Kres Nadziei

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I to mnie martwi, ponieważ mam zadanie do wykonania, którego jednak nie zdołasz wypełnić bez pomocy oddziału Uruk‐Hai, jaki Ci przydzielę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dożyją powrotu, o to mogę się postarać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wyśmienicie. ‐ powiedział, klaskając w dłonie i wręczając Ci mapę. ‐ Gdy tylko zapoznasz się z jej treścią ruszaj do głównej bramy, będą czekać tam na Ciebie moi żołnierze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zrozumiałe.
Sprawdził mapę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zamku nie było na niej w ogóle, terenów przyległych też nie, za to skupiono się na oazie, otaczającej ją pustyni oraz różnych drewnianych budowlach i namiotach.
‐ To baza Pustynnych Kłów, a przynajmniej ich części. ‐ wyjaśnił Kettlos. ‐ Zlokalizowana jest na Morzu Wydm, w oparciu o nakreślone na mapie drzewa, głazy inne punkty orientacyjne powinieneś odnaleźć ją bez problemu. Gdy już tam będziesz masz za zadanie nakłonić ich do współpracy z nami, a także przywieść kilku ochotników, abym mógł wykorzystać ich w swoich eksperymentach… Zabijać masz jedynie opornych, a jeśli odmówią, to wszystkich. Zrozumiano? Pytania?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Żadnych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Odprawił Cię władczym gestem, życząc zdawkowego powodzenia, a później wrócił do własnych zajęć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył więc po swój oddział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak jak obiecał Wampir, pod bramą czekali na Ciebie Urukowie w liczbie dwudziestu: Połowa miała wielkie tarcze, sztylety i dwuręczne kusze, sześciu dysponowało mieczami długimi i halabardami, zaś ostatni dysponowali mieczem długim przy pasie, sztyletem tuż obok, tarczą na plecach i dwuręcznym toporem drzewcowym. Jeden z nich, wyposażony tak jak Ci ostatni, podszedł do Ciebie i stuknął się pięścią w chronioną pełną, czarną zbroją, pierś.
‐ Kandroc. ‐ przedstawił się krótko. ‐ Jesteśmy gotowi do wymarszu, panie…?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Glof. Ruszajmy Kandroc, nie warto tracić czasu.
Ruszył.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ruszyliście.
//Zmiana tematu, zacznę Ci na Morzu Wydm, gdy będziesz na miejscu.//

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghark siedział w koszarach i sprawdzał sprawność broni i pancerza, doprowadzając go do najlepszego stanu, jaki mógł. Czekał na nowe rozkazy, misję, przydział, czy jakąś inną robotę od swoich przełożonych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No cóż, jak na razie poza czekaniem faktycznie nie miałeś wiele do roboty, może z wyjątkiem rozmyślania o tych szczęśliwcach, którym trafiła się podróż u boku nowych znajomych Kettlosa, czyli drowskiego Mutagenisty i jakiegoś Wampira.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ech, cóż zrobić. Udał się na posiłek, gdy ekwipunek był już w pełni sprawny. Sprawdził też w pamięci kiedy ma najbliższe ćwiczenia

[Kubeł1001]

Kuba1001

Za dwie godziny, a więc masz sporo czasu na jakieś zajęcia pozwalające zabić czas, takie jak na przykład posiłek, gdyż stołówka była otwarta, a i był na niej kucharz serwujący Wam to samo, co zawsze, czyli jakąś papkę ze sporymi kawałkami mięsa, która to podobno miała Wam pomóc utrzymać się w odpowiedniej formie. Zbilansowana dieta to podstawa, czyż nie?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

O ile bilans ten polega na dużej ilości mięsa to tak. Ruszył więc na stołówkę mając nadzieję na dużą porcję. Nie żeby był szczególnie głodny, po prostu uruki mają wiele okazji by nauczyć się, że jeść należy gdy tylko można, bo nigdy nie wiadomo, kiedy będzie następna okazja

[Kubeł1001]

Kuba1001

A i owszem, więc powinieneś wziąć się za jedzenie, zwłaszcza że kucharz bez jakichkolwiek pytań czy ceregieli wręczył Ci sporą porcję, aby wrócić do swych zajęć.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Ghark też się nie bawił, tylko zaczął szybko i sprawnie zjadać

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skończyłeś akurat w chwili, gdy trzech Uruków wbiegło do stołówki i pędem spróbowało ją opuścić, a jeden z nich szybko zawołał do Ciebie, abyś ruszył z nimi… Choć nie miałeś bladego pojęcia gdzie i po co, to jednak sprawa wygląda na ważną, zwłaszcza że wszyscy byli w pełnym rynsztunku.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Taa, właśnie o to chodziło z szybkim jedzeniem. Zerwał się na nogi i pobiegł za nimi, choć obawiał się że bez pełnego swego wyposażenia może być to ostatnia misja jego życia, zważywszy na lokatorów zamku. Niemniej rozkaz to rozkaz i nie może być mowy o podważaniu go w jakikolwiek sposób