Karaz-a-Karak

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Taaak… Lepiej idź z nim pogadać od razu, bo w godzinkę tego nie załatwisz. Ja w tym czasie się przebiorę i wszystko załatwię.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Mhm, dobres…no to ruszam.‐ i jak powiedział tak zrobił, opuściwszy dom Walona skierował się w stronę miejsca w którym giganci założyli swą siedzibę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalezienie jej właściwie nie było problematyczne, bowiem będący w pobliżu plaży, wielki dół, był naprawdę trudny do ominięcia. O dziwo, otoczono go ostrokołem i postawiono tam straże. To wszystko było raczej symboliczne, jeśli mieli za zadanie zatrzymać Agrogosa i jego Gigantów pod ziemią.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Liczył że powracającego Króla nie spróbują zatrzymać, i tak też skierował się od razu do centrum owego dołu ‐ kierując się w dól.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie próbowali, a Ty dostałeś się na dół za pomocą drewnianej windy, która pierwotnie służyła do zsyłania im tam zapasów, ale takiego Krasnoluda jak Ty też zdołała przewieźć. Gdy trafiłeś na dół ujrzałeś… No w sumie nic nie ujrzałeś, ciemno jak w dupie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ku*wa…‐ mruknął nad brodą po czym złapawszy za rubinową włócznię uniósł ją nad głowę ‐. Poświeć, rybeńko.‐ po czym znowuż się rozejrzał ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niemalże nie zesrałeś się ze strachu, kiedy zaświeciła, widząc wokół najróżniejsze monstra, które mimo iż widziałeś na oczy po raz pierwszy, wzbudzały w Tobie prawie taki sam lęk, jak niedawno, na tej samej wyspie, kiedy uciekł Ci tamten Mag na Smoku o kilku głowach… Na szczęście w tym wypadku był to jedynie zabieg artystyczny, czyli wykonane przez Gigantów rzeźby.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Ku*wa jeg…przenajświętszy Durinie…‐ przez chwilę nie mogąc się ruszyć doczłapał do jednej z owych rzeźb ‐ dźgnął jedną włócznią po czym upewniwszy się że jest bezpieczny począł rozglądać się za drogą dalej ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Właściwie była tylko jedna, prosto jak w mordę strzelił. Idąc tam z każdym krokiem słyszałeś narastające dźwięki, coś jak uderzenia wielkich łap o równie wielkie bębny, choć pewności nie miałeś.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Gdzie ja ku*wa zszedłem…‐ mruknąwszy cicho ruszył przed siebie ‐ wyprostowany i dumny, jednak w duchu zesrany, jednak u Króla słabości być widać nie może ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wreszcie trafiłeś na coś, co przyjemnie kontrastowało z panującym wokół mrokiem, czyli wielkie ognisko, wokół którego zebrali się Giganci, powarkując coś w swoim języku, a przygrywały im bębny, w które uderzali ich kompani. Byli tak pochłonięci tym, cokolwiek obecnie robią, że prawdopodobnie nawet nie zauważyli Twojego przybycia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Uniósł swoją włócznię z lekka, po czym rozejrzał się wokół

‐ Zaświeć bardzo jasno, stary przyjacielu…‐ po czym zaczekał na błysk swojej włóczni który jak liczył skupił by uwagę Gigantów i zawołał ‐. Agrogosie !

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rzeczywiście, skupiłeś ich uwagę, zaś bębny ucichły w mgnieniu oka. Po chwili z tłumu wynurzyła się trójka Gigantów, ze swym baronem na czele, a choć brakowało im wyrazu twarzy, po którym mógłbyś zdefiniować ich obecny nastrój, to krok zdecydowanie wskazuje, że są rozgniewani. Przynajmniej nie mają broni, a to zawsze coś. Choć biorąc pod uwagę ich gabaryty to jest to słabe pocieszenie.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Baron nie bał się, wiedział że mu coś przysięgli ‐ a dla Krasnoluda honor był wszystkim, dlatego cierpliwie wyczekiwał aż Agrogos się zbliży.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Gdy tylko znaleźli się dostatecznie blisko, z ich otworów gębowych wypłynął ciąg niezrozumiałych powarkiwań, spośród których w głowie usłyszałeś tylko słowa Agrogosa.
Ja obcinać brody Twoim poddanym? Ja wylewać Twoje piwo do wielka woda? Nie? Więc czemu Ty przerywasz świętość Gigantów?
Cóż, możesz mieć tylko nadzieję, że oni nie honorują zasady “Oko za oko, ząb za ząb,” a przynajmniej nie w tej kwestii, bo chyba teraz przerwałeś im jakąś ważną uroczystość, albo i dopuściłeś się świętokradztwa.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Wybacz Agrogosie, zrobiłem to w niewiedzy.‐ skinął głową potulnie ‐. Zaczekam zatem aż skończycie, bowiem jesteś mi bardzo potrzebny. Czy mogę tu zostać ?

[Kubeł1001]

Kuba1001

My zacząć następnego dnia, o tej samej porze, jak nakazywać tradycja. ‐ wyjaśnił, gestem odprawiając towarzyszących mu Gigantów. To, że zaczekał, może świadczyć tylko o tym, iż jest ciekaw, do czego to Ci jest znowu potrzebny.

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Spotykać się będę z Cesarzem Ludzi ‐ będziemy toczyć rozmowy o losie kontynentu, a przynajmniej mojej części, chciałem cię spytać o dołączenie jako honorowy gość…możliwe że będę omawiać także losy starych Krasnoludzkich twierdz, dokopując się w nich do Pod‐Świata mógłbym spróbować uwolnić twoich kolejnych pobratymców.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jeśli spotkanie być w nocy ‐ ja się zgodzić. Nie wcześniej, nie później, Wielki Ogień tam wysoko razi Gigantów, zadaje ból

[Kubeł1001]

Bilolus1

‐ Będzie wieczorem, kiedy słońce będzie powoli zachodzić…jednak tam będzie…‐