Laboratorium i chata na uboczu

[Kubeł1001]

FD_God

//Niech zatem czas płynie szybciej.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niezmiernie nudziłeś się przez trzy godziny, ale wreszcie wszyscy Twoi Nadludzie byli na nogach, a także większość z grupy Centaura z nim na czele.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Wysłałeś już tego szpiega czy dopiero teraz zamierzasz to zrobić?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To moczymorda i pewnie jakby się schlał, to by go kac kilka dni trzymał, więc poszedł jeszcze przed piciem. ‐ odpowiedział Centaur.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Idealnie, wiadomo kiedy możemy oczekiwać jego powrotu? Ręce mnie świerzbią, by komuś przypie**olić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli jeszcze się nie zjawił, to za kilka godzin maksymalnie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Ewentualnie w ogóle, jeśli wpadnie w pułapkę.‐ Powiedział jeszcze ziewając z nudów na krześle.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wątpię. Wszedł do miasta niepostrzeżenie w nocy lub z samego rana, gdy kontrola straży jest najmniejsza i można łatwo dać pewnym osobom w łapę.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to liczmy, że wróci jak najszybciej, nie chce mi się tutaj siedzieć i czekać…

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nikomu się nie chce, ale przez ten czas chociaż moi doprowadzą się do porządku, przyszykują broń, a później ustalimy plan ataku.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To wy ustalicie plan ataku, my wchodzimy tam na ogarach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zamierzacie zrównać gród z powierzchnią ziemi?

[Kubeł1001]

FD_God

‐Skoro jego lennik i tak się dowie, że jego wasal uległ zniszczeniu, to czemu mamy zostawić jakieś miejsce obrony im? W dodatku jak sam mówiłeś, nie możemy się tam przenieść.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ W sumie mi to pasuje.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Obyśmy sporo tam znaleźliśmy, będziemy tego potrzebować na podróż.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ale o co mu chodzi?//

[Kubeł1001]

FD_God

//Zapomniałem dopisać, że chodzi tutaj o zapasy//

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Coś na pewno się znajdzie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐To oby dużo, bo trzeba nam na drogę oraz po części dla was…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ta niemrawa rozmowa ciągnęła by się jeszcze przez jakiś czas, gdyby nie jednoczesny powrót Zdrajcy i szpiega. Co ciekawe, to Zdrajca, bez większych trudności zresztą, niósł w jednej dłoni człowieka, a w drugiej zakrwawiony już miecz. Zbliżał się szybko.