Miasto Argent

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
No właśnie nie. Drab wiedział jak uderzyć, żeby zabolało, ale i zachowało ofiarę przytomną.
Looty:
//Albo to ja nie zauważyłem odpisu, albo Ty nie odpowiedziałaś :V//

[Kubeł1001]

Zeromus

Czekał cicho … znał techniki, żeby jakoś wytrzymać ból

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
Zaczęli wlec Cię do ratusza. Znaczy budynku, który kiedyś był ratuszem.

[Kubeł1001]

Zeromus

Jak oni śmią … tak mnie traktować … chociaż pewnie ojciec i tak splamił honor rodziny jak im oddał naszą siedzibę
Był cicho

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wlekli Cię po korytarzu, pewnie do jakiegoś gabinetu.

[Kubeł1001]

Zeromus

//Bardzo szczegółowy opis drogi//
Nadal jest cicho

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dotarliście do wielkich, dębowych drzwi, które kojarzyły Ci się z posiedzeniami ważniejszych obywateli miasta i okolic.
Przed bramą stali dwaj liczący sobie grubo ponad dwa i pół metra wzrostu, uzbrojeni i okuci po zęby strażnicy wyglądający na takich co odziedziczyli siłę po Orkach. Urodę i wdzięk pewnie też, ale nie mogłeś być pewny, gdyż ich twarze skrywały hełmy.

[Kubeł1001]

Zeromus

*wszystko sobie podporządkowali … nie zdziwiłbym się, jeżeli od tak sobie przejmowali wszystko … *

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Czego? ‐ ryknął strażnik pod drzwiami.
‐ Ten gnojek nieźle nas wkurzył. Idzie do szefa. ‐ odpowiedział jeden z drabów.
‐ Powodzenia, chłopie. ‐ odrzekł strażnik otwierając bramę.

[Kubeł1001]

Zeromus

może i nie do końca wyszło po mojej myśli … ale najważniejsze będzie zakończenie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żołnierze wrzucili Cię do małego i prostego gabinetu. Stało tam tylko małe łóżko, kufer, biurko, jeden fotel za nim i dwa krzesła przed nim. Pokój oświetlały liczne świecie rozstawione w świecznikach.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ co to ma być za miejsce …
Wstaje i otrzepuje się z kurzu

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Miejsce, w którym przesądzi się Twój los. ‐ stwierdził mężczyzna, który siedział an fotelu za biurkiem. Był dość wysoki, chudy, blady i wątły. Czyżby to był szef tych drabów?

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Muszę cie zasmucić … jedynie królewski sąd może zadecydować o wyrokach dotyczących szlachty …

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
‐ Tutaj nie ma już czegoś takiego jak szlachta. ‐ odparł ze stoickim spokojem.
Bilo:
W końcu Ty i Twoja kompania dotarliście w pobliże miasta.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ może i udało się wam przejąć miasto, ale krwi nie da się zmienić …

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zero:
‐ Każda krew jest taka sama. Zwłaszcza, gdy skapuje z ostrza miecza. ‐ rzekł ze stoickim spokojem, nie pasującym do groźby.
Bilo:
//Ja czekam, jak coś.//

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Nie brzmisz jak na osobę, która jest pewna swojego zdania …

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Po czym to wnioskujesz? ‐ zapytał nie zmieniając tonu głosu, ani wyrazu twarzy.

[Kubeł1001]

Zeromus

‐ Po prostu … Znam się na ludziach i wiem, kiedy są pewni własnego zdania a kiedy najpierw mówią potem myślą … Ale ty nie brzmisz ani jak jeden ani jak drugi z tych typów … Bardziej jak ktoś, komu to zdanie zostało narzucone