Bryg ''Sieg''

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się to, a jeden z uczynnych załogantów podsunął Ci kopnięciem jedną ze skrzyń, jakie walały się po pokładzie, w sam raz na podwyższenie na czas przemowy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zaczął.
‐Zebraliśmy się tutaj, żeby po raz ostatni pożegnać naszych przyjaciół.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To było oczywiste, ale ten wstęp dodał im tylko powagi, lecz nikt nie płakał, te stare wilki morskie były na to zbyt twarde.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nasz fach jest trudny i często przynosi właśnie takie skutki. Śmierć, rany, uszczerbek na zdrowiu psychicznym. Dlatego też każdy, który do nas dołączy może nie być pewny swojego jutra. Jednakże oni się do nas przyłączyli. Byli z nami, towarzyszyli nam i walczyli ramię w ramię przeciwko wspólnemu wrogowi. Od początku do końca. Zginęli, byśmy my mogli żyć dalej i o nich pamiętać. Jesteśmy jedną rodziną i, proszę was, nieśmy ich w swoich sercach. Wtedy nasi towarzysze będą zawsze z nami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Krótki aplauz był wystarczającą odpowiedzią ze strony marynarzy, a po chwili z tylnych szeregów poniosły się w dal słowa jednej z żałobnych pieśni żeglarskiej braci, jaką był “Mglisty Łabędź.”

[Kubeł1001]

Vader0PL

W sumie, czemu nie. Przyłączył się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy odśpiewaliście pierwszą zwrotkę oraz, dwukrotnie, refren, pierwsze trumny obarczone kamieniami lądowały jedna po drugiej za burtą (bo chyba jakoś tak wyglądał ostatni pogrzeb na brygu, jeśli nie, to mnie popraw, ale graj dalej, wiesz ogółem o co chodzi).

[Kubeł1001]

Vader0PL

Niech ceremonia trwa, bo co mieli robić dalej?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwie nic, lepsze pytanie: Co będą robić po ceremonii? Owszem, ta już się skończyła, a marynarze stali niepewnie, nie wiedząc, czy mają się rozejść, czy to jednak nie wszystko, co dla nich zaplanowałeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Dał im sygnał do rozejścia się.
‐Stypę urządzimy w porcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W sumie dobrze byłoby wiedzieć, kiedy do takowego zawiniecie.
//Z tego co pamiętam, to miało być Imalin. Mylę się?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Imalin, lub Gilgasz. Możesz wybrać///
Ruszył więc do sternika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Imalin jest ostatni takie ciche.//
Znalazłeś to na swoim miejscu, czyli przy sterze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ile czasu zajęło, zanim dopłyniemy do Imalinu?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli ten prąd i wiatr się utrzymają, a nas nie zatrzymają piraci ani nic innego? ‐ zapytał sternik, choć nie oczekiwał odpowiedzi. ‐ Dwa dni, trzy góra.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiwnął głową.
‐Rozumiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skoro tak, to on wrócił do pracy, miał w końcu swój wkład w utrzymanie prędkości, choć o wiele mniejszy, niż siły natury, od jakich bryg był właściwie zależny.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Możemy przewinąć, czy coś zamierzasz wykonać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Akurat nie, także jeszcze dziś dam odpis w Imalin.//

[Vader]

Severus Slitch
Z nową załogą dzień wydawał się piękniejszy, przez co kapitan Slitch cały czas stał koło swojego sternika, bacznie obserwując kurs i psychicznie przygotowując się do tego, co go czeka.
- Wiesz co jest zabawne w stwierdzeniu “zbliżamy się”? - zapytał sternika. - To, że zawsze się zbliżamy. Wyjdziesz z knajpy po przyjęciu zlecenia, to już zbliżasz się do jego wykonania. Znacznie lepsze byłoby stwierdzenie “widzimy cel”, nie sądzisz?