Miasto Gibelest

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał usłużnie głową i czekał na jakiekolwiek dalsze instrukcje.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wstał.
‐Ruszajmy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruszył za Tobą, do ostatecznie zniszczonego już miasta, w którym jedynymi żywymi istotami byliście Wy, Wampirzyca i najemnicy, ewentualnie Demony i Mutanty, bo Nieumarłych nie sposób wliczać do puli żyjących, czyż nie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niech żyje miasto trupów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ach, gra słów… Niemniej, wschodzi już słońce, pora się zbierać, a przynajmniej tak chyba kazała Wampirzyca…

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jakie straty w jego oddziale?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trzech martwych, pięciu lekko rannych, a więc dość dobrze jak na takie krótkie, acz zażarte i brutalne, starcie z miejską strażą.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I dobrze, koń też się zwolnił dla Wrony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

A i owszem. Tak właściwie to dobry moment, żeby porozmawiać z Wampirzycą odnośnie Waszych dalszych posunięć, zwłaszcza że masz ją w zasięgu wzroku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Odesłał Wronę po dwa wolne wierzchowce.
‐I co dalej?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślę, że większość armii poślemy z powrotem do Mrocznego Królestwa, a z małą grupką najlepszych udamy się na dalszy zwiad po okolicy, chciałbym wiedzieć gdzie podziała stacjonująca ponoć w mieście lub jego okolicy armia Cesarstwa… Ewentualnie możemy wszystkim wrócić lub wszystkim ruszyć naprzód, a ja nie jestem w stanie nic wybrać… Co sądzisz, mój drogi?

[Kubeł1001]

Vader0PL

///“chciałbym” ;‐;
‐Dwie grupki. To ma większe szanse na sukces moim zdaniem. W razie znalezienia wroga zawsze można zdecydować, czy go zniszczyć z użyciem wsparcia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Kurde, za szybko się wydało.//
‐ Tak, to rozsądny pomysł. Zbierz swoje oddziały, ja zajmę się podzieleniem własnych… I co to za dziecko? ‐ spytała, dopiero teraz zauważając malucha.

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Morda zdradziecka…
‐Znalazłem sobie syna, więc jesteś zbędna. Wypi***alaj//
Spojrzał się w tamtym kierunku.
‐Nie wiem, o co ci chodzi.
Zawołał.
‐Wrona! Możesz na chwilę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie miał wyboru, więc posłusznie przytruchtał do Ciebie i oczekiwał na jakieś rozkazy lub inne polecenia, a Wampirzyca jedynie podniosła pytająco prawą brew, oczekując odpowiedzi na zadane wcześniej pytanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jadłeś coś ostatnio?
Ignorował Wampirzycę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokręcił przecząco główką, a później złapał się za nią i upadł u stóp Wampirzycy, płacząc i wijąc się z bólu, który to zadała mu najpewniej właśnie Magią Bólu.
‐ Nigdy więcej tego nie rób. ‐ przestrzegła Cię, kończąc tym samym inkantację zaklęcia i cierpienia młodzika (hehe), mając na myśli zapewne zbywanie jej i jej pytań. ‐ Pytam po raz ostatni: Co to za ludzkie szczenię?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Pogniewam się, jeżeli uśmiercisz kandydata na ucznia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na ułamek sekundy dostrzegłeś cień zdziwienia na jej twarzy, ale dość szybko przywołała się do porządku.
‐ Jeśli rzeczywiście masz zamiar traktować to dziecko jak ucznia, to wątpię, żeby ta odrobina bólu mu zaszkodziła… Lub zrobiła większą różnicę wobec tego, co jeszcze doświadczy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wszystko spotka w swoim czasie.