Miasto Hammer

[Kubeł1001]

Liszaj

Spojrzał we wskazaną przez niego stronę
‐ Dobra, dziękuję panu za pomoc, już nie przeszkadzam ‐ ukłonił się lekko i odwrócił, by pójść w stronę oddziałów. Kątem oka zobaczył jakiegoś nieznajomego, co to patrzy na niego ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Drobiazg ‐ powiedziała.
Liszaj:
Wśród stojących w szeregach żołnierzy nie zauważyłeś swojego brata. Ale o dziwo, kiedy spojrzałeś na dowódcę oddziału… poznałeś go. Tak, to był Twój brat.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zanim wyszedł obejrzał jeszcze broń: łuk, kołczan i sztylet.

[Kubeł1001]

Liszaj

Liszaj ledwo opanował chęć wykrzyknięcia imienia swojego brata i uściśnięcia go po latach ‐ w końcu był on teraz dowódcą paladynów, a zachowanie młodszego brata mogłoby ująć Vikarowi nieco na reputacji. Zastygł więc w bezruchu i z niecierpliwością czekał, aż szkolenie, czy cokolwiek teraz się działo, dobiegnie końca. Czerpał przy tym przyjemność z przyglądaniu się swojemu bratu w jego “naturalnym” środowisku.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Pamiętajcie! Kiedy tam wyruszymy nie okazujcie litości, bo sami jej nie doświadczycie. Ruszamy jutro więc módlcie się do Pradawnych, pożegnajcie rodziny i przyjaciół i przyszykujcie się do drogi. ‐ mówił, a jego ludzie rozeszli się.
Vader:
Sztylet miał 25 cm długości, klinga 15, a rękojeść 10. Rękojeść była czarna, a ostrze srebrne. Rączka była ozdobiona jakimś turkusowym kryształem.
Kołczan był brązowy, z skóry jakiegoś zwierzęcia. Wytrzymały, pojemny z 25 strzałami.
Łuk był rozkładany, czarny i bardzo wytrzymały. Mógłbyś rąbnąć nim kogoś w twarz i to nie on by się złamał.

[Kubeł1001]

Liszaj

Podszedł do niego od tyłu, z tym nieprzytomnym uśmiechem
‐ Vikar, cholera, popatrz, co z tobą zrobili! ‐ zażartował ‐ kapitan paladynów, no, no… Kiedy zamierzałeś się pochwalić? ‐ zaśmiał się i rzucił, by uścisnąć brata
‐ Rany boskie, ile to już czasu, cztery, pięć lat? Co u ciebie, widzę, że od naszego ostatniego spotkania mnóstwo się wydarzyło ‐ popatrzył na niego od stóp do głów ‐ Bogowie, popatrzcie tylko na tę zbroję! ‐ zapukał knykciami w jego kirys ‐ Stalowa, ale skrzy się, jakby z diamentów… ‐ spojrzał mu w oczy i pokręcił głową z niedowierzaniem ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
Na początku nie poznał Cię i miał ochotę Cię odrzucić, ale potem poznał Cię i zapytał z niedowierzaniem:
‐ Bogor? Bogor to Ty? ‐ zapytał tak samo zdumiony co szczęśliwy.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ We własnej osobie, bratku! ‐ uśmiechnął się ‐ Prosto ze szlaku, wybacz. Rzeczywiście, mogłeś mnie nie poznać ‐ podrapał się po swoim kilkudniowym zaroście i odgarnął rozczochrane zapewne włosy do tyłu.
‐ Wciąż trudzę się wędrówką, no i pomaganiem ludziom, ale ty? Awansowałeś? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Kapitan chorągwi. Mam własny oddział i dostałem taki bajer. ‐ powiedział pokazując Ci miecz.
Biały, wielki, zwykły człowiek musiałby trzymać go w dwóch rękach. Klinga rozgałęziała się tworząc małą wolną przestrzeń. Obie część łączyły się tuż przy ostrzu.
‐ Jest zaklęty. No i kozacko wygląda.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ I to nie na żarty… ‐ cofnął się o krok machinalnie, jak tylko klingę wyciągnął z pochwy. Strasznie nie lubił mieczy, ale od tego nie mógł oderwać spojrzenia przez chwilę
‐ No ale właśnie, Vikar… Odom ‐ postanowił mówić do niego po imieniu. Nie czuł wtedy tej zbędnej aury oficjalności ‐ Co tu się dzieje? Wszyscy mówią o jakiejś akcji, którą to planujecie. Co się dzieje? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Liszaj:
‐ Jeśli mam być szczery to cele misji mają być ściśle tajne. A więc jeśli Ci powiem to musiałbym Cię zabić. Albo musiałbyś zostać Paladynem.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wpatrywał się w rozmowę nieznajomego z paladynem.

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Tego się spodziewałem, no ale Odom, ja rozumiem, ściśle tajne i w ogóle ta cała otoczka tajemnicy, którą wasz zakon i magowie się owiewacie, jednak nie uchylisz rodzonemu bratu rąbka tajemnicy? Powiedz chociaż, czy to coś poważnego? Czy mam się wynosić z miasta, bo nic z niego jutro nie zostanie, czy mam zostać i pomagać poturbowanym po tej całej bitwie, którą szykujecie. Powiedz, proszę ‐

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jeżeli to już wszystko‐ skierował spojrzenie na kobietę‐ to już będę zbierał się n drogę powrotną do Pana Andersena.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Zaczynał się trochę nudzić, i chciał wypowiadać zaklęcie ozimnienia ratusza, ale się powstrzymał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Ja nic od Ciebie nie chcę. ‐ powiedziała dodając cicho: Chyba, że to ode mnie.
Liszaj:
‐ Powiem Ci, że idziemy na wojnę. Hammer będzie bezpieczne, ale jeśli chcesz pomagać rannym możesz iść z nami. Przydzielę Cię do mojego oddziału jako medyka.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Wpatrywał się w usta nieznajomego i paladyna, czekając aż się nie będą ruszać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//zastanawiam się, czy nie popełniłeś literówki

[Kubeł1001]

Liszaj

‐ Byłbyś w stanie to zrobić? ‐ milczał chwilę, wzrok odwrócił w stronę ratusza ‐ Słyszałem, co mówiłeś ‐ posmutniał trochę ‐ “Idźcie pożegnać się z rodzinami i pomodlić się do pradawnych”… Odom, jeśli rzeczywiście zakładasz, że większość z was może nie wrócić, to… ‐ dopiero teraz znów spojrzał na niego ‐ To nie pozwolę ci, żebyś ty nie miał z kim się pożegnać. Postanowione. Zapisz mnie na pokład. Chociaż w walce nie jestem tęgi i nie nadaję się na pierwszy front, w lazarecie zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby pomóc wam walczyć z kimkolwiek nam przyjdzie ‐ powiedział twardo ‐ Z kim mam porozmawiać, jeśli chodzi o sprawy techniczne? Chciałbym zobaczyć, wiesz, dowiedzieć się, jak stoimy z lekami, miksturami, bandażami i tak dalej… ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
//Czekaj, czekaj… Gdzie?//
Dark Lord:
Więc czekałeś.
Liszaj:
‐ Najpierw idź się zapisać do Ratusza. Powiedz, że chcesz wstąpić do mojego oddziału jako medyk. Jak już się zapiszesz wróć tutaj, a ja powiem Ci co i jak.