Miasto Trenten

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Czekam.//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐*Ja, po przeklętym elfie się odzywam,
“Wybacz Panie, jednak to przegrana gra,
Kto z samą Śmiercią ma pić,
Ten równie z życiem się żegna.”

Senton w śmiech się obraca,
Miecz już do mej szyi przystawiony,
“Od tej gry nie ma ucieczki.
Zrezygnuj, a będziesz stracony.”

Cała karczma przerażona,
Co w tej sytuacji zrobić mam?
Podnoszę kufel do ust,
Piwo w gardło zlewam.

Elf w krzywy uśmiech wykrzywił paszczę.
Rozgrywka się otwarła.
Pierwszy, drugi kufel.
Cała widownia dech zaparła.

Lały się litry, naczynia pustoszały,
Piwo, wódkę, wino lano
Piliśmy łyk w łyk,
A w głowie już szumiało.

Po wielu godzinach,
Dziesiątki kufli na mnie łypia,
Sam już ledwo na stołku siedzę.
Nagle Senton spada i zasypia.

Zwycięzca został ogłoszony,
Senton wreszcie mógł spokojnie zgnić,
Wygrałem i przeżyłem,
Jednak nigdy nie zapomnę, gdy z Żywą Śmiercią przyszło mi pić.

Dziś całkiem żywy przez świat chodzę,
Dzielę się mą historią z wami,
Zapytacie co z Sentonem?
Senton spoczywa w trumnie pod złocistymi kwiatami.* ‐ Zakończył balladę

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chwila ciszy, a później gromka burza oklasków karczmarza i biesiadników dała Ci znać, że poradziłeś sobie doskonale, a w tym przekonaniu utwardziły Cię jeszcze rzucane przez niektórych bywalców lokalu złote monety.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ukłonił się swoim słuchaczom, przy okazji łapiąc monety do portfela. Po tym, przeszedł już do zwyklejszych, radosnych pieśni.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak to trwało do wieczora, gdy karczma powoli pustoszała, a nieliczni klienci woleli bardziej cichą, spokojną, a miejscami nawet i senną melodię.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Więc zaczął grać…kołysankę. Znał ją, Szarpidrut śpiewał ją mu, gdy Nawłoć był całkiem mały. Nie opowiadała o zasypianiu, ani o poduszce czy łóżeczku, a o marynarzu, którego zszargane sztormem nerwy uspokajał syreni śpiew.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podziałało i karczma opustoszała całkowicie, wszyscy udali się nie spoczynek, nie licząc karczmarza, choć i on powoli zbierał się do wyjścia, także i Tobie wypadałoby już kończyć na dziś.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Więc dał odpocząć instrumentow, a także swej gardzieli. Karczmarz miał jeszcze w zamiarze wydać posiłek skromnemu grajkowi, czy nie wyglądało na to?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było to częścią Twojej zapłaty, więc jeśli się upomnisz, to najpewniej tak.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Karczmarzu, wstrzymajcie się jeszcze! ‐ Zawołał wcale nie głośno do karczmarza, po czym zbliżył się do niego: ‐ Mogę jeszcze liczyć na strawę? ‐ Spytał z nadzieją.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Byle szybko, chcę przespać chociaż kilka godzin nim otworzę rano. ‐ westchnął, z powrotem zajmując miejsce za ladą.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Dobrze więc, Karczmarzu drogi. By Cię nie męczyć, podaj mi proszę coś, co w zasięgu dłoni masz. Wybrzydzał nie będę. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zgodnie z życzeniem, dostałeś nieco zimnej zupy, chyba grochowej, kufel piwa i kilka kromek chleba wraz z kawałkiem sera i kiełbasy. Cóż, lepiej dotrzymać słowa i nie wybrzydzać.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

A gdzieżby Nawłoć miał wybrzydzać? Dni spędzone na wędrówce nauczyły go szacunku do wszelkiego pożywienia, więc radośnie zaczął zajadać. Ghyta była tu?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niestety nie, najpewniej udała się na spoczynek, bo zresztą gdzieżby indziej? Gdy skończyłeś swój posiłek, karczmarz zabrał naczynia i udał się na zasłużony odpoczynek, Tobie w sumie też by wypadało.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tak też zrobił i udał się do snu w swoim pokoju. Chyba wkrótce opuści miasto, tylko będzie musiał kupić wreszcie tego osła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zasnąłeś, podczas snu radośnie jechałeś gościńcem na grzbiecie osła razem z Ghytą, a później wybudziłeś się, w końcu już ranek!

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Oh, jak dobrze spać w łóżku, prawdziwym łóżku! Nie, żeby życie w drodze mu się przykrzyło. Zebrał swoje manatki i zapukał do pokoju Ghyty:
‐ Stuk puk? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Brak odpowiedzi, więc Elfka pewnie jeszcze śpi lub już jest na nogach, siedząc na dole, w karczmie lub wałęsając się po mieście.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Uchylił lekko drzwi (o ile nie były zamknięte) i spojrzał do środka.