Ciemna Grota (Wioska Scharim) [Podmrok]

[Kubeł1001]

bulorwas

Odskoczył na bok z toru pocisku i wystrzelił słabą smugą mroku w Skavena. Może ręce miał cherlawe, ale nogi były o wiele lepsze od tych kolegów, a raczej wrogów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uniknąłeś noża, który trafił w ścianę, odbił się i upadł nieopodal niej. Niestety, Skaven też potrafił robić uniki, więc zdołał odskoczyć w bok, a pocisk trafił w stół, nieco go nadszarpując. Później szczurek ponowił natarcie, z każdą chwilą zmniejszając, i tak już uszczuploną, odległość.

[Kubeł1001]

bulorwas

Naładował smugę i poczekał z wystrzałem, aż szczur zbliży się tak, by nie mógł uciec, ale nie mógł dźgnąć ze względu na odległość.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, tym sposobem możesz doliczyć jednego zabitego Skavena więcej do swej kolekcji oraz odjąć jednego z potencjalnych wrogów.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Klękaj!
Krzyknął do arcyszczura i uderzając kosturem w ziemię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie miał zamiaru giąć karku, ale widać, że cenił życie bardziej od władzy, więc zrobił to, co mu kazałeś.

[Kubeł1001]

bulorwas

Usiadł na tronie arcyszczura kopiąc go gdy był na klęczkach w żebra z całej siły.
‐Z drogi psie!

[Kubeł1001]

Kuba1001

Byłeś blisko, bo zrobił unik i rzucił się na Ciebie, chwytając Cię za szyję i wpijając w nią pazurami jednej ręki, a drugą dobył sztyletu. Dodatkowo, żeby nie było za pięknie, robił to wszystko uwieszony Twoich pleców.

[Kubeł1001]

bulorwas

Uspokoił się, zarzucił ręką w tył, tak by spoczęła na jego barku czy biodrze i wystrzelił w oponenta smugą Mroku, dość silną, tak by przebiła pancerz.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie wypaliło, dosłownie i w przenośni, było nie napi**dalać tak Magią na prawo i lewo. On zaś zdołał przystawić Ci sztylet do gardła, dobrze byłoby coś z tym zrobić.

[Kubeł1001]

bulorwas

Chwycił kostur i z całej siły je**ął oponenta w łapę, by wypuścił broń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, ale teraz dla odmiany spróbował Cię udusić za pomocą drugiej dłoni, tą zdrową trzymając się Twoich pleców.

[Kubeł1001]

bulorwas

Wziął kostur i zaczął nawalać nim w tył starając się trafić oponenta w łeb.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szło to opornie, ale lojalność w końcu przeważyła i pozostali Skaveni zdołali zedrzeć go z Ciebie, acz kwestią pozbawienia życia pozostawili Tobie.

[Kubeł1001]

bulorwas

Podniósł sztylet którym oponent chciał go zabić. Krańcem ostrza lekko naciął jego szyje, tak by popłynęła z niej strużka krwi, oczywiście nie miało go to zabić.
‐*Krew w krew,
Proch w proch,
Klinga w klingę,
Oko w oko,
Zło w zło.

Znasz te słowa, prawda?
Przeklinam cię, nie trafisz w objęcia Stworzyciela,
Będziesz się błąkał po Najgłębszych Czeluściach,
Jak inni Tobie podobni.
Może się cieszyć,
Twoja śmierć przyniesie nam dobrobyt.*
Powtórzył słowa rytuału usłyszane od swego mistrza. Wbił sztylet aż po samą rękojeść w sam środek szyi byłego Arcyszczura.
‐Czemu tak stoicie?
Zapytał zgromadzonych z psychopatycznym uśmiechem i spojrzeniem.
‐Obrady się rozpoczęły, usiądźcie na miejsca.
Powiadomił samemu siadając na tronie Arcyszczura. Użył ciała martwego przywódcy jako podnóżka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nikt nie protestował i po chwili wszyscy zajęli miejsca, a przynajmniej wszyscy żywi, bo będzie trzeba nieco uzupełnić skład rady.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Raportujcie, więc. Ilu wojowników liczą wasze oddziały? Jaka jest liczba ludności nieuzbrojonej?
Rozkazał. Popatrzył na trupy. Miały coś ciekawego przy sobie? Sakiewki, klejnoty, jakąś dobrą broń czy zbroję?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Każdy miał przy sobie sakiewkę, Arcyszczur posiadał też całkiem interesujący kostur, laskę czy co to tam było, oraz zakrzywiony sztylet, pozostali mieli noże i jednoręczne mieczyki, tak w razie czego.
‐ Ale… Po kiego? ‐ odważył się spytać jeden ze Szczuroludzi, gdy reszta Skavenów była posłusznie zajęta rachowaniem liczb, których od nich wymagałeś.

[Kubeł1001]

bulorwas

‐Zapytałeś właśnie po co nam wojownicy.
Uświadomił go.
‐Zgadnij ku*wa, po co są wojownicy.
Dodał sarkastycznie. Laska była umagiczniona czy coś?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Po co “umagiczniona czy coś” laska, skoro jej właściciel nawet nie był Magiem?
‐ Przecież nie toczymy z nikim wojen. ‐ oparł po trosze wciąż niepewnie, a po trosze butnie ten sam Skaven, pozostając uparcie przy swoich racjach.