Siedziba Gildii Magów

[Kubeł1001]

Kazute

Przez dłuższą chwilę zastanawiała się, czy spróbować ponownie zagaić rozmowę z towarzyszami. Gdy ostatnio próbowała, nikt jej nie odpowiedział, do komunikacji używając wyłącznie gestów. Choć możliwe, że to przez to, że ich czas naglił. Kobieta zdecydowała się na razie więcej nie odzywać podczas podróży, do czasu, aż ktoś nie rozpocznie rozmowy bądź sama nie zdecyduje się odezwać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy milczeli, nie wiedzieć czemu, jedynie Hobbit nucił coś pod nosem.

[Kubeł1001]

Kazute

Nawet nie miała zamiaru się przysłuchiwać, o czym dokładnie ten Hobbit śpiewał. Po prostu prowadziła swojego wierzchowca razem z innymi, rozglądając się przy okazji po spowitej mrokiem okolicy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ten mrok to w sumie niekoniecznie, bardziej wieczór, ale i tak wszyscy skręcili w lewo, na małą polankę nieopodal gościńca, żeby tam rozbić obóz na noc.

[Kubeł1001]

Kazute

Wciąż jechała razem z nimi na tę polanę, wciąż milcząc.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I w takiej też atmosferze rozbiliście obóz. Elf siedział przy ognisku, pilnując aby to nie zgasło, Hobbit zajął się kolacją, Worgen zaś wszedł w głuszę razem ze swym pokaźnym ekwipunkiem łowieckim.

[Kubeł1001]

Kazute

Kobieta postanowiła przysiąść się do Elfa, gdyż była już lekko zirytowana tym, że przez całą drogę nikt nic nie powiedział, nawet swojego imienia. Przez chwilę rozmyślała, jak zacząć rozmowę.
‐ Zastanawia mnie fakt, że nikt się przez całą drogę nie odezwał… ‐ odezwała się w końcu, patrząc się swoimi niebieskimi oczami w płomienie przed sobą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Cóż… Nie jestem zbyt rozmowny, Hobbit podobnie, a Worgen nie ma języka. Dosłownie. ‐ wyjaśnił Elf.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Również nie należę do wygadanych osób, jednak sądzę, że skoro mamy razem współpracować, to powinniśmy się czasem do siebie odezwać… ‐ stwierdziła, po czym westchnęła.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

//Czy tylko ja wiedziałem, że ktoś z nich nie będzie miał języka?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ja też się troszkę tego spodziewałem, Maksiu. Ale tylko odrobinkę.//
‐ Może i masz rację. A więc o czym chcesz pogadać?

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Może najpierw się przedstawmy? ‐ zaproponowała, po czym dodała. ‐ Limanniel, miło mi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Regis. ‐ odparł od razu Hobbit, zaś Elf dopiero po nim.
‐ Ayred. ‐ wyjaśnił Elf. ‐ A nasz kompan to Czarny Kieł, a przynajmniej my tak na niego mówimy, bo już gdy spotkaliśmy to nie miał jak się przedstawić.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Och… Historia z jego utratą języka na pewno nie należy do najprzyjemniejszych… ‐ stwierdziła Elfka, kątem oka spoglądając w miejsce, gdzie po raz ostatni widziała Worgena.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zapewne powiedział coś, czego nie powinien mówić, lub też wiedział za wiele. Ale to tylko moje domysły.

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Jedne z możliwości ‐ wzruszyła ramionami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A co Cię skłoniło do wzięcia udziału w tej misji?

[Kubeł1001]

Kazute

‐ Cóż… Nie jest to długa i interesująca historia. Dołączyłam po prostu z lojalności i poczucia oddania sprawie, w którą zamieszany jest cały znany nam świat, Elarid.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ja to zrobiłem przez przysięgę, Hobbit dla złota, a Worgen dla zemsty. ‐ wyjaśnił Elf, niespecjalnie rozwijając te słowa w coś więcej.

[Kubeł1001]

Kazute

Zaciekawiły ją słowa Ayreda, głównie o jego przysiędze oraz zemście Czarnego Kła. Widząc jednak, że raczej Elf nie chce dalej opowiadać, ugryzła się w język, nim spróbowała zapytać się o szczegóły. Tym razem sobie odpuści, więc jedynie skinęła głową w odpowiedzi.