Miasto Trenten

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Muzyka ma wielką cenę, jednak co innego jest bardziej jej warte? ‐ Stwierdził pogodnie, bez cienia goryczy czy żalu o 80 monet:
‐ Wiele klientów zagląda tutaj?‐ Zagadał sklepikarkę

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie, ale jeśli już, to zwykle zarabiam wystarczająco nawet na jednym kliencie, aby móc prowadzić ten interes dalej. ‐ odparła Elfka, zabierając monety. ‐ Jesteś aż tak impulsywny czy to wynik jakiejś karczemnej bójki? ‐ zagadnęła, wskazując na Twój instrument.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Przykro mi, ale żadna z twych odpowiedzi nie jest bliska prawdy. Jestem prostą, muzyczną i pokojową duszą, stronię od bitki, co najwyżej jej przygrywam. ‐ Przyznał szczerze ‐ Te zadrapania są efektem zadania, jakie wykonaliśmy z moją ówczesną towarzyszką podróży. Musiliśmy wybić gigantyczne pająki z Puszczy, a jako, iż instrument pewniej siedzi w mej dłoni, aniżeli miecz, to jego wybrałem do walki. ‐ Opowiedział, dumny z swych dokonań.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak na prostą, muzyczną i pokojową duszę imasz się ciekawych zajęć, chyba że zabijanie Wielkich Pająków to norma w Twoim zawodzie. ‐ powiedziała z olśniewającym uśmiechem na ustach.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ach, nie, nie. Zwykle ograniczam się do wędrowania i muzykowania. Tamto było wyjątkiem. A wyjątki są przyprawą życia, nieprawdaż? ‐ Odpowiedział w charakterystycznym dla niego, poetyckim stylu.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Ghyta obudziła się i rozejrzała dookoła

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
Pokój, jak pokój, dalej równie skromny jak wtedy, gdy go wynajęłaś. Grunt, że łóżko było wygodne, dzięki czemu w spokoju mogłaś wypocząć po dość wyczerpującej walce z Wielkimi Pająkami na Martwych Bagnach oraz drodze stamtąd z powrotem do miasta i wcześniej, z miasta, na moczary.
Radio:
Skinęła głową, najwidoczniej nie mając nic więcej do dodania.
‐ A gdzie można spotkać Cię podczas muzykowania? Na placu, przed bramą, na targu czy może w jednej z karczm?

[Kubeł1001]

JokTovenson

W takim razie leżała dalej, starając się zregenerować siły. Niedługo znów czeka ją podróż, a powoli zaczynała się do niej uśmiechać dekadencja i zniechęcenie

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ah, wędruję! Zawsze jestem gdzieś indziej. Z wsi do miasta, z miasta do puszczy i z puszczy do wsi. I łańcuch idzie dalej. Teraz, jednak, muzykuję od paru dni w pewnej karczmie, niedaleko stąd. Dziś szykujem się do wyjazdu. ‐ Odpowiedział wesoło.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
Fakt, a jeśli już o podróży mowa, to co z tym ciemnolicym grajkiem? Jak on się… Ach, no tak: Nawłoć. Czyżby i w dalszej podróży był Ci towarzyszem, ewentualnie balastem? Z jednej strony dobrze byłoby móc podróżować razem z kimś, a z drugiej to jednak lepiej byłoby bronić tylko siebie, a i nie zwracać ciągle uwagę na kogoś innego, narażając w ten sposób swoje życie.
Radio:
‐ A kiedy dokładnie? Nie ukrywam, że chciałabym usłyszeć przynajmniej jeden z Twoich utworów.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Trzeba by było z nim o tym porozmawiać, na razie nie chciała podjąć decyzji. Niespecjalnie podobała jej się perspektywa samotności i polubiła grajka, jednak nie była pewna co on sądzi o tym po bagiennym narażaniu życia i uszkodzeniu instrumentu

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Oh, ależ ja z przyjemnością zagram tu i teraz! ‐ Zakręcił mandoliną w dłoniach, składając propozycję.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
Sama za nic w świecie tego nie wymyślisz, więc powinnaś go poszukać, jest przynajmniej późny ranek, więc z pewnością już wstał, mimo iż nie słychać jego brzdęków z dołu.
Radio:
Zaskoczona Elfka uśmiechnęła się promiennie.
‐ Ależ proszę! Jeśli chodzi o utwór, to zdam się chyba na Ciebie, drogi grajku. Przyznam, że teraz nic nie może wpaść mi do głowy.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Wstała, ubrała się, dokonała niezbędnej porannej toalety i zeszła na dół szukać trubadura

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Uśmiechnął się. Tym razem postawił na pieśń miłosną. Założywszy nowe struny na swój instrument, zaczął śpiew:
‐ *Miła, moja Miła, tyś mi posagiem, nie świeciła…
Lecz Miła, moja Miła, tyś mi się każdej nocy śniła…

Twe lico, pokochałem…
Twą urodę, wychwalałem…
Nad wszystko, pięknaś ty…
Piękna, jak piękny bzy…*‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
Nigdzie go nie widziałaś, więc pozostaje zwrócić się do encyklopedii wiedzy wszelakiej, czyli karczmarza, który niestrudzenie pełnił swoją wartę za kontuarem.
Radio:
Skwitowała to śmiechem i oklaskami, zarówno w geście podziwu, jak i próbie wybicia rytmu. Najwidoczniej po raz kolejny Twa muzyka podbiła serca publiki.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Oparła się o ladę i zagadnęła karczmarza ‐Dzień dobry, widziałeś może gdzieś mojego znajomego z lutnią, albo przynajmniej czymś, co kiedyś nią było?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Niemniej, starał się jakkolwiek nie okazywać dumy z swego małego występu, mimo tego, że uznanie sklepikarki wiele dla niego znaczyło:
‐ Ah, jak pięknie nowe struny wybrzmiały! I jak, podobało Ci się moje rzępolenie? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
‐ Wychodził niedawno. ‐ odparł lakonicznie i zamyślił się na chwilę. ‐ Chyba na targ czy coś w tym guście, nie jestem pewien.
Radio:
‐ Zdecydowanie. Aż szkoda, że nie będę miała okazji posłuchać go częściej…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Nie mówię, że jeszcze kiedyś nie rozbiję instrumentu na głowie jakiegoś stwora, a wtedy znów zajrzę do twego sklepu. ‐ Uśmiechnął się.