Plugawe Ziemie

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak się stało, teraz pozostaje Wam czekać na rozpoczęcie dywersji i całej operacji.

‐ Problem jest właśnie taki, że nigdy się nie mieszają.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
Czekał więc.

Wampir
‐Ojciec, który zabił kogoś po to, by pomścić swoją rodzinę. Służący, który zdradzieckim sztyletem zabija Tyrana uwolniając tym samym bezbronnych cywili. Ktoś, kto okrada bogatych, by biedni mieli włożyć coś do garka. Dziecko, które ukradło jedzenie, by mieć co jeść. Zło z dobrem zawsze się może zmieszać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I w końcu atak ruszył, sądząc po dzikich krzykach koczowników oraz marszowym kroku Zbrojnych.

‐ Nie w moim mniemaniu. I nie w tym wypadku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Rycerz
To nie jego oddział, czekał.

Wampir
‐Nigdzie nie stwierdziłem, że jestem szary.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Lecz w końcu zauważyłeś swój oddział, który właśnie szykował się do drogi.

‐ Nigdzie też nie stwierdziłeś, że jesteś żywy. I dopilnuję, aby tak pozostało.

[Kubeł1001]

Vader0PL

On był gotowy, więc tylko do nich dołączył.

‐Gdyż? Cywile żyją. To, czego chciałeś.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Teraz żyją, ale gdy zabierzesz ich na miejsce przeznaczenia, może być o wiele gorzej.

Oni mieli jaszczury, wypada więc wziąć swojego.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ No cóż, w takim razie chyba pozostaje nam się cieszyć, że sobie z nimi radzicie. Spodziewacie się że wrócą?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Te psy zawsze wracają. Dlatego trzeba się zbierać, jak zastaną nas w otwartym polu i w większej liczbie to mamy przesrane.

[Kubeł1001]

Omeg12

‐ Brzmi jak rozsądna taktyka ‐ odparł Raelag, po czym wrócił do kabiny karety

[Kubeł1001]

Kuba1001

Orkowie właściwie tylko na to czekali, gdyż nie zdążyłeś się nawet wygodnie usadowić na swym miejscu, kiedy pojazd ruszył tak szybko, jak tylko pozwalał na to teren i wierzchowce.

[Kubeł1001]

Omeg12

Chwycił się czegoś, żeby nie zostać wyrzuconym na ścianę w razie skrętu bądź nagłego postoju.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Był to dobry ruch, bowiem pośród Wampirów wygląd i prestiż się liczą, a posiniaczona twarz lub złamany nos takowe psują. Niemniej, w końcu zatrzymaliście się, tym razem mniej gwałtownie niż ostatnio.

[Kubeł1001]

Omeg12

Ponownie wyszedł z kabiny, tym razem z pochyloną głową i dłonią na sztylecie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jakiekolwiek użycie broni nie było konieczne, konwój zatrzymał się nie z przyczyny ataku Centaurów lub ludzkich koczowników, ale przez silną grupę Orków na olbrzymich Wargach, którzy zapewne przybyli Was ochronić, wesprzeć w walce i wskazać drogę, choć możesz być tego pewnym tylko po rozmowie z przywódcą, czyli Orkiem, który rozmawia z dowódcą Twej straży.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐Dlatego dzięki twojemu rozkazowi zostali uwolnieni.

Rycerz
Oczywistym było, że również dosiadł swojego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak po prostu?

I pojechaliście kawałek, teraz zapewne czekacie na swój moment, a Ty możesz obserwować bitwę lub dla pewności sprawdzić swój ekwipunek.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wampir
‐To, że wypełniam rozkazy nie znaczy, że chce mi się je wypełniać w imię życia i śmierci. Znajdę inne zajęcie.

Rycerz
Ufaj swoim mieczom, więc obserwował bitwę.

[Kubeł1001]

Omeg12

Zaczekał na stosowny moment, po czym podszedł do przywódców.
‐ Przepraszam, omawiacie coś istotnego? Gdyż niektóre rzeczy chyba powinienem wiedzieć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Omeg:
Dowódca Twej straży pokiwał głową i wskazał na drugiego Orka:
‐ To Gord, dowódca zamkowych jeźdźców Wargów. Przybył tu żeby zapewnić nam ochronę przed Krwawym Kopytem i innymi zagrożeniami oraz wskazać krótszą trasę do zamku. ‐ wyjaśnił, tamten zaś tylko pokiwał głową.
Vader:
Pierwsi do ataku rzucili się koczownicy, oczywiście z podniesioną bronią i dzikimi wrzaskami. W związku z tym bramy miasta zostały zamknięte, zaś obrońcy zajęli pozycje. Zaraz też posypały się na nich pociski z łuków, kusz, skorpionów i balist. Ponieśli spore straty w zabitych i rannych jeźdźcach oraz koniach i zaczęli pozorować odwrót. Wtedy też obrońcy wydali z siebie tryumfalne okrzyki, acz jedynie do połowy, druga połowa uwięzła im w gardle, gdy padali martwi od pocisków Magii Śmierci lub widzieli śmierć swych towarzyszy czy też nacierających w równej i zwartej formacji Zbrojnych Śmierci oraz wspierających ich Rycerzy Śmierci na swych wielkich jaszczurach.