Miasto Ur

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Stare, bardzo stare kroniki. ‐ odparł, obejmując Cię, gdy podeszłaś bliżej. ‐ Zakupy udane? ‐ dodał, szerząc śnieżnobiałe i równe zęby w uśmiechu. Nie musiałaś pytać, skąd wie, że byłaś w mieście, bo pewnie zameldowała mu o tym straż bądź służba, a może nawet wysłał za Tobą jakiegoś swojego szpiega, żeby miał Cię na oku?

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Właśnie miałam cię spytać… Mógłbyś mi dać dwieście sztuk złota?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oczywiście, a nawet dużo więcej, o ile powiesz mi na co planujesz je wydać.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Chcę sobie kupić sztylet, bo nie chcę być całkiem bezbronna, a ten który mi się podoba właśnie tyle kosztuje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową i bez pytania wręczył Ci pokaźnych rozmiarów sakiewkę, którą na jego polecenie przyniósł mu jeden ze służących.
‐ Proszę Cię tylko, żebyś wróciła szybko. Nawet bez tych wampirzych kanalii Ur bywa niebezpieczne po zmroku, zwłaszcza dla przyjezdnych.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Nie bój się, umiem zadbać o swoje bezpieczeństwo. ‐ Pocałowała Zimtarre w policzek na pożegnanie i poszła szybkim krokiem do tego handlarza sztyletami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ze względu na późną porę wielu handlarzy zwijało już swoje stragany, ale Krasnolud czekał cierpliwie na swoim miejscu, licząc najwidoczniej na jakichś spóźnialskich klientów. Na Twój widok uśmiechnął się szeroko i bez słowa podał Ci zdobną broń.
‐ Dwieście złota. ‐ przypomniał, gdy tylko wypuścił sztylet z dłoni.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Podała mu więc sakwę z około dwustoma sztukami złota do ręki, wzięła swój nowy sztylet i znowu wróciła do pałacu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie tak od razu, bo brodacz po przeliczeniu oddał Ci sakiewkę, a w niej sto złotników, które musiał dodatkowo wręczy Ci Zimitarra. A to oznaczało, że masz jeszcze godzinę lub pół na ewentualne zakupy i niemałą sumę przy sobie…

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Rozejrzała się więc, czy są jakieś stragany z biżuterią.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ze straganu dość łatwo coś ukraść, nawet nie stosujący wymyślnych sztuczek, a i napad na takie miejsce jest dość prosty, więc nie, nie znalazłaś żadnego. Dopiero nieco dalej, w pewnej odległości od bazaru, gdzie rozciągały się już budynki z piaskowca, dostrzegłaś kilka sklepów jubilerskich.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Weszła więc do któregoś z tych sklepów i rozejrzała się za jakimiś ładnymi bransoletkami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żeby tylko za bransoletkami! Choć przyszłaś tu głównie dla nich, to oszklone gabloty i stoliki wyłożone aksamitem czy jedwabiem skrywały o wiele więcej: Najróżniejsze kolczyki, naszyjniki, sygnety, pierścienie, bransolety i wiele więcej, wszystkie wykonane ze złota bądź srebra, przyozdobione różnymi kolorowymi kamieniami szlachetnymi, takimi jak diamenty, rubiny, szafiry, szmaragdy czy ametysty. Znalazł się nawet bursztyn i Akwamaryn, cenny i rzadki kryształ sprowadzany do Elarid z odległego Archipelagu Sztormu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Poszukał niewolnika z tutejszych okolic.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie było ich zbyt wielu, mieszkańców Ur interesował bardziej egzotyczny towar, z pozostałych kontynentów, ale odnalazłeś nieco mieszkańców miasta, sprzedanych w niewolę przez długi, oraz koczowników z okolicznych pustyń, choć nie byli liczni, władze miasta i kraju starały się żyć z nimi we względnej zgodzie, więc ci tutaj to pewnie niewolnicy tamtych, sprzedani czy przegrani w grach hazardowych, przestępcy, banici i tym podobni. Byli tu zarówno mężczyźni jak i kobiety, dzieci, nastolatkowie i dorośli, z różnych warstw społecznych, ale głównie miejskiej biedoty i drobnomieszczaństwa.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Przepraszam, ile chciałby pan za tamtą bransoletę? ‐ Wskazała na jedną, która jej się najbardziej podobała, czyli tą z diamentami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Myślę, że sto pięćdziesiąt sztuk złota. ‐ odparł Hobbit, będący zapewne jubilerem i właścicielem tego sklepu. Dziwny widok, Niziołki rzadko kiedy opuszczały Verden, a co dopiero swoje rodzime Księstwo. ‐ Ale dla pięknej pani mogę zrobić wyjątek i nieco się potargować o cenę.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Sprawdziła, ile zostało jej złota na oko i czy starczy jej na tę bransoletę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Masz sto sztuk złota, więc na pewno nie, o ile kupiec nie zdecyduje się zejść z ceny, co Ci już zaproponował.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐O ile mógłby pan zejść z ceny, bo trochę mi brakuje? ‐ Uśmiechnęła się.