Fregata "Żywcem"

[Kubeł1001]

Vader0PL

Po zapoznaniu się z załogą przyszedł czas na ostatniego, czyli na kucharza.
‐Uważaj na swoje palce młody. Choć może zasięgniesz z nim wspólnego języka.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Wątpię… ‐ odrzekł niemal niesłyszalnym szeptem. Wyprostował się jednak, odruchowo ręce kierując do tyłu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No cóż, też przez jakiś czas był niewolnikiem. Wcześniej pracował w cyrku, ale go wyrzucono.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

// :3

Spuścił głowę, po plecach przeszedł mu zimny pot. Nie odezwał się i uśmiechnął pod nosem z myślą o rychłej śmierci.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐No to jak? Gotów?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Pokiwał głową, wyobrażając sobie, że idzie na występ.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Victor pierwszy zapukał o drewno.
‐Silvio? Może byś poznał nowego załoganta?
Z głębi kuchni udało się przerażonemu chłopakowi usłyszeć przekleństwo, a następnie odsuwane krzesło. No i lekkie popchnięcie do środka przez Kapitana, by chłopak mógł uścisnąć dłoń kucharzowi.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Ryzyk fizyk. Uśmiechnął się głupio, nie ma przecież czego się bać, nie? Na występach, na treningach, kolejna kosa pod żebro. Wszedł do środka.
‐ Chyba jednak obędzie się bez przedstawiana się, panie kapitanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ouh, znacie się?

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Zbyt długa historia, by opowiadać, nieprawdaż, Silvio? ‐ Roześmiał się, tym razem szczerze. Było to trochę bezsensowne, ale gdy wiedział, z kim ma do czynienia, przestawał się bać.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

// wherever you go, whatever you do, i will be right here waiting for you

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Racja, Kadir.
Z kuchnii wyszedł mężczyzna, który z pewnością już nie przypominał Silvia, jakiego znał młodzieniec. Po pierwsze, znacznie schudł, ale też stał się jakby wyższy. Ubrany w cywilne ciuchy koloru granatowego sprawiał bardziej wrażenie mieszczanina, niż cyrkowca. Nogawki spodni były włożone w wysokie, skórzane buty, na których było już widać trochę plam. No cóż, praca w kuchnii nie pozwala zawsze zachować idealnej czystości. W ręcach, spracowanych i z widocznymi żyłami trzymał obierkę do ziemniaków, a u pasa miał wiele przeróżnych noży. Na szczęście żaden z nich nie przypominał takiego, jakim Silvo rzucał w Kadira podczas występów. Jednakże najbardziej zmieniła mu się twarz. Bez brody i wąsów, z włosami związanymi w kucyk. Wdzięku wojownika dodawała mu też ogromna blizna ciągnąca się od czoła, przez oko i usta, aż do brody. Czyżby pamiątka po jakieś walce? Jeżeli tak, to miał szczęście, że przeżył. Pod prawym, całym okiem miał tatuaż przedstawiający trzy łzy i sztylet. Jednak oczy pozostały takie same przez te wszystkie lata. Czujne, prawie mordercze. Gdyby potrafił, to już teraz dzieciak stałby w ogniu.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Prawdopodobnie i tak zaraz zapłonie. Przecież u Silvia raczej nic się nie zmieniło. Chłopak spoglądał na nożownika ze zbaraniałą miną. Miał ochotę dowiedzieć się wprost wszystkiego.
‐ Kopę lat, nie? ‐ Albo zginie albo wyjdzie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ta. Zestarzałeś się.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ A ty w ogóle. ‐ Zrobił lekki krok w tył.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie bój się mnie.
Spojrzał się tak, że można było się domyślić drugiego zdania. Nic ci nie zrobię przy kapitanie

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Przecież cię znam. Poza tym, mam ważne zadanie i miałem tu przyjść tylko na momencik. ‐ Rzucił zobojętniałe, znane nożownikowi niegdyś, spojrzenie. Wciąż się przecież uśmiechał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wpadnij jeszcze. A na obiad są ziemniaki i kotlety.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Odwrócił się i wyszedł. No, to ostatni raz, gdy nie dostanie nożem w plecy. Świat jest uroczy. Przynajmniej Silvio chyba go nie zje, miał taką nadzieję.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Oby, choć wyglądał na głodnego.
‐No, to już znasz całą załogę.