Sandy Island Town

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie, ja na razie podziękuję. Jeszcze się w skórzaną kurtkę nie zmieszczę. - zażartował, siedząc przy stoliku i się uśmiechając.

[Andreas D.]

Woj2000

-A ja sobie nie odmówię… - odpowiedziała, po czym nałożyła sobie jeszcze jeden kawałek, by się nim spokojnie zajadać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Johnny natomiast rozgląda się po warsztacie, pykając po kolei palcami.

[Andreas D.]

Woj2000

-Swoją drogą… - zagaiła, przerywając na chwilę, by również rozejrzeć się po budynku, w którym się znajdują - Nawet niezłą miejscówkę wychaczyłeś. Masz wobec niej jakieś plany?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To jest mój warsztat z czasów kiedy byłem jeszcze takim małym dzieciakiem jak ty. Wciąż należy do mnie, więc nikt nie miał prawda go zburzyć. A że akurat przejeżdżaliśmy…

[Andreas D.]

Woj2000

-Ach… czyli przy okazji chciałeś sobie urządzić nostagiczną wycieczkę do przeszłości? Oczywiście, tej pozytywnej… - odpowiedziała dosyć ostrożnie, mając na względzie, że tego wywodzącego się z rodziny kaskaderów motocyklisty los, łagodnie mówiąc, nigdy nie rozpieszczał, jeśli chodzi o szczęście w rodzinie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak… Można tak powiedzieć. Można tak powiedzieć, Jandra… - odpowiedział dość obojętnie i powoli, wciąż się rozglądając po warsztacie i tym co się znajduje w jego środku.

[Andreas D.]

Woj2000

Sądząc po tej reakcji, Alejandra chyba mogła jeszcze trafić w punkt, jakimi są ponure wspomnienia z dzieciństwa, co w połączeniu z tym warsztatem może dać… niezbyt ciekawe połączenie. Dlatego też w milczeniu dokańcza kawałek tortu, uważnie obserwując zachowania swojego starszego przyjaciela.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jej starszy przyjaciel, lub Senpai, jak to niektórzy mówią, po chwili rozglądania się po warsztacie spojrzał się na tort i powiedział:
-Wiesz co, Jandra? Może jednak daj mi proszę kawałek tortu.

[Andreas D.]

Woj2000

Niektórzy… chyba ci, co siedzą w piwnicach rodziców i oglądają anime przez całe dnie. Nie, żeby to Alejandrze przeszka…
-*Wróć, kochana. To lenistwo, czyli grzech główny. Więc niech te piwniczaki się strzegą, hehe. * - poprawiła żartobliwie samą siebie, po czym zaczęła kroić kawałek dla niego.
-Coś się zmieniło przez te lata, że tak się rozglądałeś? - zapytała, dalej krojąc.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A no racja - lenistwo to niezbyt szczególnie ciężki grzech, ale jednak jeden z grzechów głównych, a to jest jest już coś!
-Tak szczerze? Nie. Prawie wszystko jest tak jak zapamiętałem.

[Andreas D.]

Woj2000

Cóż… to też może być powodem tych jego miejscami dziwacznych reakcji. W końcu przedmioty ustawione w konkretnych miejschach mogą przypominać o zdarzeniach z przeszłości czy coś…
-Rozumiem. - odpowiedziała.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A w każdym razie tak się wydaje Alejandrze. I więcej to nie szczególnie. W końcu psychologiem to ona nie jest.
-Tak… Tak w ogóle, smakuje Ci tort?

[Andreas D.]

Woj2000

Dlatego też postanawia sobie darować, jak na razie, ferowania pseudo analiz psycghologicznych rodem z for internetowych dla matek.
-No… pewnie że tak. Bardzo dobry. Zresztą wcześniej mówiłam, że zajebisty, nie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A, tak, mówiłaś. Rzeczywiście. - odpowiedział obojętnie, siedząc w miejscu i nie ruszając się.

[Andreas D.]

Woj2000

No… to teraz Alejandra może być pewna, że coś jest nie tak. Dlatego też odstawiła talerz na stół i przysunęła się bliżej Blaze’a.
-Johnny… coś się stało? - zapytała z pewną troską, przyglądając mu się uważnie - Tylko się nie wykręcaj ani nie kłam. Wiesz przecież, że mogę to wyczuć.
I jest w tym twierdzeniu duża doza prawdy, gdyż kłamstwo, jako grzech, podlega pod zakres, jaki ,wychwytuje" jej podręczny wykrywacz aury grzechu, będący jedną z mocy Ducha Zemsty.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ta… Możesz wykryć kłamstwo… Ale powinnaś wiedzieć, że wiem jak to obejść poprzez nie klamanie, ale po prostu nie mówienie prawdy… - odpowiedział dość apatycznie Blaze.

[Andreas D.]

Woj2000

W odpowiedzi Alejandra pokiwała głową z lekką dezaprobatą, by odpowiedzieć poważnie, acz z pewną nutą współczucia;
-Słuchaj… wiem, że potrafisz to oszukać i najpewniej to zrobisz, ale… pozwól sobie pomóc. Może to właśnie zwierzenia potrzebujesz? Ja jestem gotowa go wysłuchać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Potrzebuje chwili na zastanawienie się i zebranie myśli w… Pewnej bardzo ważnej sprawie. Nie martw się o mnie, Alejandro, naprawdę. Daj mi pomyśleć… Dobrze? - powiedział, starając się być tak spokojnym jak tylko potrafi.

[Andreas D.]

Woj2000

Słysząc to, Alejandra delikatnie położyła mu dłoń na ramieniu, by zaraz odpowiedzieć:
-Rozumiem to, Johnny.
Po czym odsunęła dłoń i w spokoju, acz z pewnymi wątpliwościami, oczekiwała na namysł swojego przyjaciela, siedząc w niewielkiej odległości od niego.