić nam ochronę przed Krwawym Kopytem i innymi zagrożeniami oraz wskazać krótszą trasę do zamku. ‐ wyjaśnił, tamten zaś tylko pokiwał głową.
Vader:
Pierwsi do ataku rzucili się koczownicy, oczywiście z podniesioną bronią i dzikimi wrzaskami. W związku z tym bramy miasta zostały zamknięte, zaś obrońcy zajęli pozycje. Zaraz też posypały się na nich pociski z łuków, kusz, skorpionów i balist. Ponieśli spore straty w zabitych i rannych jeźdźcach oraz koniach i zaczęli pozorować odwrót. Wtedy też obrońcy wydali z siebie tryumfalne okrzyki, acz jedynie do połowy, druga połowa uwięzła im w gardle, gdy padali martwi od pocisków Magii Śmierci lub widzieli śmierć swych towarzyszy czy też nacierających w równej i zwartej formacji Zbrojnych Śmierci oraz wspierających ich Rycerzy Śmierci na swych wielkich jaszczurach.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐To lubię.
Obserwował nadal.

Wampir
Czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Upsik.//
‐ W takim razie zostaw ich i odejdź.

Faktycznie, było wesoło. A weselej zrobiło się, gdy Rycerze zniszczyli bramę, a do środka wlały się hordy koczowników.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐Już ruszamy?

Wampir
‐Już ich zostawiłem, teraz jedynie czekałem na pozwolenie.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Miło poznać. Co to za krótsza trasa o której mowa?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Idź i módl się do jakiegokolwiek bóstwa, abyśmy się nigdy więcej nie spotkali.

‐ Jeszcze nie. Dajmy im chwilę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
Odszedł. Bóstwa i tak nie istnieją.

‐Doobra.

[Kubeł1001]

Omeg12

//Chyba żadna z tych odpowiedzi nie była do mnie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
//Ano nie było, bo przegapiłem Twój post.//
‐ Prosto jak w mordę strzelił przez Plugawe Ziemie.
Vader:
Skoro tak to co teraz zrobi? Gdzie się uda? Czym się zajmie?

W końcu Twój mistrz, przewodzący grupie, dał znak, jednocześnie dając jaszczurowi sygnał do pełnego galopu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ożywi martwe tematy, a teraz do Miasta Ahlorian.

Duszył za nim z tą samą prędkością.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Aha. I jakie jest ryzyko, że zginiemy po drodze?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Czy Wampira na pewno tam dobrze przyjmą?

Duszyłeś jak cholera, omijając miasto od zachodu, aby później wejść na tyły.
Omeg:
‐ Praktycznie żaden, oczyściliśmy teren już wcześniej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
///O ile w Trenten mogą być problemy, to już Imperawes traktuje wszystkich neutralnie, a w Mieście Zefirów uczą się tacy jak on w Szkołach Czarnoskrzydłych, więc… wiem co mówię jako ich twórca. Chyba że coś się zmieniło.

Rycerz
Mniejsza z duszeniem się, bo klawiatura telefonowa ssie. Jechał by zafundować sobie niezłą rozrywkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Planowałem, żebyś zahaczył po drodze o inne miasto, w którym Wampiry nie są tak tolerowane, ale zmieniłem zdanie. Zacznę, gdy będziesz na miejscu.//

W takim razie pora ruszyć magiczną dupę i przyłączyć się do reszty Rycerzy, formując pociski na tyle duże i potężne, aby zrobić wyrwę w murze.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Więc nie widzę problemów z planem. Dziękuję za wsparcie i do zobaczenia ‐ powiedział, po czym skierował się z powrotem w stronę karety

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir.
///Ok.

Rycerz
A więc się za to zabrał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Wasze połączone siły mogło zatrzymać naprawdę niewiele, a jeśli już, to na pewno nie jakiś nędzny mur z pustynnego piaskowca: Został on zniszczony w głośnej i efektywnej eksplozji, czyli tak, jak lubicie.
Omeg:
Gdy tylko wsiadłeś, ta ruszyła wraz z resztą konwoju, zmieniając kurs tak, aby podążyć za przewodnikami na Wargach.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc pora na przygodę! Ku murom, ku morderstwom!

[Kubeł1001]

Kuba1001

I wjechaliście do środka, budząc zasłużony lęk pośród tych mieszkańców miasta, których tu zastaliście. Oczywiście, większość uciekła, nieliczni zaś stali niczym skamienieli z przerażenia.