Karczma "Pod Jajami Wroga"

[Kubeł1001]

gulasz88

Przyjrzał się portretowi wąsatego starca w okularach.
‐ Czy ja wiem, portret jak portret. A rzadko tu bywam, bo co tu dużo mówić; praca nie pozwala.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Rozumiem. ‐ jeszcze chwilę przygląda się portretowi.
‐ A co do tej informacji to, cóż, w dużej części sama jestem cieniem i muszę się dowiedzieć jak to się stało, a najlepiej znaleźć tego kogoś. Nie ma się czym chwalić, dlatego się odważyłam na czytanie w myślach. ‐ znów patrzy w podłogę ściskając rękawy swojej szaty wierzchniej.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Hm, problemy z tożsamością, co? ‐ Podrapał się po swojej niemal szczurzej brodzie. ‐ Wiem to i owo o tym…
Pokręcił się chwilę po pokoju i westchnął głośno.
‐ No dobra, powiedzmy, że skontaktuje cię ze znajomym cieniem, on ci może wyjaśni to i owo. Ale nic za darmo.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Dobrze. Więc… co chcesz w zamian za to? ‐ czujnie go obserwuje i co prawda, jest nieco wystraszona teraz.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Hm, mógłbym doprowadzić tutaj do zabawnej, dwuznacznej sytuacji… ‐ Zachichotał pod nosem, odgrywając scenariusz w umyśle. Jednak odrzucił go, kręcąc głową.
‐ Daruje sobie, i tak wyglądasz na spiętą. Powiedzmy, że warunki zapłaty omówimy na miejscu.

[Kubeł1001]

Attero

Głośno wypuściła powietrze z płuc. Karci się w myślach za zgodę na zejście tutaj i jednocześnie pociesza, że czegoś się dowie i co najważniejsze, wyjdzie stąd cało.
‐ To gdzie i o której się spotkamy?

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Na górze, skoro świt. Albo wtedy kiedy wstanę, zobaczymy. ‐ Wzruszył ramionami, a po chwili jego usta zajął niemal szyderczy uśmieszek.
‐ Serio sądziłaś, że rzucę jakąś “niemoralną propozycją”, w ramach zapłaty za pomoc?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Nie znam Cię, jesteśmy pod ziemią i nie mogę się bronić, bo jak się okazało jesteś całkiem mocnym przeciwnikiem. Wszystkiego się można spodziewać po takim scenariuszu.

[Kubeł1001]

gulasz88

Zaśmiał się, tym razem nieco jawniej.
‐ Zapamiętam to sobie. A teraz lepiej się prześpij, do Imperawes jest nie mały kawałek.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Właaaśnie, uh, w okolicy nie ma miejsca, gdzie można się zatrzymać? ‐ teraz na myśl przyszedł jej scenariusz zostania tutaj, aż wzdgrygnęła się i próbuje odgonić te myśli.

[Kubeł1001]

gulasz88

Spojrzał się na nią tępym wzrokiem.
‐ Zdajesz sobie sprawę że jesteś w karczmie, prawda? A to nie jest jedyny dostępny w niej pokój?

[Kubeł1001]

Attero

Strzeliła taki facepalm, że mogliby ją na górze usłyszeć.
‐ Chyba masz rację, muszę koniecznie iść odpocząć. Także, do rana Savo. ‐ miły uśmiech na pożegnanie, zabiera swoje rzeczy spod szafki i idzie na górę do pokojów.

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Czekaj. ‐ Rzucił, zanim dziewczyna opuściła jego pokój. ‐ Jeśli chcesz i nie masz pieniędzy, możesz się przespać tutaj. Niekoniecznie w seksualnym tych słów znaczeniu.

[Kubeł1001]

Attero

Dłuższa chwila zastanowienia i wraca się do jego pokoju i znów odstawia swoje rzeczy gdzieś w bezpiecznym miejscu pod ścianą.
‐ Zostanę. ‐ Nieco się ożywia i ziewa zakrywając usta dłonią.

[Kubeł1001]

gulasz88

Uśmiechał się, słysząc postanowienie dziewczyny.
‐ Wyborna decyzja. Karthal wspaniały krasnolud, ale strasznie dużo sobie żąda za pokój. Trudne czasy, trzeba oszczędzać, prawda?

[Kubeł1001]

Attero

‐ Prawda. No, skoro zostałam i raczej jeszcze spędzimy trochę czasu w swoim towarzystwie, to może warto się nieco lepiej poznać?

[Kubeł1001]

gulasz88

‐ Ja zawsze jestem otwarty na wszelkie możliwe interakcje. ‐ Uśmiech dalej nie schodził mu z ust. ‐ Jak o tym pomyślę, to mogłem wziąć tę butelkę wina ze sobą. Na pewno ułatwiłaby to i owo.

[Kubeł1001]

Attero

‐ Będąc trzeźwym też można miło czas spędzić. ‐ zwraca swoją uwagę na hełm, podchodzi i przygląda się mu bardziej.
‐ Byłeś Palladynem?

[Kubeł1001]

gulasz88

Prychnął rozbawiony.
‐ A wyglądam na takiego? Nie, to pamiątka po jednej mojej misji. Miałem za zadanie nieco powęszyć w jednym z posterunków paladynów. Było to proste, mundur nie trudno zdobyć a twarz można zakryć maską mi wmówić że ma się “śluby” czy coś. Do tego lipny list odnośnie przeniesienia i tadam! Jesteś na miejscu! O zaufanie nie było trudno, nikt nie spodziewał się kreta w drużynie. Pewnego wieczoru po prostu wszedłem do komnat oficerskich i zebrałem co trzeba. Okazało się że brat Fanderhall ma wyjątkowo bogate życie towarzyskie jak na człowieka z celibatem. Niestety okazało się że moja przykrywka padła, przyjechał ktoś z zamku z którego teoretycznie pochodziłem. A ze byłem za blisko sukcesu, by tak po prostu zwiać, włożyłem zbroje feralnego oficera i wyszedłem jak gdyby nigdy nic. Zbroję sprzedałem kowalowi z jakieś małej wioski, a hełm zatrzymałem na pamiątkę.

[Kubeł1001]

Attero

Uśmiecha się słuchając tej historii. I… misje? Na agenta też nie wygląda, chociaż faktycznie dużo potrafi i żaden zwykły człowiek nie broniłby się przed czytaniem w myślach. Raz kozie śmierć…
‐ Czyli jesteś jakimś najemnikiem? ‐ zwraca się do niego omiatając wzrokiem leżące książki i starając się zapamiętać co ciekawsze tytuły.