Miasto Trenten

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
Sama za nic w świecie tego nie wymyślisz, więc powinnaś go poszukać, jest przynajmniej późny ranek, więc z pewnością już wstał, mimo iż nie słychać jego brzdęków z dołu.
Radio:
Zaskoczona Elfka uśmiechnęła się promiennie.
‐ Ależ proszę! Jeśli chodzi o utwór, to zdam się chyba na Ciebie, drogi grajku. Przyznam, że teraz nic nie może wpaść mi do głowy.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Wstała, ubrała się, dokonała niezbędnej porannej toalety i zeszła na dół szukać trubadura

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Uśmiechnął się. Tym razem postawił na pieśń miłosną. Założywszy nowe struny na swój instrument, zaczął śpiew:
‐ *Miła, moja Miła, tyś mi posagiem, nie świeciła…
Lecz Miła, moja Miła, tyś mi się każdej nocy śniła…

Twe lico, pokochałem…
Twą urodę, wychwalałem…
Nad wszystko, pięknaś ty…
Piękna, jak piękny bzy…*‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
Nigdzie go nie widziałaś, więc pozostaje zwrócić się do encyklopedii wiedzy wszelakiej, czyli karczmarza, który niestrudzenie pełnił swoją wartę za kontuarem.
Radio:
Skwitowała to śmiechem i oklaskami, zarówno w geście podziwu, jak i próbie wybicia rytmu. Najwidoczniej po raz kolejny Twa muzyka podbiła serca publiki.

[Kubeł1001]

JokTovenson

Oparła się o ladę i zagadnęła karczmarza ‐Dzień dobry, widziałeś może gdzieś mojego znajomego z lutnią, albo przynajmniej czymś, co kiedyś nią było?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Niemniej, starał się jakkolwiek nie okazywać dumy z swego małego występu, mimo tego, że uznanie sklepikarki wiele dla niego znaczyło:
‐ Ah, jak pięknie nowe struny wybrzmiały! I jak, podobało Ci się moje rzępolenie? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jok:
‐ Wychodził niedawno. ‐ odparł lakonicznie i zamyślił się na chwilę. ‐ Chyba na targ czy coś w tym guście, nie jestem pewien.
Radio:
‐ Zdecydowanie. Aż szkoda, że nie będę miała okazji posłuchać go częściej…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Nie mówię, że jeszcze kiedyś nie rozbiję instrumentu na głowie jakiegoś stwora, a wtedy znów zajrzę do twego sklepu. ‐ Uśmiechnął się.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z niecierpliwością będę wyczekiwać tej chwili. ‐ odparła Elfka, trzepocząc zalotnie bujnymi rzęsami. ‐ Gdzie się teraz wybierzesz? Elarid jest wielkie, a przecież chyba wszędzie tak dobry bard znajdzie pracę, prawda?

[Kubeł1001]

JurekBzdurek

Kuba1001 pisze:Jok:
‐ Wychodził niedawno. ‐ odparł lakonicznie i zamyślił się na chwilę. ‐ Chyba na targ czy coś w tym guście, nie jestem pewien.
Radio:
‐ Zdecydowanie. Aż szkoda, że nie będę miała okazji posłuchać go częściej…

Dobra, jak zgłodnieje to wróci. Najlepiej byłoby na niego poczekać tu, więc… ‐Macie jakieś coś na śniadanie?‐ zwróciła się do karczmarza

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ah, a w jakich kierunkach rozchodzą się bramy tego zacnego miasta? ‐ Odpowiedział pytaniem na pytanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jurek:
‐ A bo ja wiem? Może być jakaś jajecznica albo coś w ten deseń?
Radio:
‐ Na wszystkie cztery strony świata… Nie powiem nic więcej, nigdy nie byłam poza jego murami, a przynajmniej nie w sposób świadomy…

[Kubeł1001]

JurekBzdurek

‐A w dalszym ciągu nie mogę spróbować sama czegoś przygotować? Nawet jakbym się ładnie uśmiechnęła?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ To brzmi jak ciekawa historia…‐ Oparł się o kontuar i spojrzał na elfkę, zachęcając ją, po opowiedziała o “nieświadomych” wyjściach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jurek:
‐ Uśmiechać możesz się do woli, ale żaden szanujący się karczmarz nie wpuszcza za kontuar. A kuchnia jest za kontuarem. ‐ wyjaśnił, krzyżując na piersi obie pary ramion, co powinnaś potraktować jako znak twardej odmowy.
Radio:
Wzruszyła ramionami.
‐ Długa historia. Niezbyt wesoła. Nie chcę Cię nudzić. ‐ zaczęła się wykręcać, choć raczej słabo, biorąc pod uwagę to, że mogła Ci zwyczajnie kazać się stąd wynosić, skoro była właścicielką tego sklepu.

[Kubeł1001]

JurekBzdurek

Westchnęła ciężko, falując ‐Dobra, to dawaj tą jajecznicę‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i po kilkunastu minutach na ladzie przed Tobą leżał rzeczony posiłek, który wyglądał równie dobrze, jak apetycznie pachniał.
‐ Pięć złota, chyba że mam coś dorzucić, wtedy dziesięć. ‐ wyjaśnił karczmarz. ‐ Mam trochę warzyw, chleba, masła i sera.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Moja droga, jeżeli nie chcesz opowiadać, to zrozumiem. Jednak, gdyby wszystkie jak ty były, z czego czerpałbym inspiracje do swych pieśni? To opowieści kręcą całe koło sztuki tego świata, a mi już powoli się kończą… ‐ Pokręcił głową, udając żałość. Oczywiście, miał w zanadrzu jeszcze niezliczenie historii i opowiastek, ale jedna więcej? Nigdy nie zaszkodzi.

[Kubeł1001]

JurekBzdurek

Położyła na ladzie 10 monet ‐Ten ser i chleb są kuszące, podaj‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Pokręciła głową i wskazała na drzwi, spuszczając głowę. Wydawało Ci się, że była na skraju rozpaczy i wybuchu płaczu.
‐ Zamykam dziś wcześniej. ‐ wyjaśniła, co oczywiście nie mogło być prawdą. ‐ Muszę załatwić jeszcze kilka spraw w mieście. Żegnam.
Jurek:
Tak też zrobił, a później odszedł, aby zająć się swoimi sprawami, pozwalając Tobie wziąć się wreszcie za poranny posiłek.