Popielna Grań
-
Pokiwał głową.
- W moim domu szanowano tylko siłę. Albo ktoś siłę reprezentował, albo był przez nią miażdżony - ginął lub ulegał. Wątpię, żeby tu było podobnie. Każdy głupiec wie, że jeśli ktoś chce podbić nowo powstałe imperium, to musi zaatakować je od razu, gdy jeszcze jest słabe, gdy wciąż zbiera siły i nie może odpowiedzieć. Gdy wieści o tym, co się tu stało, rozejdą się, ktoś na pewno uzna, że jesteśmy słabi, że po zmianie władcy Grań upadnie. I obawiam się, że mogliby mieć rację. Dlatego potrzebny jest pokaz siły. Zbierz stosowne wojska, wybierz cel i metody. Zrób to, co uważasz za słuszne, mój Hetmanie, mnie interesuje jedynie rezultat. -
- Twoja wola, choć dopiero wypowiedziana, może już zostać uznana za spełnioną. Chciałem jednak zapytać na czym dokładnie polega dar jaki otrzymałem, poza ogólnym wzmocnieniem oczywiście, które od razu odczułem. Pamiętam mgliście nawiązanie Paktu, jakbym śnił. - Żeby móc uderzyć z całych sił, musiał znać także swoje siły.
-
- Chciałeś się rozwijać? Więc rozwiniesz się. Kosztem innych, ale rozwiniesz. Dałem ci dar. Dar potężny, choć wielu zapewne wzgardziłoby nim na twoim miejscu. Dar, który pozwoli ci przejmować wiedzę, umiejętności i zdolności zabitych czy pokonanych przeciwników.
-
- Jaki jest warunek pozyskania? Muszę zadać cios kończący czy mieć największe “udziały” w mordzie? A może zjeść serce czy spełnić inny warunek na trupie?
-
- Najważniejsze, abyś zgładził go sam. Jeśli dobijesz zranionego przez twoich pomagierów wroga lub wykorzystasz podległe Demony do zmęczenia lub zranienia przeciwnika, spłynie na ciebie tylko część nagrody, reszta zostanie stracona lub uzyskają ją twoi podwładni, którzy również mieli w tym swój udział, ale to zdarza się rzadko. Od pierwszego skrzyżowania ostrzy po końcowe pchnięcie, walka musi być wyłącznie twoja. To jak zabijesz wroga i co zrobisz po jego śmierci zależy już od ciebie.
-
- Zdaje mi się, iż nie otrzymałem nic od tego, który padł z mojej ręki tutaj. - Odrzekł, mając na myśli Meleusa czy jak tamten Upadły się zwał. Jeśli otrzymałby jego wiedzę, wiedziałby o co mu chodziło gdy pierdolił coś podczas swojej śmierci. No i nie bał się kary za to, iż sam nie pokonał wroga, i tak otrzyma jej część, więc może w przypadku zwykłych osobników iść na ilość, nie na jakość. Na osobistą walkę czy skrytobójstwo, będzie zmuszony sobie pozwolić wtedy, kiedy przeciwnik będzie niezwykle potężny czy oczytany, na przykład wrogi władca czy magowie. A teraz przypomniał sobie, gdzie znajdzie największych specjalistów z Popielnej Grani. Chodziło mu głownie o kowali, jubilerów, wojowników, księgowych i magów. Oczywiście takich, których status pozwoli mu na zabicie ich bez żadnych reperkusji ze strony ludu. Skoro miał możliwość przejmowania zdolności, czas zacząć to robić.
-
- A co chciałeś zyskać? - odparł pytaniem na pytanie Demon i kontynuował, nim zdążyłeś odpowiedzieć: - Jego pychę? Arogancję? Głupotę? Marny popęd za potęgą, której nie mógł dosięgnąć? Brak lojalności, gotowość do zdradzenia mnie, gdy tylko inny Demon da ci coś więcej, niż ja teraz? Nie, mój Hetmanie. Nie zawsze dostaniesz coś w zamian, bo nie zawsze będzie co otrzymać, co przyswoić.
Księgowych nie mieliście, takimi sprawami zajmowały się Impy, Chowańce i tym podobne, a nie byłeś pewien, czy zabicie wykwalifikowanego w swoim fachu i w gruncie rzeczy istotnego dla Grani Demona da ci aż tak wiele korzyści. Magów i wojowników było więcej, bo w końcu większość Upadłych sprawnie władała różnym orężem, a każdy miał po przemianie dostęp do Magii Ognia. Gorzej, że żaden z nich nie był w jednej czy drugiej dziedzinie ponadprzeciętnie utalentowany. Rzemieślników też było trochę, choć niewielu, tacy Upadli lub niewolnicy pracowali na potrzeby swoich władców, niekoniecznie na handel, więc nie potrzeba było wielu. Jubilerów nie było, byli za to budowniczowie, kamieniarze czy kowale, ale ponownie, czy korzyści z zabicia ich będą większe niż ewentualne straty dla całej Grani? Zawsze możesz w ten sposób wzbogacić się na innych, dopiero co zdobytych, poddanych lub specjalnie urządzić w tym celu kilka łupieżczych wypraw do sąsiadów. -
- Informacje jakie posiadał. Groził mi czymś gdy umierał, wolałbym na wypadek gdyby to nie było czcze gadanie to wiedzieć. Zaraz po przemówieniu pójdę sprawdzić kogo możemy zaatakować od zaraz.
-
- Gdyby rzeczywiście mówił prawdę i byłoby coś takiego, to otrzymałbyś tę wiedzę. Jeśli się tak nie stało, to znaczy, że jedynie blefował, aby nas poróżnić, zasiać w tobie ziarno niepewności, licząc, że wykiełkuje i w ramach jego pośmiertnej zemsty zgładzę cię, gdy spróbujesz mnie zabić. A przynajmniej tak mi się wydaje.
-
- Nie mam logicznego powodu do zdrady. Większość Wielkich Lordów albo już tu siedzi z wielkim wianuszkiem wokół siebie, ale przyjdzie z własnym. Pozwolę sobie powiedzieć, że szansa jaką j otrzymałem jest jedną na cały świat, jakbym był pierdolonym wybrańcem losu. Pomogę Lordowi dotrzeć na sam szczyt, a sam zyskam możliwości o jakich nawet demony mogą marzyć. Zdrada byłaby dobra tylko krótkoterminowo. Nikt nie przyjmie na własność kogoś kto dał radę zdradzić i przeżyć mimo Paktu.
-
- Nie myślałeś podobnie, gdy stałeś się Upadłym? Że to Azer da ci to wszystko, co ja teraz mogę dać, że to ją zaprowadzisz na szczyt, aby czerpać dzięki temu korzyści? Bądź co bądź zdradziłeś ją, a kto zdradził raz, temu łatwiej przyjdzie uczynić to znowu.
-
- Nie, nie myślałem tak. Upadłym zostałem nie z własnej woli, a potem byłem trzymany jako uległy piesek na smyczy uroku. No i w teorii zdradziłem ją dopiero po zdjęciu Paktu i zarazem ów uroku, wcześniej miałem po prostu inne rozumienie wierności i zrobiłem to dla niej.
-
Pokiwał głową i złożył dłonie w piramidkę, milcząc jakiś czas.
- Nie pozwolę zdradzić się drugi raz, nie teraz, gdy mam szansę wypełnić mój plan. - powiedział w końcu i wstał, odchodząc bez słów wyjaśnienia. Jego słowa wydawały się tak przestrogą, że prędzej zgładzi cię prewencyjnie, gdy tylko będzie mieć cień podejrzenia, że możesz go zdradzić i sabotować jego plany, niż pozwoli rozwinąć się intrydze. I, być może niezamierzenie, ale wątpiłeś w to, nie mógł być tak nieuważny, uchylił nieco rąbka tajemnicy związanego z sobą i swoją przeszłością. Najwidoczniej to właśnie przez zdradę trafił do tamtego lochu w Świetle Świtu, zdradzony przez kogoś, przez co nie mógł wypełnić swojego planu. No i skończył też w ten sposób audiencję, pozwalając ci wrócić do swoich spraw. -
Gdy demon opuścił pomieszczenie, dopiero się rozluźnił i starł pot z czoła. Był zmęczony samym przebywaniem w jego otoczeniu, aura tak potężnej istoty nie jest łatwa do zniesienia, nawet dla Upadłego. Czekał sobie wygodnie na przyjście swoich ludzi by wygłosić rozkazy.
-
//Dla pewności: Wszystkich? W sensie Upadłych, Leari, Demony i tak dalej?//
-
//Poza Leari wszyscy, którzy są rozpatrywania jako wojsko
-
I tak też przybyli. Najpierw Upadli, nie wszyscy, bo około tuzina pracowało jako nadzorcy Demonów czy niewolników oraz wykwalifikowani rzemieślnicy. Kolejnych trzech było oczami i uszami władczyni, a teraz władcy, Popielnej Grani poza jej granicami, byli dość dobrymi szpiegami, choć żaden z nich nie wrócił jeszcze ze swoich misji, zleconych przez Azer, co musisz mieć na uwadze. Po nich pojawiły się Demony, z którymi miałeś najsilniejszą więź, bo to je uwolniłeś ze Światła Świtu, od Rogatych Demonów, przez Popielniki na Treserze skończywszy, choć on się z tego nie wydawał zadowolony, pewnie o wiele bardziej wolał zajmować się przemianami zwierząt w demoniczne bestie. Na koniec zjawiły się zwykłe Demony z Grani, mięso armatnie Impów czy Chochlików, a po nich kolejne zastępy Rogatych Demonów, Piekielników, oswojonych Magmowców, Złych Oczu i wiele więcej.
-
- Nasze ziemie, choć piękne i dostanie, są małe. Nasz Pan, w swoim geniuszu, postanowił, iż musimy je poszerzyć. Szykujemy się na wojnę, moi drodzy. To będzie dla was okazja, nie tylko by się wykazać, ale także by zdobyć rozliczne bogactwo i potęgę! Zacznijmy od Treserów. Badanie jaj gryfów schodzi na boczny plan, potrzebuję w przeciągu tygodnia maksymalnej ilości bestii jakie możemy uzyskać. Cokolwiek zdolne do efektywnej walki będzie dobre. Wasza dwójka może odejść. - Skierował te słowa do dwójki treserów, w tym tego, którego sam tu przytachał zza morza. - Wszystkie inne jednostki, poza pewnymi wyjątkami o których wspomnę zaraz, od jutra zaczynają surowy trening pod moim nadzorem. Skupimy się głównie na taktyce i podstawach współpracy na polu bitwy, bo nie zdążymy opanować niczego innego w tak krótki czas. - Wygłosił, po czym wybrał 10 Chochlików, które zdawały się najbardziej inteligentne. - Wasza dziesiątka, wystąp. Od dziś będziecie moimi posłańcami, będziecie dostarczać rozkazy i przekazywać instrukcje za równo tutaj, jak i na polu bitwy. Po pierwsze, ty udasz się do kuźni i każesz zwiększyć nakłady produkcyjne. Broń i lekkie pancerze, tego potrzebujemy. Ty udasz się do zbrojowni i zarządzisz wydawanie wyposażenia.
-
Treserzy oraz wybrani posłańcy rozeszli się do swoich zajęć, aby zacząć od razu. Szczególnie Chochliki były szczęśliwe ze swojej funkcji, ale nie ma co im się dziwić, każda fucha była lepsza od walki jako mięso armatnie na pierwszej linii… No, może jeszcze czyszczenie stajni dla Zmór, ale to zwykle robili niewolnicy, zabawnie było patrzeć jak giną od jednego ciosu kopyt, które dopiero co czyścili, a kolejni muszą z nich zeskrobywać krew i mózgi poprzedników. Tak czy siak, tamci odeszli do swoich zajęć, pozostali wciąż czekali na rozkazy.
-
- To tak. Teraz Upadli, Rogate demony, Impy i Chochliki udają się do zbrojowni, by otrzymać wyposażenie. Dostęp do niego macie w tej kolejności, jak wymieniona. Noże, sztylety i inne bardzo lekkie i proste do wytworzenia oręże przekazać Impom i Chochlikom. Wszyscy macie się stawić jutro z samego świtu na placu treningowym. Zlecę wam wtedy i pokaże metody treningu. Nie zamierzam traktować Impów i Chochlików jak zwykłego mięsa armatniego, dostaną chociaż normalne wyszkolenie. Wszyscy poza pozostałymi wytypowanym gońcami mają się rozejść. - Zakończył wywód na dziś, już w głowie kalkulując metody treningu. - Wy dostarczcie mi do sypialni mapy naszego księstwa i okolicznych terenów, najlepiej z opisem władygów z którymi sąsiadujemy. Do tego przekażcie, że mają zostać wysłane listy do naszych szpiegów, informujące o zmianie władzy. - Po tym rozkazie, sam skierował się w kierunku sypialni, którą powinna przygotować Leari.
