Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Najpierw zabrała się za pytanie Emiliady:
‐ Wszystkie niewolnice były zgromadzone w jednym pokoju, gdzie spały na twardych, piętrowych pryczach. Uzbrojone po zęby gobliny strażowały nas cały czas! ‐ Opowiadała przejętym głosem ‐ Jedzenie dostaliśmy tylko z okruszyn, które zostały z stołu zielonych. Całe dnie spędzało się na pracach w ich domu. ‐ Wszystko to mówiła głosem, jakby właśnie opowiadała najbardziej przerażającą historię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mimo swego szlacheckiego pochodzenia traktowali Cię identycznie jak inne kobiety? ‐ kontynuowała Emiliada, zaś mężczyzna nie narzucał się, w spokoju czekając, aż i jego ciekawość zaspokoisz.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Nawet nie pytali, kto jest jakiego pochodzenia. Każda niewolnica była traktowana tak samo źle. ‐ Powiedziała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szlachcianka już nie drążyła tematu i zamilkła, a że i Grendor nie miał nic do powiedzenia, to możesz wreszcie odpowiedzieć na pytanie Argoksa, który wciąż cierpliwie czeka, co w sumie mogłoby zdziwić: Taki spokojny, chociaż wygląda, jakby dopiero co wyszedł z lodowej tundry po zapasach z kilkoma Yeti?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dobra, trzeba szybko wymyślić jakąś historię. Jednak najpierw, błyskawicznie rzuciła wzrokiem po pokoju, sprawdzając, czy są tu służki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie, przecież Wy byliście ponad ich poziomem, i to mocno, im nawet nie przystoi Was słuchać, tak więc jesteście sami.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jednak jakaś służba może być w pobliżu, w razie czego.

No i teraz Densissma wytężyła swoje szare komórki, by wymyślić jak najbardziej wiarygodną historię do opowiedzenia:
‐ Byliśmy wtedy już z innymi niewolnicami w pokoju, gdy od frontu budynku rozległy się krzyki i odgłosy szarpaniny. To Gideon, wraz z kompanami, wiedząc, że są tu więzińiarki, zaatakował dom. Nasi goblińscy strażnicy jednak wciąż nas pilnowali, i gdy mój wybawca dotarł do pomieszczenia służek, zaczęła się walka. Musiałam przypadkiem zostać uderzona, bo w tłoku straciłam przytomność, a ocuciłam się dopiero już w opiece kochanego Gideona. ‐ Kłamała jak z nut, jednak akurat to szło jej dobrze ‐ była dobrą aktorką. No i przede wszystkim, zaspokoiła ciekawość wojownika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak, tak… ‐ zaczął powoli i z rozmysłem wąsaty szlachcic. ‐ A więc Wasz ślub jest już pewny? Znana jest chociażby jego przybliżona data?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Oh, ależ tak, ślub jest pewny, jednak na razie, w związku z tamtymi napadami, wciąż doprowadzamy do ładu włoście, i to na razie jest w priorytecie. Gdy wszystko już zostanie ułożone do porządku, wtedy zaczniemy myśleć o ślubie…‐ Zakończyła, rozmarzonym głosem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż… A więc kiedy przybędzie Twój ojciec? Jak się domyślasz, wizyta ta nie jest podyktowana wyłącznie rozmową, ale i interesami, których chcę z nim dopełnić.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Miał wrócić za kilka godzin. Czy powinnam wysłać po niego jeźdźca, by powiadomił, iż goście go oczekują? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli nie zajmuje się niczym pilnym to byłoby to rzeczywiście na miejscu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Więc, starając się nie okazać zdenerwowania, poszła do służby, gdzie zaczepiła jednego z jeźdźców (no, tak czy inaczej poszła do gościa od szybkiej jazdy na koniu):
‐ Wiecie, czy Ojciec już niedaleko dworku? ‐ Zapytała z złożonymi dłońmi.

[Kubeł1001]

FreddyBoy

Alagur jeździł na swoim jaszczurze. Nagle stanął w miejscu, zsiadł z Gospela i usiadł na ziemi wyciągając jedzenie dla niego i jego kompana. Zaczął jeść łososia i dał jego jaszczurowi mięso dzika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Zaprzeczył ruchem głowy.
‐ Podobno razem z panem Gideonem i jego Orkami dogląda odbudowy wiosek.
Freddy:
Cóż, zatrzymałeś się nieopodal gościńca, a Jaszczur chętnie przyjął pokarm, Tobie ten drobny posiłek też dobrze zrobił.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Musicie po niego natychmiast pobieżyć i ściągnąć go do dworku. Goście go oczekują, powoli się niecierpliwią…‐ Wyjaśniła pokornym tonem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie musiałaś dodawać więcej, rozkaz to rozkaz, więc po niecałej minucie widziałaś już, jak gna na koni po gościńcu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pełna nadziei, że jeździec szybko ściągnie Ojca, wróciła do gości. Nieco się denerwowała, ale nie wypadało opuszczać przyjezdnych, to nie mieści się w zasadach kultury.

Usiadła z powrotem w towarzystwie szlachcica, jego córki oraz wojownika.
‐ Posłałam jeźdźca po Ojca. Powinien szybko go ściągnąć do dworku. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie zareagowali zbytnim entuzjazmem, ale faktycznie, jeździec wrócił szybko, bo nieco po kwadransie, jednakże zamiast Twego ojca przywiódł ze sobą Gideona, który miał nietęgą minę, chyba po raz pierwszy, odkąd go poznałaś.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

//<u>P R Z E W I D Y W A L N E </u>