Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Obrzydzony odsunął głowę i pewnie wytrąciłby Ci miksturę z ręki gdyby nie był przywiązany.
Odłożył miksturę do jednej z szafek, zakładając, że nie będzie z niej większego pożytku.
Skoro stwór tak zareagował to pewnie można użyć mikstury to stopowania jego zapędów, gdyby stał się zbyt agresywny.
//Ty mi mów jak wygląda sytuacja, zamiast dawać boskie instrukcje :L// Tak czy owak zamknął wywar w szafce, po czym zastanowił się, co mógłby teraz zrobić. ‐ Dawał ci tu ktoś jeść? ‐ zapytał się stwora.
//Ty mi mów jak wygląda sytuacja, zamiast dawać boskie instrukcje :L//
Tak czy owak zamknął wywar w szafce, po czym zastanowił się, co mógłby teraz zrobić. ‐ Dawał ci tu ktoś jeść? ‐ zapytał się stwora.
Głuche warknięcie jednoznacznie mówiło: Nie.
Westchnął ‐ Z kim ja właściwie pracuję? Poszedłbym teraz, ale nie chce mi się znowu łazić po tym zamku ‐ zaczął myśleć na głos
Po wypowiedzeniu swojej myśli zauważyłeś jak mały, onyksowy posążek stojący w koncie pracowni się poruszył.
Zwrocił swoje oczy na posążek, jednocześnie odsuwając się od niego o krok.
Ten zakołysał się lekko i pozostał w stanie spoczynku. Chyba nie poruszy się znowu.
Nieco przerażony, wyszedł na korytarz.
Ten był pusty.
Poszedł poszukać kogokolwiek, z irracjonalnego lęku, że stało się coś naprawdę dziwnego.
Pusto. Mogłeś poszukać w jadalni.
Uznał ten pomysł za dobry i poszedł do jadalni.
Dwa Wampiry należące do średniej kasty i znana Ci już Wampirzyca.
Podszedł do wampirzycy ‐ Przyszedłem po jedzenie dla mutanta. Planujecie go przenieść w najbliższym czasie? Bo chyba wynalazłem coś, czego on nie lubi.
‐ Przeniesiemy go, gdy będzie gotów. ‐ powiedziała i dopiero po chwili dodała: ‐ A co takiego wynalazłeś?
‐ Jakąś mieszankę, która gęstnieje po kontakcie z wodą i najwyraźniej bardzo śmierdzi. Nie potrafię stwierdzić ‐ wzruszył ramionami
‐ Czy tylko tyle chciałeś mi powiedzieć? ‐ zapytała patrząc Ci w oczy.
Westchnął ‐ Czuję się… obserwowany. Ale wątpię, żeby dało się zabezpieczyć przed tym w zamku pełnym czarnoksiężników. Więc tak, to wszystko.
