Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Mianaee

‐To nie jest zwyczajne dziecko, poradzi sobie. Swoje umie, swoje wie.‐Skinął delikatnie głową głaszcząc rumaka po grzywie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ale nadal, dziecko… Chociaż postaram się z bandą ją chronić to nie zapewnimy jej maksymalnej opieki… Skoroście ją już dali i zostawili to możecie odjechać, posłańcze.

[Kubeł1001]

Mianaee

Posłaniec zdjął delikatnie z ogiera śpiącą Lilith i położył ją w wyznaczonym miejscu, jej twarzyczka była ledwo widoczna, ponieważ zasłaniał ją czarny kaptur. Rycerz wsiadł na konia, po czym spojrzał na męża.
‐Bywaj.‐Rzekł, poprawił zbroję i odjechał kłusem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Trzeba poczekać do czasu aż się mała obudzi… Nawet robi jej już wyrosły, patrzcie no. Dawno jej nie widziałem…‐ Spojrzał po swoich. Dość rozczulań, jedzmy i zostawmy coś dla panienki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Tak coś nie za bardzo z tą wojną, bo aktualnie Demony siedzą w Pustce i Plugawym Wymiarze klnąc na Paladynów i liżąc rany po wojnie. W samej bitwie o Koros ‐ Major zginęło ich przeszło 12.000.//
FD_God:
‐ Nie będę robił za żadną niańkę.
‐ Chce krwi i łupów, a nie użalania się z jakimiś dzieciakiem.
Tak mamrotali Twoi ludzie zbierając się do drogi.

[Kubeł1001]

FD_God

//Może to te same co miały napaść na Rhun, kto to tam wie :v//
‐Nie będziecie niańkami ku*wa… Zwyczajnie Lilith będzie jakby jedną z nas. A swoich przeto bronicie jak samego siebie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Jeden z Twoich ludzi wstał, podszedł do Ciebie i powiedział:
‐ Ona nie jest jednym z nas. My wytrzymamy niemal wszystko, a ona jest jeszcze dzieckiem. Prędzej zginie po drodze niż wpasuje się do naszej bandy. Tak jak Ty zabiłem wielu, ale jednego nie chce mieć na sumieniu: śmierci dziecka.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ja też tego nie chcę dlatego mamy się ku*wa postarać i jej bronić, w dodatku wolisz nie być kimś kogo Daranogh zmiażdży, a ja na pewno nie chcę!

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
‐ Twój wybór. ‐ powiedział smętnie i odszedł.
// A co do ataku na Ruhn to nie zaatakowały jej Demony jako takie, ale przydupasy Paktu Trzech więc raczej nie o to chodzi. Ale wojna będzie, spokojnie.//

[Kubeł1001]

FD_God

‐No wybaczcie ludzie, przynajmniej sam wiem, że Lilith wyrasta na silnego maga, bez wątpienia.‐ Rzekł, po czym wsiadł na swojego ogara i czekał na demona.

[Kubeł1001]

Mianaee

Lilith obudziła się już wcześniej. Usłyszała całą rozmowę rycerzy i gdyby nie jej cholerna duma i oziębłe serce ‐ rozpłakałaby się. Teraz już wszystko bardzo dobrze zrozumiała. Wstała, naciągnęła kaptur na praktycznie całą twarz i podeszła do Nergana w całkowitej ciszy, po czym jakoś wlazła na ogara wojownika.
‐Możemy ruszać.‐Mruknęła poprawiając płaszcz.
//Czyli mam zmienić historię? Czy w końcu nie? :v//

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zatem ruszamy na południe! Trzeba nam spalić całą jakąś wioskę!‐ Rzekł do swoich, po czym ruszył na przodzie drużyny. Mam nadzieję, że pomożesz w paleniu, może moi ludzie jakoś zmienią wtedy o tobie zdanie.‐ Rzekł ciszej do dziewczyny.

[Kubeł1001]

Mianaee

‐Jakoś tak bardzo nie zależy mi na ich uznaniu.‐Wzruszyła lekko ramionami.‐Ale pomogę, bo patrzenie jak coś ginie w objęciach dzikich płomieni…‐Błysnęły jej oczy.‐Powoduje, że jestem szczęśliwa.‐Wyszczerzyła się delikatnie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To i tak dziady, mało kogo lubią poza własną bandą, o ile kogoś… Czeka nas kawał drogi, aż w końcu trafimy na jakąś zieleń, a nie na tę pie**oloną pustkę, tutaj prawie nic nie da się podpalić…

[Kubeł1001]

Mianaee

Westchnęła cicho i zamilkła jak to miała w zwyczaju. Podczas drogi obserwowała tereny pokryte monotonnym piachem, no bo niby co innego miała robić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z dala na horyzoncie widać było jakąś zieleń, ale to nadal kilkanaście kilometrów drogi.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ach, będzie wieeeele do palenia, prawda Lilith?‐ Obrócił nieco głowę za siebie by na nią spojrzeć.

[Kubeł1001]

Mianaee

Przytaknęła delikatnie, patrząc na odległą zieleń.‐Oby to nie była fatamorgana.‐Mruknęła pod nosem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Skoro wszyscy widzimy to samo to raczej ciężko to takową nazwać.‐ Wrócił ponownie wzrokiem na odległą rysującą się na horyzoncie zieleń.

[Kubeł1001]

Mianaee

‐W dzisiejszym świecie wszystko jest możliwe.‐Powiedziała ledwo słyszalnie odwracając wzrok.