Twierdza Tol - Barad.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Mam dla ciebie tylko drobną poradę, jeżeli chcesz, by twoja córka przeżyła to lepiej oddaj ją w moje ręce, tłum więźniów zedrze z niej skórę razem z twoją…‐ Powiedział, póki co starając się podejść do tego wszystkiego dyplomatycznie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Naczelnik zaryzykował szybkie spojrzenie do tyłu.
‐ Jesteś taką samą szumowiną jak oni, jaką mam niby mieć gwarancję?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Bo trafiłem tutaj nie tak dawno, a moim celem i tak było tylko wyciągnięcie stąd kilku osób.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Kogo niby?

[Kubeł1001]

FD_God

‐No po coś tu chyba stoję, jełopie… Jakbym nie przyszedł po twoją córkę, to już dawno, by mnie tutaj nie było.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To chyba oczywiste, że nie oddam swojego jedynego dziecka w łapy takiej kreatury. ‐ powiedział i postąpił krok do przodu, a później machnął dla ostrzeżenia mieczem. ‐ Wycofaj się. Teraz.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to przynajmniej ukrócę ci cierpienia jakiego doznasz po tym jak znajdą cię inni więźniowie.‐ Powiedział, a następnie przyjął gardę i od razu posłał niezbyt duży pocisk energii w jego tors, żeby przypadkiem jeszcze od upadku nie zrobił krzywdy dziewczynie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widać, że chciał odskoczyć, ale czując, że wtedy dostanie nim jego córka, powstrzymał się i przyjął go na klatę, z wyraźnym bólem, jednakże przeżył i nawet postąpił kilka kroków do przodu, aby wznieść miecz i zadać cios z góry.

[Kubeł1001]

FD_God

Postarał jedynie odskoczyć na bok, chcąc jeszcze ustawić się tak, by móc trafić tylko jego, by następnie posłać już silny pocisk energii, który w założeniu ma trafić tylko jego i nie zrobić krzywdy dziewczynie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Manewr się udał, stałeś naprzeciw niego, a po prawej miałeś dziewczynę, więc pocisk energii trafił go i rzucił o ścianę, prawdopodobnie był martwy, nim jej dotknął. Dziewczyna z głośnym krzykiem podbiegła do niego, klękając obok i roniąc łzy na zwłoki.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Krzyk tutaj w niczym nie pomoże, lepiej jak zginął tu i teraz, niż jakby to miało być spowodowane ciągłymi torturami.‐ Powiedział powoli podchodząc do dziewczyny. Chcesz żyć czy zginąć w gorszy sposób, niż ojciec?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Spojrzała na Ciebie.
‐ Chcę, żeby to wszystko się skończyło. ‐ wyznała ze łzami w oczach.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Na moje to już jest koniec. To nie czas na biadolenie nad zmarłymi, zabierajmy się stąd, a ja postaram się, by żaden inny więzień nawet nie położył na tobie ręki.‐ Powiedział samemu kierując się do wyjścia z pokoju, by u progu wyjrzeć zza niego i zobaczyć czy nikt się przypadkiem nie zbliża.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Grupa więźniów właśnie zajęta była przeglądaniem pokojów, wyważaniem tych zamkniętych, opatrywaniem rannych i ogólną grabieżą.

[Kubeł1001]

FD_God

Ten jedynie pokiwał głową, a następnie wrócił do pokoju i gestem dłoni nakazał dziewczynie wstać i ruszyć za nim.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zrobiła to dość niepewnie, odgłosy spoza pokoju nie były zbyt zachęcające.

[Kubeł1001]

FD_God

Lewą ręką starał się ją jakoś osłonić, a następnie powolutku skierował się ku wyjściu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Każdy mijany więzień podążył za Tobą wzrokiem, inni po prostu za Tobą podążyli, tak że nim dotarłeś do wyjścia, byłeś już otoczony szczelnym kordonem.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ekhm, zajmijcie się łupieniem tego miejsca, a mnie dajcie przejść.‐ Powiedział starając się wyjść z budynku, rzecz jasna trzymając blisko siebie dziewczynę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ciebie to możemy przepuścić… Ale ją? Niby czemu? ‐ spytał jeden z więźniów o kaprawej mordzie, ukazując w paskudnym uśmiechu braki w uzębieniu.