Posiadłość Cabrerów

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

Udał się w drogę powrotną wraz z bratem do domu, w środku duszy przeklinając te drzwi które mu nogę rozwaliły.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Równie dobrze mógłbyś przeklinać własną głupotę, ale dałoby to tyle samo, co złorzeczenie drzwiom. Po jakimś czasie, oczywiście nieco dłuższym, niż pierwotna droga do wioski, wróciliście do swojego domu.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

‐Teraz pytanie kiedy ten cep ze swoją świtą tu z powrotem zawita. ‐rzekł do brata, kierując się do drzwi wejściowych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie wiedział, więc nic nie odpowiedział, wzruszając ramionami i pomagając położyć Ci się w swoim pokoju.
‐ Mam sprowadzić jakiegoś medyka czy coś? ‐ zapytał, wskazując na Twoją nogę.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

‐Ta, sprowadź. Nie marzy mi się zapieprzać na patykach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i wyszedł. Po medyka uda się najpewniej do najbliższego miasta, czyli Kasuss, także masz dla siebie przynajmniej kilka godzin, tyle bowiem zajmie mu dotarcie tam, znalezienie konowała i powrót z nim tutaj, rzecz jasna jeśli się pospieszy, bo jeśli nie, to zdecydowanie dłużej.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

No, to jako, iż niezbyt cokolwiek jeszcze jadł to wszedł do domu i udał się do spiżarni w celu ogarnięcia ludziny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chodzenie w tym stanie było wspaniałym pomysłem, nie dość, że jeszcze bardziej nadwyrężałeś ranną kończynę, to jeszcze przynajmniej kilka razy upadłeś, dość boleśnie, nawiasem mówiąc. Grunt, że po licznych wzlotach i upadkach, choć tych drugich było zdecydowanie więcej, dotarłeś do spiżarni. Wnętrze może i nie świeciło pustkami, ale w ciągu kilku dni wypadałoby je uzupełnić. Nawet gdybyś wiedział o tym wcześniej to nie byłaby żadna strata, chłopi są bardzo czerstwi i żylaści.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

//Nie żebym się przypierdzielał, ale z jakiej racji on nadwyrężył swoją nogę, skoro miał kulo‐kijki?//
Poszukał za elfim mięsem, albo przynajmniej orczym. Coś zjeść trzeba.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Przypi***alasz się, to po pierwsze.
Ciężko chodzić o kulach po schodach i nie tylko, to po drugie.//
Takie było znaleźć jeszcze trudniej, niż ludzkie, zresztą ciekawe czemu?

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

//Nie żeby coś, ale kuchnia i spiżarnia są na tym samym piętrze.//
je**ne chochliki
No to wziął jakieś ludzkie mięso wraz z przyprawami by było w miarę jadalne i udał się do kuchni o kijo‐kulkach. uważając by się nie spie**olić na swój ryj.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Najpierw był w swoim pokoju, które jest na drugim piętrze, więc musiał zejść po schodach na dół.//
Trafiłeś tam bez większych trudności wraz ze swoim jadłem.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

Więc…
Co tu mówić, zaczął sobie robić potrawkę z ludziny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się przyrządzić coś zjadliwego w ciągu kilku minut.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

A jemu nic innego nie pozostało jak wziąć widelec i zjeść danie. Może to nie będzie jakiś rarytas z mięsa młodej elfki ale zawsze to coś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Grunt, że było sycące. Akurat gdy skończyłeś, usłyszałeś dźwięk otwieranych drzwi i głos Twojego brata:
‐ No mówię przecież, z konia spadł.
‐ Hmmm… ‐ odparł inny, nieznany Ci głos. ‐ A więc gdzie koń?
‐ Emm… No ten… Uciekł nam, a my go nie chcieliśmy gonić.
‐ Niech będzie. Pokaż mi tę kalekę i zobaczę, co mogę zrobić.

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

Chyba zapie**oli mu za tego kalekę…ale, jak stłucze leczącego to ch*ja wyleczy. Odłożył miskę po jedzeniu.
‐Rzekomy “kaleka” jest tutaj. ‐odparł z wyraźną dozą sarkazmu w głosie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie taki rzekomy, z tego co mówił Twój brat. ‐ odparł medyk, siwobrody starzec, który przeżył więcej wiosen niż Ty i Twój brat razem wzięci, a mimo to jego ruchy wciąż były szybkie i pewne, jak u młodzieńca, gdy rozkładał na stole torbę pełną narzędzi i medykamentów. ‐ Spadłeś z konia, prawda?

[Kubeł1001]

ThePolishKillerPL

To jakiś elf bądź drow jak nic, te cholery nawet w podeszłym wieku są zwinne jak Skaveny jaszczurki.
‐Ta. ‐odparł krótko, zwięźle i na temat.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Twoja jakże inteligentna, błyskotliwa i trafna teoria spaliła na panewce w chwili, gdy zdałeś sobie sprawę, że widziałeś już kiedyś i Elfa, i Drowa, a ten nie miał ani długich i lśniących włosów w kolorze bieli lub złota, niebieskich czy czerwonych oczu albo mahoniowej skóry, również spiczastych uszu mu brakowało, więc musiał być to najzwyczajniejszy w świecie człowiek.
Bez słowa zaczął Cię badać, kilka razy przerywając zabieg, jakby się czegoś domyślał. Niemniej, po niespełna dwóch kwadransach skończył i zajął się pakowaniem swoich przyborów i medykamentów.
‐ Jeśli nie spróbujesz się nadwyrężać przez kilka dni to powinno być dobrze, ale i tak zalecam kule i leżenie w łóżku. ‐ powiedział na koniec, gdy ostatnie narzędzia i flakoniki zniknęły we wnętrzu jego torby. ‐ Należy się dwadzieścia złota.