Martwe Bagna

[Kubeł1001]

Lunaaax

Szybko przeliczyła, ile jej strzał zostało, po czym próbowała ubić kolejną przerośniętą żabkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Murloki wycofały się niemal tak błyskawicznie jak przybyły, Wy nie ponieśliście strat, oni wręcz przeciwnie.

[Kubeł1001]

FD_God

Wykonał jeszcze kilka popisowych obrotów mieczem, po czym odłożył go stylowo do pochwy.
‐Ciekawe jak smakuje ich mięso…‐ Powiedział do siebie wracając na swój pseudo tron ułożony ze swoich podwładnych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ktoś jeszcze?//

[Kubeł1001]

Bilolus1

Manfred natomiast ponownie przyczepił miecz do pasa i podrapał się po brodzie.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

‐ Co to było? ‐ zadał pytanie Rafael, jednocześnie podchodząc do jednego z mniej poharatanych trucheł. Z bezpiecznej odległości zaczął przyglądać się stworowi, a raczej jego szczątkom.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dość mały stworek, podobny do żaby, jednak poruszał się na dwóch kończynach, miał ostre zęby i pazury, a także był uzbrojony w jakąś włócznię. Murlok, nie ma co.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

‐ Ruszamy dalej? ‐ zapytał krótko Rafael. Nie miał ochoty na dłuższą wymianę zdań, a każda chwila zwłoki mogła narażać ich na ogromne niebezpieczeństwo. Kto wie, czy stworzenia nie zaatakują ponownie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Większość zebranych pokiwała głowami i ruszyli dalej, najdłużej ociągał się Ork, który zaczął zbierać najmniej uszkodzone Murloki.
Ostatecznie grupa ruszyła szybko, by nadrobić stracony tu czas.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Manfred od razu, bez słowa po usłyszeniu propozycji ruszył w kierunku w którym szła grupa.

[Kubeł1001]

FD_God

Spojrzał przelotnie na orka zastanawiając się po co mu te murloki, a potem tylko nakazał swojemu tronowi ruszyć się za resztą.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Sprawa wyjaśniła się przy wieczornym ognisku, na skraju bagien, gdy wszyscy przygotowywaliście sobie posiłki. Ork najzwyczajniej odgryzał Murlokom głowy, a resztę zjadał na surowo.

[Kubeł1001]

FD_God

Spojrzał jedynie na orka z lekkim zdziwieniem.
‐Nie wiedziałem, że orkowie potrafią trawić surowe mięso, w sumie to jakoś szczególnie wiele to o nich nie wiem…‐ Powiedział myśląc nad swoimi opcjami tego co mógł przekąsić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mieliście dość spore zapasy, do których warto było zajrzeć.

[Kubeł1001]

FD_God

No to warto było się jakoś w nich rozeznać o ile nikt nie miał z tym problemów, wolał nie jeść na spółę z orkiem surowego mięsa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było mięso, na Twoje szczęście nie surowe, lecz suszone. Do tego też sporo wody, piwa, chleba i serów.

[Kubeł1001]

Rafael_Rexwent

Rafael zabrał się do jedzenia suszonego mięsa. Na warzywa nie miał ochoty, bo nie chciał potem biegać z gołą dupą w krzaki w celu pozostawienia tam aromatycznego inaczej oznaczenia terenu. Surowe paski mięsiwa może i by zjadł, ale widok pożywiającego się Orka odebrał mu apetyt na takiego typu wiktuały. W milczeniu więc przeżuwał suszone mięso, wpatrzony w wesoło trzaskający ogień. Ale Rexwent nie był wesoły, a przynajmniej tego nie okazywał. Wydawał się obojętny, chociaż bliska obecność natury bardzo mu pasowała.

[Kubeł1001]

FD_God

Zabrał dla siebie nieco chleba, mięsa i piwa i rozsiadł się przy ognisku konsumując prostą, acz efektywną strawę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Manfred, podejrzliwy jak zawsze sięgnął do swojej sakwy i wyjął, nieco już czerstwy chleb który zaraz, nie przejmując się jego stanem zjadł.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tak każdy z Was zaczął konsumować kolację, pozostali zrobili podobnie, z wyjątkiem pół‐Wampira, który od razu zasnął. Również Walon i Van Helsing odmówili chleba i mięsa, a za to dobrali się do piwa, dyskutując o nim zawzięcie, pewnie o starych czasach.
Tymczasem Hobbit imieniem Regis wyjął małą lutnię i zaczął śpiewać, umilający Wam tym kolację. Podobnie zrobiła Elfka, która również dołączyła, znając pieśń Hobbita. Łowca potworów zerknął jedynie w jej stronę i wrócił do picia i rozmowy. Natomiast Ork dojadł ostatniego Murloka i dosiadł się do Walona i Van Helisnga, pochłaniają Kosę Śmierci, którą zabrał ze sobą, zamiast piwa. Jedynie Arcymag i Drizzt zadowalali się rozmową, na skraju obozu.