Fort w Verden

[Kubeł1001]

FD_God

‐Zatem miło było cię poznać, Aragoth… Mam nadzieję, że nasze drogi jeszcze kiedyś się przetną.‐ Odwzajemnił gest wyciągania ręki co poskutkowałoby męskim uściskiem dłoni.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Do następnego spotkania ‐. odpowiedział i odszedł w stronę swoich szkieletów… Melkor podążył za nim ‐.

[Kubeł1001]

FD_God

Zamiast tak stać w miejscu z obolałą nogą to udał się poszukać jakiegoś chłopa, który miałby w posiadaniu jakiegoś konia, swojego już pewnie dawno stracił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Koni było wiele. Stały luzem, przy płotkach lub w stajniach czy zagrodach.

[Kubeł1001]

FD_God

Poszedł zatem szukać jakiegoś ich opiekuna czy też sprzedawcy, raczej kraść nie będzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Jeden koń ‐ jeden właściciel. Najlepiej zapytać o konkretnego konia.
Bilo:
‐ Wracamy do siebie? ‐ zapytał jeden ze szkieletów.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Tak… do słodkiego domu, już się nie będę stamtąd ruszał .‐ i pojechał dalej, śledzony przez mutanta ‐.

[Kubeł1001]

FD_God

Poszukiwał zatem konia w nie najgorszym stanie, jeżeli takiego już znalazł to postanowił porozmawiać z jego właścicielem.
‐Witam, drogi panie… Ileż za pańskiego wierzchowca?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bilo:
Więc ruszyliście. Powiem kiedy będziesz na miejscu.
FD_God:
Gość był zaskoczony, ale w końcu powiedział:
‐ Nie potrzebny mi do niczego na razie… Daj pan 300 złota i jest pański.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No dobra.‐ Odczepił pozostałe mieszki ze złotem od swojego pasa i rzucił je mężczyźnie. Reszty nie trzeba, z pewnością jest tam więcej niż te pańskie 300.‐ Powiedział, po czym podszedł już do konia wsiadając na niego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Facet zadowolony z siebie odszedł, a koń należał już do Ciebie.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No to jedźmy…‐ Powiedział, po czym złapał silniej za uzdę i pogalopował koniem w stronę wioski o której mówił Melkor.

[Kubeł1001]

Kuba1001

FD_God:
Jechałeś tak, jechałeś i… żadnej wioski nie było!

[Kubeł1001]

FD_God

‐Wspaniały żart…‐ Powiedział do siebie, po czym w tym wypadku pozostało mu wrócić tylko do swojej posiadłości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jadąc tak górskimi, krętymi ścieżkami mijałeś od czasu do czasu jakieś wąwozy lub jaskinie. Mijając jedną z jaskini usłyszałeś wesołe krzyki i zobaczyłeś ognisko.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Może tam jacyś dobrotliwi się znajdą…‐ Rzekł, po czym zszedł z konia i udał się w stronę ogniska.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozmowy były teraz bardziej wyraźne.
‐ Ha ha ha! Ale żeśmy tych kupców pogonili, nie?
‐ Mowa! Szkoda tylko, że kilku uciekło…
‐ Nie pie**ol. I tak zabiliśmy sześciu, a dwóch pozostałych zginie w górach. A łupy niezłe.
‐ No raczej! Może dzięki nim przestaniemy być bandytami i mordercami i zaczniemy uczciwe życie?
Na te pytanie odpowiedziało wiele śmiechów.

[Kubeł1001]

FD_God

‐Bandyci…‐ Powiedział szeptem do siebie, po czym wykonał raz lub nawet kilkukrotnie błyskawiczne przemieszczenie się do pierwszego delikwenta, którego zaraz z miejsca pozbawił części głowy. Wydaje mi się, że te łupi nie należą do was…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Musiałeś najpierw wejść do jaskini, ale to szczegół. Pierwszy bandyta padł na ziemie, a jego głowa spadła kilka metrów dalej, pod nogi jego towarzysza. Stali tak z jedzeniem i kubkami w dłoniach nadal zszokowani. Dopiero kiedy jeden z nich krzyknął:
‐ Zabić sku*wysyna! ‐ po czym dobył topora, a jego ludzie szybko poszli w jego ślady.
Jest ich jedenastu.

[Kubeł1001]

FD_God

‐No chodźcie, ścierwa…‐ Rzekł, po czym postarał się pierw użyć ognia z ogniska by spalić któregoś czy nawet kilku podpalić, po wykonaniu tej czynności lekko by przykucnął obracając się i idąc do przodu i zaatakował ciosem podbijającym jednego z bandziorów, rzecz jasna ostrą stroną szabli.