Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Oh, ależ tak, ślub jest pewny, jednak na razie, w związku z tamtymi napadami, wciąż doprowadzamy do ładu włoście, i to na razie jest w priorytecie. Gdy wszystko już zostanie ułożone do porządku, wtedy zaczniemy myśleć o ślubie…‐ Zakończyła, rozmarzonym głosem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż… A więc kiedy przybędzie Twój ojciec? Jak się domyślasz, wizyta ta nie jest podyktowana wyłącznie rozmową, ale i interesami, których chcę z nim dopełnić.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Miał wrócić za kilka godzin. Czy powinnam wysłać po niego jeźdźca, by powiadomił, iż goście go oczekują? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli nie zajmuje się niczym pilnym to byłoby to rzeczywiście na miejscu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Więc, starając się nie okazać zdenerwowania, poszła do służby, gdzie zaczepiła jednego z jeźdźców (no, tak czy inaczej poszła do gościa od szybkiej jazdy na koniu):
‐ Wiecie, czy Ojciec już niedaleko dworku? ‐ Zapytała z złożonymi dłońmi.

[Kubeł1001]

FreddyBoy

Alagur jeździł na swoim jaszczurze. Nagle stanął w miejscu, zsiadł z Gospela i usiadł na ziemi wyciągając jedzenie dla niego i jego kompana. Zaczął jeść łososia i dał jego jaszczurowi mięso dzika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Zaprzeczył ruchem głowy.
‐ Podobno razem z panem Gideonem i jego Orkami dogląda odbudowy wiosek.
Freddy:
Cóż, zatrzymałeś się nieopodal gościńca, a Jaszczur chętnie przyjął pokarm, Tobie ten drobny posiłek też dobrze zrobił.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Musicie po niego natychmiast pobieżyć i ściągnąć go do dworku. Goście go oczekują, powoli się niecierpliwią…‐ Wyjaśniła pokornym tonem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie musiałaś dodawać więcej, rozkaz to rozkaz, więc po niecałej minucie widziałaś już, jak gna na koni po gościńcu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pełna nadziei, że jeździec szybko ściągnie Ojca, wróciła do gości. Nieco się denerwowała, ale nie wypadało opuszczać przyjezdnych, to nie mieści się w zasadach kultury.

Usiadła z powrotem w towarzystwie szlachcica, jego córki oraz wojownika.
‐ Posłałam jeźdźca po Ojca. Powinien szybko go ściągnąć do dworku. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zareagowali zbytnim entuzjazmem, ale faktycznie, jeździec wrócił szybko, bo nieco po kwadransie, jednakże zamiast Twego ojca przywiódł ze sobą Gideona, który miał nietęgą minę, chyba po raz pierwszy, odkąd go poznałaś.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//<u>P R Z E W I D Y W A L N E </u>

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Zajenie Ci tej postaci też będzie*<u>P R Z E W I D Y W A L N E </u>***

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//Tego też się spodziewam. Nie sądzę, by Gideon chciał się dzielić bogactwem. //

Poszła za nim, zamykając drzwi za sobą.
‐ Coś się stało. ‐ Bardziej stwierdziła niż zapytała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Podczas doglądania naprawy jednej z wiosek z gąszczy posypały się strzały na mnie, moich wojowników i Twojego ojca, padli zabici i ranni… Wszystko wskazuje, że stoi za tym Wasz sąsiad, o którym mówiłaś mi wtedy w Ghaduhg, Heśnik… Przykro mi to mówić, ale Twój ojciec niestety zginął w tym ataku…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Coś ją zabolało, ukuło w serce. Znajome uczucie, podobne do tego, gdy tamten młodzieniec zginął na jej oczach.Oparła się o ścianę, spuściła głowę, a włosy opadły jej na twarz. Oczy zaszły jej szkłem, ale nie chciała tego okazywać przed Gideonem:
‐ Idź do gości. Oczekują kogoś, kto załatwi interesy, niecierpliwią się. ‐ Powiedziała smutnym głosem, jednak pewnym, i, o dziwo, takim, który nie tylko nie spodziewał się sprzeciwu, ale też go nie znosił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Najwidoczniej nie miał ochoty Cię pocieszać lub rozumiał, że powinnaś zostać z tym wszystkim sama, więc zgodnie z Twoim poleceniem, choć on pewnie uznałby za życzenie, w końcu przywykł do wydawania rozkazów, a nie wykonywania ich, wrócił do tamtego pokoju i reszty gości w nim zgromadzonych.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nigdy nie była do Ojca szczególnie przywiązana, jednak on, od jakiegoś czasu wykazywał, że naprawdę przejmuje się swoją córką. Właśnie przez ten ostatni miesiąc, serce Densissimy wypełniło się bolesną pustką. Długo stała przy ścianie, apatycznie wlepiając wzrok w podłogę. W końcu doszła do siebie. Musiała być sliniejsza niż Ojciec, musiała potrafić obronić nie tylko siebie, ale też i innych. Otwartą dłonią przetarła twarz z łez. Musi być silna. Musi być potężna. Poszła do biblioteki, do książki o podstawach magii. Kontynuowała naukę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt Ci nie przeszkadzał, więc z niemałym zdziwieniem zdałaś sobie sprawę, że za oknem jest już ciemno… Która to mogła być już godzina? Zresztą, czy to tak naprawdę ważne, skoro nauczyłaś się tak wiele i właściwie mogłabyś rozpocząć już naukę podstaw jakiejś prostszej Magii?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ciemno za oknami, zwykle szykowała by się do snu. Jednak zrobiła spore postępy w nauce, jeśli utrzyma to tempo, może nawet za niedługo uda jej się opanować coś prostszego. Pójdzie spać, gdy już naprawdę będzie musiała.

Przyniosła zapaloną świecę i w jej blasku zaczęła przeglądać karty księg. Jakie magie należały do tych prostszych, które mogła zacząć poznawać?