Waradasar

[Kubeł1001]

Vader0PL

On natomiast jeszcze popilnował obozu, zanim sen go dopadł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wytrzymałeś dwie godziny, a później zasnąłeś. Obudziłeś się nazajutrz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rozejrzał się i sprawdził teren obozowiska i terenów naokoło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko po staremu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Żołnierze wiedzą, że moga się wymienić z innymi, więc tylko ponownie poprosił o topór od tego samego żołnierza i ruszył, by powalić kolejne drzewa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy Twój topór zaczął rytmicznie stukać o pień wielkiego dębu, pozostali żołnierze zeszli się i również zaczęli ścinać inne drzewa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No więc tak prawdopodobnie mijał dzień.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I minąłby, gdyby nagle jeden z wojowników nie przerwał pracy. Nagle wypuścił topór z dłoni, a po chwili zwalił się twarzą w grunt. Między jego łopatkami widziałeś wbity do połowy bełt.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pochwycił w ręce miecz.
‐Atakują! Do broni towarzysze! Śmierć ma mieć dzisiaj sporo naszych wrogów w swoich ramionach!
Ruszył w kierunku, z którego został wystrzelony bełt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z podobnych kierunków wystrzeliły kolejne bełty, trafiając jednego wojownika w szyję, a drugiego prosto w głowę. Obaj oczywiście padli martwi, ale reszta chwyciła topory i rzuciła się w kierunku wroga.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To tylko bardziej zdenerwowało Rycerza. Starał się dotrzeć do wrogów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety, w miejscu skąd strzelali, nie było nikogo, choć widziałeś ślady, które prowadziły tam, gdzie niedawno spotkałeś drwali.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I tam również ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pozostali przy życiu wojownicy również, wznosząc swe topory i okrzyki wojenne.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szukał oznak wroga.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jakichkolwiek?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jedynie kolejne ślady.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szedł ich tropem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciągle idzie on w tym samym kierunku.