Leśny Trakt

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wojownik nie skomentował tej opowieści, a szlachcic kontemplował ją w milczeniu, jedynie kręcąc palcami bujne wąsisko.
‐ Tyle czasu w niewoli? ‐ zapytała z, chyba szczerym, podziwem kobieta. ‐ Jak to wytrzymałaś?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Bardzo pomogła mi obecność innych niewolnic, bardzo podnosiły mnie na duchu. Też cały czas myślałam o ucieczce, starałam siebie samą przekonać, że mogę to zrobić. ‐ Wyjaśniła, nieco cichym, ale wyraźnie słyszalnym głosem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Podobno tylko niewola Drowów jest gorsza od tej, jaką mogą zafundować nieszczęśnikom zielonoskórzy… Jak to wyglądało?
‐ Jak uratował Cię ten cały Gideon? ‐ wtrącił wojownik zaraz po pytaniu kobiety.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Najpierw zabrała się za pytanie Emiliady:
‐ Wszystkie niewolnice były zgromadzone w jednym pokoju, gdzie spały na twardych, piętrowych pryczach. Uzbrojone po zęby gobliny strażowały nas cały czas! ‐ Opowiadała przejętym głosem ‐ Jedzenie dostaliśmy tylko z okruszyn, które zostały z stołu zielonych. Całe dnie spędzało się na pracach w ich domu. ‐ Wszystko to mówiła głosem, jakby właśnie opowiadała najbardziej przerażającą historię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mimo swego szlacheckiego pochodzenia traktowali Cię identycznie jak inne kobiety? ‐ kontynuowała Emiliada, zaś mężczyzna nie narzucał się, w spokoju czekając, aż i jego ciekawość zaspokoisz.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Nawet nie pytali, kto jest jakiego pochodzenia. Każda niewolnica była traktowana tak samo źle. ‐ Powiedziała.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szlachcianka już nie drążyła tematu i zamilkła, a że i Grendor nie miał nic do powiedzenia, to możesz wreszcie odpowiedzieć na pytanie Argoksa, który wciąż cierpliwie czeka, co w sumie mogłoby zdziwić: Taki spokojny, chociaż wygląda, jakby dopiero co wyszedł z lodowej tundry po zapasach z kilkoma Yeti?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dobra, trzeba szybko wymyślić jakąś historię. Jednak najpierw, błyskawicznie rzuciła wzrokiem po pokoju, sprawdzając, czy są tu służki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie, przecież Wy byliście ponad ich poziomem, i to mocno, im nawet nie przystoi Was słuchać, tak więc jesteście sami.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Jednak jakaś służba może być w pobliżu, w razie czego.

No i teraz Densissma wytężyła swoje szare komórki, by wymyślić jak najbardziej wiarygodną historię do opowiedzenia:
‐ Byliśmy wtedy już z innymi niewolnicami w pokoju, gdy od frontu budynku rozległy się krzyki i odgłosy szarpaniny. To Gideon, wraz z kompanami, wiedząc, że są tu więzińiarki, zaatakował dom. Nasi goblińscy strażnicy jednak wciąż nas pilnowali, i gdy mój wybawca dotarł do pomieszczenia służek, zaczęła się walka. Musiałam przypadkiem zostać uderzona, bo w tłoku straciłam przytomność, a ocuciłam się dopiero już w opiece kochanego Gideona. ‐ Kłamała jak z nut, jednak akurat to szło jej dobrze ‐ była dobrą aktorką. No i przede wszystkim, zaspokoiła ciekawość wojownika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak, tak… ‐ zaczął powoli i z rozmysłem wąsaty szlachcic. ‐ A więc Wasz ślub jest już pewny? Znana jest chociażby jego przybliżona data?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Oh, ależ tak, ślub jest pewny, jednak na razie, w związku z tamtymi napadami, wciąż doprowadzamy do ładu włoście, i to na razie jest w priorytecie. Gdy wszystko już zostanie ułożone do porządku, wtedy zaczniemy myśleć o ślubie…‐ Zakończyła, rozmarzonym głosem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż… A więc kiedy przybędzie Twój ojciec? Jak się domyślasz, wizyta ta nie jest podyktowana wyłącznie rozmową, ale i interesami, których chcę z nim dopełnić.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Miał wrócić za kilka godzin. Czy powinnam wysłać po niego jeźdźca, by powiadomił, iż goście go oczekują? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli nie zajmuje się niczym pilnym to byłoby to rzeczywiście na miejscu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Więc, starając się nie okazać zdenerwowania, poszła do służby, gdzie zaczepiła jednego z jeźdźców (no, tak czy inaczej poszła do gościa od szybkiej jazdy na koniu):
‐ Wiecie, czy Ojciec już niedaleko dworku? ‐ Zapytała z złożonymi dłońmi.

[Kubeł1001]

FreddyBoy

Alagur jeździł na swoim jaszczurze. Nagle stanął w miejscu, zsiadł z Gospela i usiadł na ziemi wyciągając jedzenie dla niego i jego kompana. Zaczął jeść łososia i dał jego jaszczurowi mięso dzika.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Zaprzeczył ruchem głowy.
‐ Podobno razem z panem Gideonem i jego Orkami dogląda odbudowy wiosek.
Freddy:
Cóż, zatrzymałeś się nieopodal gościńca, a Jaszczur chętnie przyjął pokarm, Tobie ten drobny posiłek też dobrze zrobił.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Musicie po niego natychmiast pobieżyć i ściągnąć go do dworku. Goście go oczekują, powoli się niecierpliwią…‐ Wyjaśniła pokornym tonem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie musiałaś dodawać więcej, rozkaz to rozkaz, więc po niecałej minucie widziałaś już, jak gna na koni po gościńcu.