Podmrok

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szakal:
Spojrzał na Ciebie jak na kogoś niespełna rozumu lub zwyczajnego idiotę.
‐ Nikogo, niby na kogo ja Ci ku*wa wyglądam? Przecież powiedziałem, żeby ich okraść, jak już się schleją, bo wtedy oni nie zabiją nas, a tak to my nie moglibyśmy zabić ich.
Vader:
Kilka godzin później, podczas postoju, Twoja maksyma sprawdziła się, gdyż licząca przynajmniej setkę Skavenów grupa zgodziła się odejść w zamian za ciała Koboldów i ich ekwipunek oraz nieco innych łupów, które przekazał im Szary Krasnolud.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jak ma się rozumieć, nie ucierpieli na tym zbytnio?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Szczerze. Wyglądasz mi na mądrego szczura mutagenistę i uzdolnionego maga ognia. A zapytałem na wszelki wypadek, gdyby któryś z tych tępaków się ockną. ‐ wskazał w stronę obozowiska orków ‐ Po za tym chcę wiedzieć na przyszłość…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szakal:
‐ Sranie w banię, jeden Skaven, nawet Mag Ognia, nie da rady zabić Orka, a nawet jeśli, to obudziłbym ich wszystkich w ten sposób i w najlepszym wypadku byśmy zginęli.
Vader:
Nie, bo zadowoleni takim haraczem Szczuroludzie odstąpili, a Wy ruszyliście dalej, zatrzymując się kilka godzin później na kolejnym postoju, tym razem wynikającym ze zmęczenia i Was, i Waszych wierzchowców.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Przejmę pierwszą wartę.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Westchnął
‐ Dobra, rozumiem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szakal:
‐ To co? Idziemy dalej?
Vader:
Nie miał nic przeciwko, ale i tak zajął się rozpaleniem ognia i przygotowaniem strawy, czyli swojego firmowego gulaszu, który był równie smaczny teraz, jak i za pierwszym razem, gdy go skosztowałeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dzięki.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ A co innego mamy ku*wa robić? Idziemy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Skinął głową i zabrał się za jadzenie, aby po opróżnieniu połowy bukłaka piwa i dwóch misek gulaszu zacząć pykać sobie fajkę.
‐ Który bierze pierwszą wartę?
Szakal:
Wzruszył ramionami i zaczekał, aż ponownie obejmiesz przewodnictwo, aby ruszyć za Tobą.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Ruszył przed siebie w mrok wracając do głównego tunelu z kąd poszedł w stronę w którą szli na początku. Tak jak zwykle stawiał stopy ostrożnie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ja.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Zadowolony z Twojej deklaracji skończył piwo i posiłek, a później ułożył się do snu w pełnym rynsztunku i bronią pod ręką, aby później zasnąć, o czym dawał znać donośnym chrapaniem.
Szakal:
Tak jak zwykle, nic tu nie spotkaliście, co ciągnęło się przez wiele godzin i kilometrów, kiedy to usłyszeliście głosy oraz zobaczyliście światła pochodni z naprzeciwka, które zbliżały się z każdą chwilą zza zakrętu.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Więc szybko zaczął się cofać i wodzić wzrokiem w poszukiwaniu kryjówki, nasłuchując przy tym by wiedzieć jak daleko jeszcze są potencjalni napastnicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Miło. On natomiast wolał pozostać aktywnym, opierając się o stabilny element i pilnując otoczenia. Zawsze będzie mógł przetestować runy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Jak na razie nie zanosi się, żeby ktoś dał Ci taką okazję.
Szakal:
Jakieś kilkanaście, kilkadziesiąt metrów przed Wami. Kryjówek nie ma, możecie co najmniej skręcić w tamtą odnogę, gdzie spotkaliście Orków, i z dala od ich obozu przeczekać przemarsz nadchodzących istot.

[Kubeł1001]

PanSzakal

Tak też zrobił.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Też byłoby fajnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Niestety, tym razem obyło się bez walki aż do chwili zmiany warty, wtedy to Szarak Cię zastąpił, a Ty zasnąłeś, budząc cię dopiero kilka godzin później, przed wymarszem w dalszą drogę.
Szakal:
Udało się, ale co dalej?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pora się więc ogarnąć i ruszyć dalej, szkoda czasu, by rozmyślać nad metafizycznym sensem życia.