Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lecz w końcu zauważyłeś swój oddział, który właśnie szykował się do drogi.

‐ Nigdzie też nie stwierdziłeś, że jesteś żywy. I dopilnuję, aby tak pozostało.

[Kubeł1001]

Vader0PL

On był gotowy, więc tylko do nich dołączył.

‐Gdyż? Cywile żyją. To, czego chciałeś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Teraz żyją, ale gdy zabierzesz ich na miejsce przeznaczenia, może być o wiele gorzej.

Oni mieli jaszczury, wypada więc wziąć swojego.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ No cóż, w takim razie chyba pozostaje nam się cieszyć, że sobie z nimi radzicie. Spodziewacie się że wrócą?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Te psy zawsze wracają. Dlatego trzeba się zbierać, jak zastaną nas w otwartym polu i w większej liczbie to mamy przesrane.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Brzmi jak rozsądna taktyka ‐ odparł Raelag, po czym wrócił do kabiny karety

[Kubeł1001]

Kuba1001

Orkowie właściwie tylko na to czekali, gdyż nie zdążyłeś się nawet wygodnie usadowić na swym miejscu, kiedy pojazd ruszył tak szybko, jak tylko pozwalał na to teren i wierzchowce.

[Kubeł1001]

Omeg12

Chwycił się czegoś, żeby nie zostać wyrzuconym na ścianę w razie skrętu bądź nagłego postoju.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był to dobry ruch, bowiem pośród Wampirów wygląd i prestiż się liczą, a posiniaczona twarz lub złamany nos takowe psują. Niemniej, w końcu zatrzymaliście się, tym razem mniej gwałtownie niż ostatnio.

[Kubeł1001]

Omeg12

Ponownie wyszedł z kabiny, tym razem z pochyloną głową i dłonią na sztylecie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jakiekolwiek użycie broni nie było konieczne, konwój zatrzymał się nie z przyczyny ataku Centaurów lub ludzkich koczowników, ale przez silną grupę Orków na olbrzymich Wargach, którzy zapewne przybyli Was ochronić, wesprzeć w walce i wskazać drogę, choć możesz być tego pewnym tylko po rozmowie z przywódcą, czyli Orkiem, który rozmawia z dowódcą Twej straży.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐Dlatego dzięki twojemu rozkazowi zostali uwolnieni.

Rycerz
Oczywistym było, że również dosiadł swojego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak po prostu?

I pojechaliście kawałek, teraz zapewne czekacie na swój moment, a Ty możesz obserwować bitwę lub dla pewności sprawdzić swój ekwipunek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐To, że wypełniam rozkazy nie znaczy, że chce mi się je wypełniać w imię życia i śmierci. Znajdę inne zajęcie.

Rycerz
Ufaj swoim mieczom, więc obserwował bitwę.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaczekał na stosowny moment, po czym podszedł do przywódców.
‐ Przepraszam, omawiacie coś istotnego? Gdyż niektóre rzeczy chyba powinienem wiedzieć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
Dowódca Twej straży pokiwał głową i wskazał na drugiego Orka:
‐ To Gord, dowódca zamkowych jeźdźców Wargów. Przybył tu żeby zapewnić nam ochronę przed Krwawym Kopytem i innymi zagrożeniami oraz wskazać krótszą trasę do zamku. ‐ wyjaśnił, tamten zaś tylko pokiwał głową.
Vader:
Pierwsi do ataku rzucili się koczownicy, oczywiście z podniesioną bronią i dzikimi wrzaskami. W związku z tym bramy miasta zostały zamknięte, zaś obrońcy zajęli pozycje. Zaraz też posypały się na nich pociski z łuków, kusz, skorpionów i balist. Ponieśli spore straty w zabitych i rannych jeźdźcach oraz koniach i zaczęli pozorować odwrót. Wtedy też obrońcy wydali z siebie tryumfalne okrzyki, acz jedynie do połowy, druga połowa uwięzła im w gardle, gdy padali martwi od pocisków Magii Śmierci lub widzieli śmierć swych towarzyszy czy też nacierających w równej i zwartej formacji Zbrojnych Śmierci oraz wspierających ich Rycerzy Śmierci na swych wielkich jaszczurach.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐To lubię.
Obserwował nadal.

Wampir
Czekał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Upsik.//
‐ W takim razie zostaw ich i odejdź.

Faktycznie, było wesoło. A weselej zrobiło się, gdy Rycerze zniszczyli bramę, a do środka wlały się hordy koczowników.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
‐Już ruszamy?

Wampir
‐Już ich zostawiłem, teraz jedynie czekałem na pozwolenie.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Miło poznać. Co to za krótsza trasa o której mowa?